Η 7η Σεπτεμβρίου θα είναι ημερομηνία crash test και για την πολιτεία και για την κοινωνία. Η επιστροφή στα σχολεία δεν δοκιμάζει μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και την κυβέρνηση, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους γονείς, τα παιδιά και, κυρίως, τη νοοτροπία μέσα στην οποία μουλιάζουν αντιλήψεις, πεποιθήσεις, προκαταλήψεις, ελλείψεις.
Η υποχρεωτική χρήση της μάσκας και η δωρεάν παροχή της μέσω των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι η μισή διαδρομή ώς την επιτυχία του μέτρου. Η ανακούφιση από την απόφαση τσαλακώνεται όσο εύκολα γίνεται αποδεκτή. Η μάσκα αφήνεται εκτεθειμένη πάνω στο θρανίο ή κουβαριάζεται βιαστικά στην τσέπη –και αχρηστεύεται–, αφού στο διάλειμμα «δεν χρειάζεται τα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας να τη φορούν». Η επιβολή της μπορεί να υπονομευτεί με πολλούς τρόπους από πολιτικούς, εκπαιδευτικούς και γονείς. Η προσπάθεια που καταβάλλεται για την προστασία της δημόσιας υγείας δεν έχει να αντιπαλέψει μόνο τα επιμέρους πρακτικά ζητήματα που ανακύπτουν. Βρίσκει απέναντί της ένα τείχος ανορθολογισμού, τους απανταχού «ψεκασμένους», τους «κανένα παιδί με μάσκα στο σχολείο», τους συνωμοσιολόγους, αλλά και εκείνους που πολιτικοποιούν τη χρήση της, θεωρώντας ότι η μη χρήση της είναι αντίσταση στην «κυβέρνηση της Δεξιάς».
Οσο η πανδημία εδραιώνει τη θέση της και η επιστημονική κοινότητα πασχίζει να την παροπλίσει, άλλο τόσο ένας ολόκληρος κόσμος σιτίζεται από την παραπληροφόρηση και τη στρέβλωση κάθε προσπάθειας να περιοριστεί η διασπορά του ιού. Πώς πειθαρχεί ένας μαθητής όταν κάποιος δάσκαλος του κλείνει το μάτι γιατί και ο ίδιος ακολουθεί το μέτρο αναγκαστικά, με μεγάλη δυσπιστία, ή ο γονιός στο σπίτι καταριέται νυχθημερόν τους αόρατους εχθρούς που μας πολεμούν ή επιχειρούν να εμφυτεύσουν «τσιπάκια» στον οργανισμό μας; Πώς θα γεφυρωθεί στο μυαλό ενός ανήλικου παιδιού ή ενός εφήβου (εκ των πραγμάτων απείθαρχου) το χάσμα ανάμεσα στην εξουσία τού «πρέπει» και στον αντισυστημισμό τού «δεν χρειάζεται»;
Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό αλλά απολύτως υπαρκτό και την 7η Σεπτεμβρίου θα αναζητήσει απάντηση. Σύνθετη και συναινετική. Η στήριξη της αντιπολίτευσης δεν είναι νερό στον μύλο της κυβέρνησης, αλλά αναγκαία συνεργασία για τον περιορισμό της πανδημίας.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που μια απλή κίνηση μεταβολίζει, την ίδια στιγμή, τον συμβολισμό σε πράξη και την πράξη σε συμβολισμό. Είναι η πρώτη φορά που η μάσκα αποκαλύπτει.