Κινέζοι διπλωμάτες καίνε ευαίσθητα έγγραφα στην αυλή του προξενείου στο Χιούστον πριν το εγκαταλείψουν, ενώ οι πυροσβέστες παρακολουθούν αμέτοχοι τις φλόγες αφού το κτίριο θεωρείται κινεζικό έδαφος. Οι ΗΠΑ προχωρούν στο κλείσιμο της αντίστοιχης διπλωματικής αποστολής στην πόλη Γουχάν, εκεί όπου γεννήθηκε η πανδημία. Ούτως ή άλλως το προξενείο είναι εγκαταλελειμμένο μήνες τώρα και ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αποκαλεί τον νέο κορωνοϊό, κινεζικό ιό της Γουχάν, Kung flu. Ο Τραμπ απειλεί με απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ πολλών μελών του ΚΚΚ και συγγενών τους. Ασκεί πιέσεις στους συμμάχους της Ουάσιγκτον να μπλοκάρουν τη Huawei και προς το παρόν η μόνη που ακολουθεί κατά πόδας τις ΗΠΑ είναι η Βρετανία. Απορρίπτει κατηγορηματικά όλες τις διεκδικήσεις του Πεκίνου στη Νότια Σινική Θάλασσα.
Οφθαλμός αντί οφθαλμού είναι η πολιτική που ακολουθούν ΗΠΑ και Κίνα τους τελευταίους μήνες, στο πλαίσιο του νέου «Ψυχρού Πολέμου» στις διμερείς τους σχέσεις. Ωστόσο, οι περισσότεροι παρατηρητές θεωρούν ότι η σινοφοβία, που προσπαθεί να σπείρει ο Αμερικανός πρόεδρος είναι περισσότερο μια εκστρατεία αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από την κακή διαχείριση της πανδημίας παρά μια συνεπής διπλωματική στάση. Χαρακτηριστικές είναι οι αποστροφές σαν αυτήν του υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, «ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να αλλάξει την Κίνα, αλλιώς η Κίνα θα αλλάξει εμάς».
Ακόμη και η έννοια του Ψυχρού Πολέμου αμφισβητείται από Αμερικανούς αναλυτές, αφού τα δεδομένα έχουν αλλάξει πλήρως. «Ο Ψυχρός Πόλεμος κερδήθηκε αποκλειστικά με όρους στρατιωτικούς και πολιτισμικούς. Η οικονομική πτυχή της σύγκρουσης είχε κάποια αξία μόνο επειδή το σοβιετικό μοντέλο ήταν καταδικασμένο και άρα υπονόμευε οιονδήποτε αληθινό ανταγωνισμό. Δεν ήμασταν ούτε ανταγωνιστές ούτε εταίροι στον οικονομικό χώρο. Ωστόσο ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα μπορούσε να δοθεί μια αποτελεσματική, πόσο μάλλον επιτυχημένη μάχη», επισημαίνει σε άρθρο του στην Washington Post ο Νταν Κόουτς, πρώην γερουσιαστής και διευθυντής των εθνικών μυστικών υπηρεσιών (2017-2019).
Παγιδευμένες στη μέση της αντιπαράθεσης, πολλές χώρες της Ευρώπης αναζητούν μια μέση οδό ούτως ώστε ούτε τα εθνικά τους συμφέροντα να πλήξουν, ούτε την Κίνα να αποξενώσουν, ούτε όμως να διαρρήξουν πλήρως τις σχέσεις τους με την Ουάσιγκτον. Γερμανία και Γαλλία ψελλίζουν κάποιες δειλές επικρίσεις για τον νέο νόμο ασφαλείας στο Χονγκ Κονγκ και τη μεταχείριση των Ουιγούρων, είναι σαφής όμως η απροθυμία τους να συνταχθούν με τον Τραμπ στην αντιπαράθεση. Το υπερφιλόδοξο σχέδιο για την ανασύσταση του Δρόμου του Μεταξιού από το Πεκίνο («Μια ζώνη-ένας δρόμος») έχει εμπλέξει 70 χώρες στην πρωτοβουλία.
Eνδιαφέρουσα είναι επ’ αυτού και η άποψη του Bρετανού ιστορικού και καθηγητή στο Κολούμπια, Ανταμ Τουζ στο τελευταίο τεύχος του London Review of Books: «Το λάθος όσων θεωρούν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο είναι ότι τον βλέπουν ως κάτι νέο. Βάζοντας μία τελεία μετά το 1989, είναι σαν ανακηρύσσουμε μια νίκη της Δύσης. Από την άποψη του Πεκίνου όμως δεν υπήρξε τέλος της ιστορίας, αλλά συνέχεια, όχι αδιατάρακτη που σίγουρα χρειάζεται αέναη νοηματοδότηση, όπως κάθε ζωντανή πολιτική παράδοση, αλλά παρ’ όλα αυτά συνέχεια. Αν και τα αμερικανικά γεράκια έχουν μια πολύ άγαρμπη κατανόηση της ιδεολογίας της Κίνας, σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε ότι έχουν δίκιο. Πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά την αίσθηση της αποστολής που έχει το ΚΚΚ. Δεν πρέπει να καθησυχάζουμε εαυτούς με τη σκέψη ότι η κυβέρνηση του Σι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα εθνικιστικό καθεστώς, επειδή ο εθνικισμός είναι η βασική πολιτική μέθοδος στην Κίνα σήμερα. Η Κίνα υπό το ΚΚΚ ενέχεται πράγματι σε ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό πείραμα που επιστρατεύει το ένα έκτο της ανθρωπότητας, ένα ιστορικό σχέδιο που κάνει τον δημοκρατικό καπιταλισμό της Βόρειας Αμερικής να φαντάζει με νάνο συγκριτικά».