Στρατηγική Τούρκων και Ελλήνων

Στρατηγική Τούρκων και Ελλήνων

3' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οσοι πιστεύουν ότι η Τουρκία έχει μακρόχρονη στρατηγική, και ότι η Ελλάδα δεν έχει, έχουν δίκιο όσον αφορά το πλαίσιο αναθεώρησης και επεκτατισμού που η Αγκυρα υπηρετεί εδώ και δεκαετίες, καθώς και την επένδυσή της στην πολεμική βιομηχανία. Παραβλέπουν, όμως, ότι, παρά το γενικό πλαίσιο, οι κινήσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καθορίζονται από τις προσωπικές του επιλογές, τις παρορμήσεις και τις εξαρτήσεις του. Ο καιροσκοπισμός, η ανευθυνότητα και η απόρριψη θεσμών εξυπηρετούν τη στρατηγική για κάποιο διάστημα· στο τέλος, όμως, θα την υπονομεύσουν, όταν τα συμφέροντα του σημερινού, πανίσχυρου ηγέτη δεν θα ταυτίζονται με αυτά της χώρας.

Διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις μπορούν να κατηγορηθούν για αδράνεια, για τον φόβο να αναλάβουν την ευθύνη για πρωτοβουλίες και λύσεις που θα προκαλούσαν κριτική και πολιτικό κόστος εντός συνόρων. Ομως, η στρατηγική της Ελλάδας ήταν πάντα ενιαία και σταθερή, με άξονα τις στενές σχέσεις με τους εταίρους στην Ε.Ε. και τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ, με αφοσίωση στο διεθνές δίκαιο. Πάντα υπήρχαν ακραίες εθνικιστικές αντιλήψεις, οι οποίες δυσχεραίνουν τις κινήσεις κυβερνήσεων, αλλά δεν έχουν βρεθεί στην εξουσία, όπως συμβαίνει σήμερα στην Τουρκία, όπου ο Ερντογάν παντρεύει τον ακραίο εθνικισμό με τον θρησκευτικό σωβινισμό εντός και εκτός συνόρων. Η μόνιμη επιθετικότητα της Τουρκίας δεν συνιστά από μόνη της στρατηγική· ούτε η έλλειψη επιθετικότητας της Ελλάδας σημαίνει απουσία στρατηγικής.

Η ενίσχυση των σχέσεων με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, η συμφωνία των Πρεσπών, οι συμφωνίες με την Ιταλία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών και με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών μεταξύ των δύο χωρών, καθώς και η ανακοίνωση της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στο Ιόνιο, δείχνουν μια δυναμικότητα των τελευταίων κυβερνήσεων που απουσίαζε για πολλά χρόνια. Και αυτό, παρά την κριτική και τις ενίοτε έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Καταλύτης, ασφαλώς, είναι η συνεχής τουρκική αμφισβήτηση των συνόρων και δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου. Σημασία, όμως, έχει ότι η Ελλάδα δραστηριοποιείται και στο διπλωματικό και στο στρατιωτικό πεδίο. Οι δηλώσεις αλληλεγγύης από Ευρωπαίους αξιωματούχους και αρχηγούς κυβερνήσεων, η προχθεσινή απόφαση για τον σχεδιασμό προγράμματος κυρώσεων της Ε.Ε. εναντίον της Τουρκίας, η ετοιμότητα και αποφασιστικότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων είναι μέρη μιας εθνικής στρατηγικής που είναι και μακρόχρονη και ενώνει όλους τους Ελληνες. Κάποιοι θα ήθελαν μια πιο επιθετική Ελλάδα, άλλοι φοβούνται ότι στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει την Τουρκία η χώρα μας διατρέχει τον κίνδυνο να μιμείται τουρκικές πρακτικές. Η ανησυχία αυτή είναι εύλογη, επειδή σημαντικότατο κομμάτι της ελληνικής στρατηγικής είναι η χώρα μας να αποτελεί παράδειγμα κράτους δικαίου την ώρα που ο Ερντογάν γίνεται ολοένα πιο αυταρχικός και επιζήμιος για τη χώρα του εντός και εκτός συνόρων.

Ο Ερντογάν θέλει να απομονώσει την Ελλάδα από τους εταίρους της, να παρουσιάζεται η χώρα μας ως «ειδική περίπτωση» όπου το διεθνές δίκαιο και η αλληλεγγύη των εταίρων και συμμάχων δεν ισχύουν. Οι τελευταίες ημέρες δείχνουν ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν αποκόπηκε από τον κορμό της Ε.Ε., αλλά οι τουρκικές απειλές οδήγησαν στην ενίσχυση των δεσμών μεταξύ Ελλάδας και των εταίρων της. Γι’ αυτό ο Ερντογάν αναμένεται και να κλιμακώσει τις απειλές και να παραπονείται ότι η Ελλάδα είναι το χαϊδεμένο παιδί της Ευρώπης. Επίσης, θα εντείνει τον πόλεμο προπαγάνδας για να δείξει ότι η Ελλάδα δεν τηρεί τους κανόνες που η Ε.Ε. πρεσβεύει (κανόνες που ο ίδιος παραβιάζει). Γι’ αυτό η Ελλάδα πρέπει κάθε στιγμή να αποδεικνύει ότι διαφέρει πολύ από την Τουρκία του Ερντογάν. Εάν κάποιοι λειτουργοί της παραβιάζουν νόμους και κανόνες, πρέπει να λογοδοτήσουν – όχι για να μη μας εκθέτουν, αλλά επειδή θέλουμε μια κοινωνία που εξασφαλίζει τη δικαιοσύνη σε όλους. Η δικαιοσύνη είναι η δύναμή μας, ισχυρό όπλο με το οποίο μπορούμε να απαντάμε στις αιτιάσεις, στην επιθετικότητα των Τούρκων. Να αποκαλύπτουμε πως ο Ερντογάν, με τη συμπεριφορά του, είναι αυτός που πρέπει να απομονωθεί – και από τη διεθνή κοινότητα και, αργά ή γρήγορα, από τη δική του κοινωνία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή