Για τα παιδιά, τίποτε πιο πολύτιμο από το σχολείο τους. Και όχι μόνο για τη Γραμματική, την Ιστορία ή τα Μαθηματικά. Εκεί, με τις φιλίες και τις κόντρες τους, γίνονται ανθρωπάκια κι έπειτα πολίτες. Εκεί αποσπώνται αναγκαστικά από τη γονική υπερπροστασία, δάσκαλο κακό, και αντιλαμβάνονται πως η ζωή βρίσκεται έξω από το κινητό και το λάπτοπ· δάσκαλος σαγηνευτικός ο «γυάλινος κόσμος», πλην παραπλανητικός.
Τα σχολεία πρέπει να ανοίξουν. Αυτονόητο. Υπό την προϋπόθεση ότι θα ικανοποιηθεί ένα δεύτερο αυτονόητο: η προστασία της υγείας των εκπαιδευόμενων, των εκπαιδευτικών και κάθε εμπλεκομένου. Με τάξεις των 25 μαθητών, το υγειονομικό πρωτόκολλο θα τηρείται όσο και στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου απαγορεύεται η γειτνίαση καθήμενων επιβατών αλλά ο όρθιος συνωστισμός κρίνεται ακίνδυνος από ειδήμονες, που (ας ενδώσουμε στον λαϊκισμό) ίσως έχουν να μπουν στο μετρό από τα εγκαίνιά του.
Η έναρξη της χρονιάς δεν είναι αυτοσκοπός. Ούτε, προς Θεού, επιτρέπεται να αποφασιστεί «για να κινηθεί η οικονομία», όπως λένε με αγοραίο κυνισμό ημεδαποί και αλλοδαποί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, που για τα δικά τους παιδιά έχουν πιθανόν εξασφαλίσει την άνεση ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων. Και αυτό λαϊκιστικό ακούγεται, καταγγελτέα εντούτοις η κατάφωρη πραγματικότητα.
Στα θρανία, πάντως, οφείλουμε να επιστρέψουμε και όλοι όσοι νιώθουμε ή δηλώνουμε από ετών ξεσκολισμένοι, διδάχοι πια: πολιτικοί, εκπαιδευτικοί, γονείς, οι δημοσιολογούντες, οι πυροβολητές των κοινωνικών δικτύων. Στόχος, η επανεκπαίδευση στην αλφαβήτα της συνεννόησης έστω για τα στοιχειώδη, λ.χ. για τη χρησιμότητα της μάσκας, που μόνο η συνωμοσιο-
λαγνική παράνοια την αμφισβητεί.
Ιδιαίτερα όσοι ασκούν την εξουσία οφείλουν να παρακολουθήσουν ορισμένα υποχρεωτικά μαθήματα. Το πρώτο αποσκοπεί στο να τους πείσει, επιτέλους, ότι οφείλουν να υποτάσσουν τις πελατειακές αγωνίες τους στον επιστημονικό λόγο· καθημερινά προστίθενται αποκαλύψεις που βεβαιώνουν ότι κρίσιμες αποφάσεις θεμελιώνονται στην πολικάντικη υπουργική πανεπιστημοσύνη, όχι στην τεκμηριωμένη γνώμη των ειδικών. Το δεύτερο μάθημα επιδιώκει να υπενθυμίσει στους κυβερνώντες ότι κυβερνούν, ότι δηλαδή δουλειά τους δεν είναι να αντιπολιτεύονται την αντιπολίτευση, και μάλιστα με ατακαδόρικη ψευτοειρωνεία. Το τρίτο μάθημα αφορά την εξοικείωσή τους με την οργάνωση, τη μέθοδο, τη συνέπεια. Προς το παρόν, όμως, φαίνεται πως είναι πανεπιστημιακού επιπέδου για τους μισούς υπουργούς, καίτοι «ξεσκολισμένους».