Οι απόμαχοι της σκηνής κυριάρχησαν. Και ως φυσικές παρουσίες και ως κλίμα. «Κλίμα» το οποίο καθιερώνεται πλέον τόσο στην ουσία όσο και στην τελετή απονομής των «Επάθλων Θεάτρου», που ως μετεξέλιξη του κάποτε μεγάλου κύρους «Επάθλου Κοτοπούλη» απονέμει κάθε διετία το «Θεατρικό Μουσείο» μέσω επιτροπής προεδρευόμενης από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο.
Ετσι και προχτές βράδυ, στο θέατρο Κοτοπούλη: η συγκινημένη παρουσία βετεράνων της σκηνής και η βουερή απουσία των νέων, βραβευομένων ή μη, χαρακτήρισε και τη φετινή απονομή των Επάθλων, για τη διετία 2000-2002. Μια γλυκιά, νοσταλγική βραδιά, με ευτράπελες διηγήσεις και ενσταντανέ από τους «παλιούς», η οποία όμως τίποτα δεν είχε από τον χαρακτήρα και την αψάδα του Αγώνα. O χαρακτήρας των «διαγωνιστικών» βραβείων απέπτη από το πάλαι ποτέ πολυπόθητο Επαθλο Κοτοπούλη και τα επιγονικά του. Κι ας ανακοινώθηκαν και τα ονόματα των «φιναλίστ» κάθε κατηγορίας, από τους οποίους επελέγη ο «νικητής» λίγο πριν από την τελετή: τόσο οι περισσότεροι «νικητές» όσο και οι άλλοι «φιναλίστ» έλαμψαν διά της απουσίας τους, γεγονός αρκετά εύγλωττο. Εν αντιθέσει με την πληθώρα των βετεράνων που είχαν «επιλεγεί» για να τιμηθούν φέτος – από ένα θεσμό που από χρόνο σε χρόνο ξεθωριάζει όλο και περισσότερο.
Τα Επαθλα Θεάτρου 2002 απονεμήθηκαν σε… 23 συνολικά καλλιτέχνες: Επαθλο Κοτοπούλη (γυναικείος ρόλος) στις Λυδία Φωτοπούλου και Φιλαρέτη Κομνηνού και, τιμητικά, στις Βίλμα Κύρου, Σμάρω Στεφανίδου, Ολγα Τουρνάκη. Επαθλο Βεάκη (ανδρικός ρόλος) στον Γιάννη Φέρτη και, τιμητικά, στους Θανάση Βέγγο και Σταύρο Ξενίδη. Επαθλο Παναθήναια (επιθεώρησης) στη Βάσια Τριφύλλη και, τιμητικά, στους Ζωζώ Σαπουντζάκη και Κώστα Βουτσά. Επαθλο Κυβέλης (συνολική προσφορά): στις Ξένια Καλογεροπούλου, Τζένη Ρουσέα και Αννα Κυριακού. Επαθλο Πολίτη (σκηνοθεσίας) στον Στάθη Λιβαθινό και, τιμητικά, στον Γιώργο θεοδοσιάδη. Επαθλο Αραβαντινού (σκηνογραφίας) στον Διονύση Φωτόπουλο και, τιμητικά, στον Βασίλη Φωτόπουλο. Επαθλο Μητρόπουλου (μουσικής) στον Θάνο Μικρούτσικο και, τιμητικά, στον Νίκο Μαμαγκάκη. Επαθλο Πράτσικα (χορογραφίας) στη Ερση Πήττα και, τιμητικά, στην Μαρία Κυνηγού. Επαθλο Μένανδρος (για προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό) στον καθηγητή Θανάση Αναγνωστόπουλο, δημιουργό του γνωστού ηλεκτρονικού «Θησαυρού της ελληνικής γλώσσας».
Παρόντες άπαντες οι «τιμητικά» βραβευόμενοι, πλην Σταύρου Ξενίδη και Κώστα Βουτσά. Απόντες άπαντες οι του «διαγωνιστικού», πλην Γιάννη Φέρτη, Βάσιας Τριφύλλη και Ερσης Πήττα…
Μερικές σκόρπιες φράσεις και «στιγμές» από τις βραβεύσεις:
Ο Γ. Φέρτης αφιέρωσε το βραβείο του στους Παξινού, Μινωτή, Λαμπέτη, Χορν, Διαμαντόπουλο και στο δάσκαλό του Κουν, «που οι παραστάσεις του με μάγεψαν όταν ήμουν μαθητής ακόμα και αποφάσισα να γίνω ηθοποιός». H B. Τριφύλλη ανέβηκε με «στεγνό το στόμα» και με έντονη την ανάγκη να πάει… προς νερού της (αλλιώς το είπε), «πάμε για πρόζα επιτέλους» γέλασε. H Ζωζώ Σαπουντζάκη άδραξε την ευκαιρία να τραγουδήσει α καπέλα και να δείξει και λίγο μπούτι – «θα με φάτε ακόμα για πολλά χρόνια» απείλησε. H B. Κύρου θυμήθηκε ότι μέσα στο ίδιο το θέατρο Κοτοπούλη έδωσε εξετάσεις για να μπει στη δραματική σχολή ενώπιον Μαρίκας κ.ά. ιερών τεράτων, άρτι αφιχθείσα μέσα σε… κασόνι από «τας Σέρρας», διότι την κυνηγούσε ένας Βούλγαρος να την παντρευτεί! Στον ίδιο χώρο, με τη Μαρίκα επίσης, πρωτοβγήκε στη σκηνή και η A. Κυριακού, που οι κριτικοί τη χαρακτήριζαν «δροσερή» κι εκείνη το εκλάμβανε «δροσερή ως αγγούρι»! Με λίγα λόγια ευχαρίστησαν οι περισσότεροι, ενώ ο Θ. Βέγγος δηλώνοντας την αμηχανία του, γιατί «το θέατρο δεν μου χρωστάει», είπε με λυγμό, καταχειροκροτούμενος.