Οταν πρόσφατα η Eurostat είχε επισκεφθεί την Ελλάδα, κυβερνητικά στελέχη έκαναν λόγο για «πραξικόπημα», σε μια προσπάθεια να αποπροσαντολίσουν από το χάος των δημοσίων οικονομικών. Οι ίδιοι διατείνονταν με το θάρρος που προσπορίζει ο κομματικός πατριωτισμός, ότι «η Ελλάδα δεν παραποιεί και δεν εξωραΐζει τους αριθμούς» και όλα γίνονται όπως πρέπει… Και επειδή κάθε τέτοια έκλαμψη δεν κρατά περισσότερο από τρεις μέρες, έρχεται σήμερα το υπουργείο Οικονομικών για να επιβεβαιώσει τις αναφορές της Eurostat και να καταγράψει με περισσότερη ενάργεια, μεγαλύτερα χρέη, που περνούν απαρατήρητα από τον επίσημο προϋπολογισμό. Αυτά προκύπτουν από τον Ισολογισμό του 2001 που θα συζητηθεί προσεχώς στη Βουλή και ο οποίος αποδεικνύει ότι το δημόσιο χρέος στο συγκεκριμένο έτος ανήλθε στο 130% του ΑΕΠ αντί του 119%, που είχε αναθεωρηθεί μετά την έλευση το καλοκαίρι του 2002 της Eurostat.
O ισολογισμός του 2001 δείχνει ότι το ελληνικό Δημόσιο μοιάζει με μια τεράστια κρατική ENRON, που προϋπήρχε της κανονικής αμερικανικής ENRON. H «ισχυρή οικονομία» μάλλον θυμίζει ανέκδοτο, που για να καταστεί σοβαροφανές στη σημερινή δύσκολη συγκυρία, συνοδεύεται από παραινέσεις διαφόρων «ειδικών» για ψυχραιμία.
Ευκρινή φωτογραφία της όλης κατάστασης θα προσφέρει η συζήτηση του Ισολογισμού του 2001 στη Βουλή, σε όσους του έθνους πατέρες ενδιαφέρονται να καταλάβουν τι πραγματικά γίνεται γύρω από αυτά τα μπερδεμένα θέματα, που αποτελούν τη βάση για να μπορούν οι ίδιοι να υπόσχονται και να κερδίζουν κατόπιν τη βουλευτική έδρα. O Ισολογισμός του 2001 αποτελεί παραδοχή ότι τα δημοσιονομικά έχουν κυριαρχηθεί απόλυτα από τη δημιουργική λογιστική. O λόγος ήταν ότι έπρεπε να καταφέρουμε να ενταχθούμε στο ευρώ, κάτι που τελικά πετύχαμε.
Αποτέλεσμα των ωραιοποιήσεων ήταν να δημιουργηθεί μια τελείως στρεβλή εικόνα περί της κατάστασης της οικονομίας, με δύο σημαντικές παραμέτρους. H πρώτη αφορά την αδυναμία των πολιτών να συλλάβουν την πραγματικότητα και να προσπαθήσουν για κάτι περισσότερο. H δεύτερη είχε να κάνει με την τραγική θέση που έφεραν οι πολιτικοί τους εαυτούς τους και κατ’ επέκτασιν την κοινωνία. Ζώντας οι πολιτικοί με τα φαντάσματα της δημιουργικής λογιστικής, πίστεψαν ως αληθινή την εικονική πραγματικότητα, που τους αποτρέπει από το να λάβουν σωστές αποφάσεις.
Χρέος στο 130% του ΑΕΠ
Τα στοιχεία που περικλείονται στον Ισολογισμό του 2001, τον οποίο υπογράφει ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. N. Χριστοδουλάκης, είναι καταλυτικά και πρέπει να αρχίσουν να προβληματίζουν τους αφελείς εύπιστους, για το κατά πόσο ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Το δημόσιο χρέος του 2001, σύμφωνα με τα στοιχεία του ισολογισμού, ανέρχεται στο 130% του ΑΕΠ (ή 169,7 δισ. ευρώ) αντί του 119% (ή 155,8 δισ. ευρώ) που παραδέχεται στην τελευταία εισηγητική έκθεση το υπουργείο Οικονομικών.
Με βάση τα στοιχεία του Ισολογισμού στο επιπλέον χρέος προστίθενται 8,89 δισ. ευρώ από εγγυήσεις του Δημοσίου, και άλλα περίπου 5,09 δισ. ευρώ από αντίτιμα.
Αλλα στοιχεία του Ισολογισμού του 2001 που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής είναι μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
1) H καταβολή στην Τράπεζα της Ελλάδος ποσού 13,1 δισ. δραχμών, που αφορά προμήθειες προς τις εμπορικές τράπεζες με αιτιολογικό την επιτυχή αντιμετώπιση συναλλαγματικών κρίσεων (σελ. 56).
