Ώρα για ένα… Πόρτο Γερμενό

5' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από τις βοτσαλωτές παραλίες στο Κορινθιακού και την εκκλησία του Τσίλερ στον Κιθαιρώνα, στους μύθους του μάντη Μελάμποδα στα Αιγόσθενα και της Έλλης Λαμπέτη στα Βίλια.

Αν στην προηγούμενη εκδρομή είχα ως καθοδήγηση τις σοφές Αγγλίδες, σε τούτη εδώ δεν είχα κανέναν να με κατευθύνει – ίσως μόνο την Έλλη Λαμπέτη, κι αυτή στο δεύτερο σκέλος της εξόρμησης. Δεν πειράζει, γιατί το πρώτο μέρος της εκδρομής ήταν στο Πόρτο Γερμενό, που σαν τοπίο είναι παρόμοιο με αυτό του Αλεποχωρίου. Στην πραγματικότητα, τα δύο θέρετρα του Κορινθιακού είναι προέκταση το ένα του άλλου. Κι εδώ βλέπεις παντού πεύκα, πρασινογάλαζα νερά, βοτσαλωτές παραλίες με σφηνωμένες πολύχρωμες ομπρέλες, κάτω από τις οποίες κρύβονται όσοι έχουν αρχίσει να καψαλίζονται από τον ήλιο.

Ώρα για ένα…  Πόρτο Γερμενό-1

Άποψη της «Μεσαίας» παραλίας. (Φωτογραφία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΛΑΪΚΟΣ)

Από άποψη παραλιών, το Πόρτο Γερμενό είναι πιο συμμαζεμένο: κατά βάση έχει τρεις και μία. Ας ξεκινήσουμε από τις τρεις πρώτες, που βρίσκονται η μία δίπλα στην άλλη και τα ονόματά τους ποικίλλουν (ανάλογα με το ποιος θα σας τις περιγράψει). Είναι πιθανόν να τις ακούσετε ως «Άγιο Νικόλαο», «Μεσαία» και «Μαγαζιά». Εγώ για να τις ξεχωρίζω τις έχω καταχωρίσει στο μυαλό μου ως εξής: «Άγιος Νικόλαος» είναι η παραλία που έχει ένα εκκλησάκι με βάζα με λουλούδια πάνω στο μωσαϊκό, μια αυλή στην οποία την αράζουν οι λουόμενοι και ένα πεζούλι για να παίρνουν τον μεσημεριανό τους ύπνο. «Μεσαία» είναι η κεντρική παραλία, ίσως η πιο φασαριόζικη, με αρκετή νεολαία που μπαινοβγαίνει non-stop στη θάλασσα, ακουλουθώντας το μοτίβο βουτιές-ηλιοθεραπεία, ηλιοθεραπεία-βουτιές. «Μαγαζιά» είναι η παραλία με τα πολλά ταβερνάκια, που όμως την κάνουν να μοιάζει λίγο με πιάτσα φαγητού – σαν να την πνίγουν έτσι όπως είναι χτισμένα γύρω της.

Ίσως η ωραιότερη παραλία της περιοχής είναι αυτή η «μία», το Προσήλι, 3 χλμ. ΒΔ του κέντρου του Πόρτου Γερμενού. Πρόκειται για ένα κολπάκι με ένα κομματάκι γης για να απλώσεις την πετσέτα σου, και με δέντρα που κρέμονται από πάνω και σχεδόν σου χαϊδεύουν τη μύτη με τα φύλλα τους. Το κακό με το Προσήλι είναι ότι είναι αρκετά στενό ώστε να κρατηθούν οι αποστάσεις – οπότε κι εδώ ισχύει ο κανόνας της προηγούμενης εκδρομής, ότι καλύτερα να την κάνετε καθημερινή. Αυτά όσον αφορά τα μπάνια (μαζί με μερικά ακόμα σημεία για βουτιές ή ξάπλα κατά μήκος του παραλιακού άξονα, τα οποία θα ανακαλύψετε βολτάροντας). Πάμε τώρα στο φαΐ. Το Πόρτο Γερμενό έχει αρκετές επιλογές. Εγώ κάθισα στο Καΐκι του Μιχάλη, μια ψαροταβέρνα μεταξύ «Αγίου Νικολάου» και «Μεσαίας», που σέρβιρε όλα τα καλά, πατάτες τηγανητές, χωριάτικη, χταπόδι και σαρδελίτσες, από τις οποίες πήρε το μεζεδάκι του κι ένα γατάκι νηπιακής ηλικίας που τριγύριζε ζητιανεύοντας κάτω από το τραπέζι. Για καφέ, όμορφο είναι το Porto Café (προς «Μαγαζιά»), λόγω θέσης, μπαλκονιού, θέας.

Ώρα για ένα…  Πόρτο Γερμενό-2

Το φρούριο των Αιγοσθένων. (Φωτογραφία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΛΑΪΚΟΣ)

Μη φύγετε αν δεν περάσετε μια βόλτα και από το αρχαίο φρούριο των Αιγοσθένων (βρίσκεται πολύ κοντά στις παραλίες), ένα καλοδιατηρημένο οχυρό του 4ου αιώνα π.Χ., που είχε ακρόπολη, κάτω πόλη και μακρά τείχη. Το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα τα μνημεία σήμερα είναι ο –αναστηλωμένος, ύψους 18 μ.– πύργος στα ΝΑ της ακρόπολης. Πέρα από τα αξιοθέατα, τα Αιγόσθενα έχουν να σας αφηγηθούν και τρομερές ιστορίες, όπως αυτή του μάντη και θεραπευτή Μελάμποδα που λατρευόταν στην περιοχή. Ο Μελάμποδας καταλάβαινε τη γλώσσα των πουλιών, κι έτσι μπορούσε να προειδοποιεί τους ανθρώπους για τα μελλούμενα. Πότε απέκτησε αυτή την ικανότητα; Όταν τα φίδια που εξέτρεφε καθάρισαν τ’ αυτιά του με τη γλώσσα τους… Πιστεύεται ότι το ιερό του βρίσκεται κάτω από την ακρόπολη.

