Η πλειονότητα τοποθετεί –ακόμη– την υγεία πάνω από την οικονομία, προβληματίζεται για τις συνέπειες της απειθαρχίας, προκρίνει την εκ νέου επιβολή lockdown εφόσον κριθεί κατεπείγον. Η συντριπτική πλειονότητα συνεχίζει να αποτιμά θετικά την υγειονομική διαχείριση της κρίσης. Ομως η ιδεολογία διχάζει το κοινωνικό σώμα κυρίως σε θέματα εκτίμησης της οικονομικής κατάστασης και επιπτώσεων της διαχείρισης της πανδημικής κρίσης στις ατομικές ελευθερίες και τη δημοκρατία.
Οπως έδειξε έρευνα του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ, το 23% των ερωτώμενων βλέπει βελτίωση της οικονομικής κατάστασης τους επόμενους 12 μήνες (το 9% των «αριστερών», το 22% των «κεντρώων» και το 39% των «δεξιών»), επιδείνωση το 42% (το 66% των «αριστερών», το 41% των «κεντρώων», το 22% των «δεξιών») και στασιμότητα το 32% (το 21% των «αριστερών», το 34% των «κεντρώων» και το 37% των «δεξιών»). Στο ερώτημα αν τα μέτρα που λαμβάνονται θέτουν σε κίνδυνο τη δημοκρατία, το 61% των ερωτώμενων απάντησε αρνητικά (83% των «δεξιών» και 65% των «κεντρώων») και θετικά το 37% (68% των «αριστερών»). Στο ερώτημα εάν τα μέτρα επιτήρησης θέτουν σε κίνδυνο τις ατομικές ελευθερίες «όχι» είπε το 51% (74% των «δεξιών» και 56% των «κεντρώων») και «ναι» το 48% (79% των «αριστερών»).
Η στρεβλωμένη από την ορμή της κομματικής αντιπαράθεσης ιδεολογία οριοθετεί παρακινδυνευμένες στάσεις ζωής. Ο κλειδωμένος στον ισχυρισμό ότι τα μέτρα προστασίας περιορίζουν τις ατομικές του ελευθερίες, αρνείται να εγκαταλείψει τη βολική ανοιχτή οδό. Κι αν τα θύματα αυξηθούν κι αν η ύφεση πάρει την ανηφόρα, πάλι εκείνος θα καταδικάζει την πολιτεία, για τα ελλιπή αυτή τη φορά μέτρα, τάχιστα αλλαγμένος μόνο από τη ροπή προς την πολιτική αντιλογία. Δεν εγγράφεται η αντίφαση, υπερέχει η αντιδικία.
Κανείς δεν ευχήθηκε το θολό βάραθρο όπου μας έριξε η πανδημία. Κανείς δεν βολεύεται με τους ακραίους περιορισμούς. Η λογική λέει ότι η πειθαρχία στα μέτρα, χαλαρώνει τα μέτρα. Oτι πολεμάς τον ιό όταν μάθεις να ζεις μαζί του προφυλασσόμενος. Αυτοβούλως ή υπό τον φόβο των κυρώσεων. Πάντως η πρόσφατη εμπειρία έδειξε ότι η αυτοπειθαρχία καλλιεργείται όταν δεν εναντιώνεται σ’ αυτήν η περίσσεια της ψεκασμένης θρασύτητας που ντύνει με σκοτάδι το προφανές και πριονίζει το κλαδί όπου κάθονται οι αντισυστημικοί φορείς της. Διότι το τσουνάμι της κρίσης δεν διαχωρίζει χρώματα και οπαδούς, συμπαρασύρει μαζί του τους πάντες.