Η αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας, όπως προβλέπεται να κινητροδοτηθεί από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μπορεί να αποτελέσει μεγάλη τομή. Ο στοχαστής Τζέρεμι Ρίφκιν είχε επιχειρηματολογήσει ότι αυτή η παραγωγή μπορεί να είναι για την ενέργεια ό,τι ήταν το Διαδίκτυο για την πληροφορία. Αντί για λίγους μεγάλους παίκτες, που δημιουργούν οικολογικά προβλήματα και καχυποψία, μπορεί να υπάρχουν εκατομμύρια μικροί που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας. Ο ίδιος, το 2002 που έγραψε το βιβλίο του «Η Οικονομία του Υδρογόνου» (στα ελληνικά εκδ. Λιβάνη), έβλεπε το υδρογόνο ως μέσο αποθήκευσης της πλεονάζουσας παραγωγής που μπορεί να υπάρχει τις ηλιόλουστες μέρες, αλλά σε επίπεδο νοικοκυριού η τεχνολογία αυτή δεν είναι εφικτή. Υφίστανται όμως τα ηλεκτρικά δίκτυα και οι τεχνολογίες πληροφορικής για να κάνουν αυτό που ήδη εφαρμόζει η ΔΕΗ. Είναι ένα σύστημα συμψηφισμού κατανάλωσης και παραγωγής, στην οποία ο πάροχος-καταναλωτής πληρώνει τη διαφορά όταν η κατανάλωση υπερβαίνει την παραγωγή του και αν έχει πλεόνασμα αφαιρείται από τον επόμενο λογαριασμό του.
Βεβαίως θα υπάρξουν προβλήματα –π.χ.: τι γίνεται με το πλεόνασμα ρεύματος σε ένα σύστημα που δεν ελέγχεται κεντρικώς η παραγωγή;– αλλά μέχρι το αποκεντρωμένο σύστημα να γίνει πλεονασματικό, η τεχνολογία θα βρει τρόπο διαχείρισής του.
Το πρόγραμμα κινήτρων που ανακοίνωσε ο Κωστής Χατζηδάκης «στοχεύει, πέρα από την εξοικονόμηση ενέργειας, και στην ενεργειακή αυτονομία των νοικοκυριών, με νέα κίνητρα και παρεμβάσεις που ενθαρρύνουν την παραγωγή και αποθήκευση ενέργειας από ΑΠΕ και την εγκατάσταση «έξυπνων» συστημάτων διαχείρισης ενέργειας» («Καθημερινή» 4.8.2020). Προνόησε να έχει διευρυμένα εισοδηματικά κριτήρια (85% επιδότηση για ατομικό εισόδημα κάτω των 10.000 ευρώ, 55% έως 90.000 ευρώ) αλλά εμπεριέχει μια ακατανόητη προϋπόθεση: ισχύει μόνο για τις κύριες κατοικίες.
Λέμε «ακατανόητη» όχι μόνο διότι στην εποχή της τηλεργασίας ο διαχωρισμός πρώτης και δεύτερης κατοικίας είναι χωρίς νόημα· ήδη πολλοί μοιράζουν το έτος τους ανάμεσα σε δύο, ασχέτως αν φορολογικώς εμφανίζεται ως κύρια η μία. Πρωτίστως διότι συνήθως η πρώτη κατοικία είναι σε πολυκατοικίες των πόλεων και η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών αδύνατη· τζάμπα η εξαγγελία δηλαδή.
Το σημαντικότερο όμως είναι άλλο. Ο στρατηγικός στόχος. Είναι το «Εξοικονομώ-Αυτονομώ», όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός, «ένα πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις επιταγές του εθνικού σχεδίου για την ενέργεια και το κλίμα»; Τότε προς τι ο διαχωρισμός με βάση το Ε1; Οι δεύτερες κατοικίες δεν σπαταλούν ενέργεια ή δεν μπορούν να παράγουν; Δεν αφήνουν περιβαλλοντικό αποτύπωμα, δεν χρειάζονται σε ένα κατανεμημένο σύστημα παραγωγής, όταν μάλιστα προχωράμε στην απολιγνιτοποίηση της χώρας;