Στα Βίλια

Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής από το Πόρτο Γερμενό προς την Αθήνα, αξίζει να κάνετε μια στάση στα Βίλια. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι, γύρω στα 20 χρόνια πριν, να διαβάζω τη βιογραφία της Έλλης Λαμπέτη, ενός κοριτσιού πολυμελούς οικογένειας που καταγόταν από το κεφαλοχώρι του Κιθαιρώνα. Δεν τα είχα δει ούτε καν σε φωτογραφία, αλλά επειδή συμπαθούσα τη Λαμπέτη, συμπάθησα αυτομάτως και τα Βίλια. Δεν έτυχε να τα επισκεφθώ, παρά φέτος για πρώτη φορά. Και στην ερώτηση αν το χωριό είναι αντάξιο της μεγάλης ηθοποιού, η απάντηση είναι: ναι. Έχουν πολύ ωραία ατμόσφαιρα τα Βίλια, αρχοντική και βουνίσια ταυτόχρονα, με περίεργα ονόματα δρόμων (όπως η οδός Δ. Δραγουμάνοβιτς – Αρχιμουσικού) και μια εκπληκτική εκκλησία του 1893, την Αγία Σωτήρα, που μοιάζει σαν πέτρινο κολάζ που ιριδίζει κάτω από τις ακτίνες του ήλιου. Το πιο χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό στοιχείο της Αγίας Σωτήρας είναι οι δίδυμες σκάλες που παραπέμπουν ύποπτα πολύ στις σκάλες της παλιάς Εθνικής Βιβλιοθήκης στην Πανεπιστημίου (κι αυτό δεν πρέπει να είναι καθόλου τυχαίο, αφού αρχιτέκτονας της εκκλησίας είναι ο Ερνέστος Τσίλερ, ο οποίος επέβλεψε και την κατασκευή της Βιβλιοθήκης).

Ώρα για ένα…  Πόρτο Γερμενό-3

Το Porto Café. (Φωτογραφία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΛΑΪΚΟΣ)

Γαστρονομικά μιλώντας, τα Βίλια είναι προορισμός για φανατικούς κρεατοφάγους. Το χωριό όχι απλώς λατρεύει τα κρεατικά, αλλά το επιδεικνύει κιόλας, με τους μαγαζάτορες να κρεμούν σε θέση-βιτρίνα από λουκάνικα μέχρι τομάρι αγριογούρουνου. Γνωστό μαγαζί για κρεατοφαγία είναι ο Έλατος, που λειτουργεί από το 1967 και σερβίρει κρέατα από δικό του κοπάδι, όπως μου λέει ο ιδιοκτήτης του, Τάσος. Επίσης, στα Βίλια θα βρείτε διάφορα ζαχαροπλαστεία για να δοκιμάσετε μηλόπιτα και αμυγδαλόπιτα, λουκουμάδες και φρέσκο γαλακτομπούρεκο. Στο Μουσικό Καφενείο, με τα πολύχρωμα τραπεζοκαθίσματα και τα φωτάκια τα τυλιγμένα γύρω από τα δέντρα, σερβίρουν επίσης καλό γαλακτομπούρεκο.

Κι αν ο ήλιος έχει πάρει την κατηφόρα και τα Βίλια έχουν αρχίσει από πορτοκαλί να γίνονται μοβ, υπάρχει μία εκκρεμότητα ακόμα. Το σπίτι της Έλλης Λαμπέτη το βρήκα σε φωτογραφία στο ίντερνετ (είναι ένα δίπατο με πράσινα παντζούρια και σαγρέ τοίχους), όμως στην πραγματικότητα πού είναι; «Από δω», μου λέει ένας Βιλιώτης, και πράγματι μετά από λίγο ψάξιμο στα στενάκια, να το το σπίτι του κοριτσιού με τα μαύρα, που ξυπνούσε τις Κυριακές και έπαιζε στα χέρια του μια κάλπικη λίρα…

* Για εναλλαγές εικόνων, μπορείτε να προσεγγίσετε το Πόρτο Γερμενό μέσω Αλεποχωρίου (σε μια απολαυστική διαδρομή που περνάει μέσα από το δάσος και έχει μερικά πολύ ωραία σημεία θέας) και να γυρίσετε μέσω Βιλίων (σε μία κατάφυτη διαδρομή που θα κλείσει το ταξίδι σας με τον καλύτερο τρόπο). Και στις δύο περιπτώσεις η οδήγηση διαρκεί περίπου 1,5 ώρα.

* Ο εξωτερικός χώρος του φρουρίου των Αιγοσθένων είναι ανοιχτός συνεχώς, ωράριο υπάρχει μόνο για είσοδο στον αναστηλωμένο πύργο (καθημερινές, πλην Τρίτης, 8:00-15:00 και Σαββατοκύριακα 9:00-16:00, με μηδενικό εισιτήριο).

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή