Του Κωστα Γεναρη
Βαρύτατη θλίψη και συγκίνηση προκάλεσε ο θάνατος του πρώην προέδρου της Κύπρου Σπύρου Κυπριανού, η ζωή του οποίου ήταν στενά συνδεμένη με τις προσπάθειες επιλύσεως του προβλήματος που δημιούργησε η τουρκική εισβολή στη νήσο. Ο Σπύρος Κυπριανού ανέλαβε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1977, αμέσως μετά το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και εξελέγη στην προεδρία δύο φορές, το 1978 και το 1983. Το 1996, εξελέγη βουλευτής και στη συνέχεια πρόεδρος της Βουλής.
Αρχισε την πολιτική του καριέρα το 1952, ως γραμματέας του Αρχιεπισκόπου και δύο χρόνια αργότερα ανέλαβε το γραφείο της Εθναρχίας στο Λονδίνο. Τον Αύγουστο του 1960, με την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας, ο Σπύρος Κυπριανού ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών, θέση από την οποία εκπροσώπησε επανειλημμένα την Κύπρο στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και στις συνόδους της Γενικής Συνέλευσης κατά τις συζητήσεις του Κυπριακού.
Το 1972, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τη χούντα των Αθηνών και το 1976 ίδρυσε το ΔΗΚΟ του οποίου εξελέγη πρόεδρος. Στις εκλογές του 1976, το ΔΗΚΟ εξασφάλισε 21 από τις 35 και ο ίδιος εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής. Η βασικότερη προπάθεια των κυβερνήσεων Σπύρου Κυπριανού ήταν η δίκαιη επίλυση του κυριακού ζητήματος. Στο πλαίσιο της προσπάθειας αυτής είχε στενή συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις. Ο ίδιος ο Σπύρος Κυπριανού είχε συνάντηση με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς το 1979, στην παρουσία του τότε Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, οπότε και επετεύχθη μία εκ δέκα σημείων συμφωνία, που όμως παρέμεινε χωρίς συνέχεια εξαιτίας της τουρκικής αδιαλλαξίας. Το 1987, η κυβέρνηση του Σπύρου Κυπριανού ολοκλήρωσε τις διαπραγματεύσεις για την τελωνειακή ένωση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, που άνοιξε το δρόμο για την υποβολή αίτησης.
Ποιος ήταν
Ο Σπύρος Κυπριανού γεννήθηκε στη Λεμεσό στις 28 Οκτωβρίου 1932. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Λεμεσού και ακολούθησε Οικονομικές και Εμπορικές Επιστήμες και Νομικά στο Λονδίνο όπου απέκτησε το δίπλωμα του Συγκριτικού Δικαίου. Στη διάρκεια των σπουδών του στο Λονδίνο ίδρυσε μαζί με άλλους Κύπριους φοιτητές την Εθνική Φοιτητική Ενωση Κυπρίων Αγγλίας της οποίας διετέλεσε πρώτος πρόεδρος. H υγεία του είχε επιδεινωθεί σοβαρά τον τελευταίο καιρό. Οι γιατροί είχαν από τη Δευτέρα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν μη ανατρέψιμη. Υποστηριζόταν από το περασμένο Σάββατο με μηχανικά μέσα και φαρμακευτική αγωγή και είχε μεταφερθεί στο Ογκολογικό Κέντρο της Τράπεζας Κύπρου λόγω επιδείνωσης της υγείας του. Την Τρίτη το πρωί η κατάσταση παρουσίασε περαιτέρω επιδείνωση. «Τώρα οι ελπίδες εναποτίθενται στον Θεό», είπε χαρακτηριστικά η σύντροφος της ζωής του Μιμή.
Στο πλευρό του βρίσκονταν από την πρώτη στιγμή η σύζυγος του Μιμή και οι γιοί του Αχιλλέας και Μάρκος, η πολιτική ηγεσία και πολλοί στενοί συνεργάτες του από το ΔΗΚΟ κόμμα το οποίο είχε ιδρύσει ο ίδιος σε δύσκολους καιρούς.
Η κηδεία του Σπύρου Κυπριανού θα τελεσθεί αύριο και η ταφή του θα γίνει στη γενέτειρά του Λεμεσό σε στενό οικογενειακό κύκλο.
»Αυτό σημαίνει: πρώτον, ότι το προεδρείο οφείλει το αξίωμά του στην κυβέρνηση και μπορεί να αισθάνεται κάποια δεσμευτική ευγνωμοσύνη προς αυτήν, δεύτερον, ότι οι Αρεοπαγίτες που φιλοδοξούν να φθάσουν στο προεδρείο, και όλοι έχουν αυτή την εύλογη φιλοδοξία- δεν πρέπει να γίνουν δυσάρεστοι στην κυβέρνηση, τρίτον, ότι κατώτεροι δικαστές δεν πρέπει κι αυτοί να γίνονται δυσάρεστοι στην κυβέρνηση, γιατί αυτό μπορεί να επηρεάσει την κρίση τους από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, δηλαδή από όσους τρέφουν ευγνωμοσύνη ή φιλοδοξία για το Προεδρείο. Τι μένει, έτσι από τη δικαστική ανεξαρτησία; H ισοβιότητα βέβαια! Αλλά κι αυτή τι σημαίνει; Χωρίς προαγωγές, χωρίς ευνοϊκές μεταθέσεις (γιατί αυτά γίνονται ή δεν γίνονται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο) η ισοβιότητα εξασφαλίζει στον δικαστή ότι θα περάσει τη ζωή του σαν πρωτοδίκης στα Γρεβενά (δηλαδή στο λιγότερο σημαντικό Πρωτοδικείο της χώρας)».