2) Οι ατακτοποίητες από το 1995 προκαταβολές, που δόθηκαν για στρατιωτικά δάνεια FMF ύψους 40,5 δισ. δραχμών (σελ 69).
3) Οι προκαταβολές που δόθηκαν στη Στρατιωτική Υπηρεσία Κατασκευής Εργων Ανασυγκρότησης (ΣΥΚΕΑ) το 1995 ύψους 18,2 δισ. δραχμών, όταν αυτή είχε καταργηθεί με το άρθρο 18 του N. 2026/92 (σελίδα 69).
4) Τα μεγάλα χρεωστικά υπόλοιπα ύψους 224 δισ. δραχμών που παραμένουν ατακτοποίητα στον λογαριασμό πετρελαιοειδών ως προκαταβολές χρηματοδότησης (σελ. 101).
5) Τα επίσης ατακτοποίητα χρεωστικά υπόλοιπα – συνδεδεμένα με τον προηγούμενο λογιαριασμό, ύψους 121 δισ. δραχμών, που εμφανίζονται ως κεφάλαια διαχείρισης πετρελαιοειδών (σελ. 101).
6) Οι προκαταβολές της Τραπέζης της Ελλάδος 287 δισ. δραχμών, που αφορούν εξόφληση απαιτήσεων από διαφορές συναλλάγματος για δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, και για τις οποίες εκφράζονται σοβαρές αμφιβολίες αν υπάρχουν τα σχετικά δικαιολογητικά (σελ. 65).
7) H προκαταβολή στην EPT ύψους 16 δισ. δραχμών που δόθηκε στην EPT το 2000 για την κάλυψη αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου που παραμένει επίσης λογιστικά ατακτοποίητη (σελ. 66).
8) Το ποσό των 42,3 δισ. δραχμών που αφορά διακανονισμούς για στεγαστικά δάνεια και δόθηκαν στην EKTE από την Τράπεζα της Ελλάδος (σελ. 50).
9) Οι πληρωμές 12,1 δισ. δραχμών σε διάφορους πιστωτικούς φορείς της διαφοράς επιτοκίων από τουριστικά δάνεια (σελ. 60).
10) Τα έσοδα ύψους 1.758 δισ. δραχμών από δάνεια των Ενόπλων Δυνάμεων τα οποία όπως παραδέχεται ο Ισολογισμός για διάφορους τεχνικούς λόγους, δεν εμφανίστηκαν στα έσοδα των προϋπολογισμών από το 1994 – 2001 (σελ. 26).
Τα προαναφερόμενα που περιέχονται στον Ισολογισμό χαρτογραφούν με ακρίβεια την αδιαφορία, που χαρακτηρίζει τις δράσεις στην οικονομία. Αυτό συνάγεται και από άλλους τομείς κρίσιμους για την οικονομία, όπου οι κυβερνητικές παρεμβάσεις αρχίζουν και τελειώνουν, δυστυχώς, στις εξαγγελίες.
Πολιτική αδιαφορίας
Ο πρωθυπουργός, μιλώντας στις αρχές της εβδομάδας σε ημερίδα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εμφανίστηκε να αναφέρεται σε σειρά δράσεων που υποτίθεται ότι θα ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα. H πρωθυπουργική πρόθεση, αν και άριστη, κινείται μακράν της πραγματικότητας, καθώς τα περισσότερα από τα εξαγγελλόμενα δεν συναντούν πουθενά τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Τούτο αναδεικνύουν και οι αγωνιώδεις τακτικές συσκέψεις με τους υπουργούς για να τρέξουν το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Το Γ΄ ΚΠΣ βρίσκεται στη μέση της σταδιοδρομίας του και είναι περισσότερο από ποτέ σαφές ότι η αδιαφορία των πολιτικών προϊσταμένων πολλών υπουργείων έχει καθυστερήσει σημαντικά τα περισσότερα προγράμματα.
Ποιος άραγε μπορεί να πείσει τον εαυτό του ή τους άλλους ότι οι υπουργοί που δεν ενδιαφέρονταν χθες για την απορρόφηση των κονδυλίων του Γ΄ ΚΠΣ, θα ενδιαφερθούν αύριο, επειδή ο πρωθυπουργός συναντάται μαζί τους μια φορά κάθε μήνα!
Οταν η αδιαφορία αποτελεί τη μοναδική εφηρμοσμένη πολιτική, είναι δύσκολο να ξυπνήσει ο κοιμισμένος γίγαντας του Γ΄ ΚΠΣ με τα 17 τρισ. δρχ. όπως επιθυμεί τώρα, εν όψει και των επερχόμενων εκλογών ο κ. Σημίτης.
Για τρία χρόνια το Γ΄ ΚΠΣ είχε αφεθεί έρμαιο της τύχης του και οι υπουργοί όταν εγκαλούνταν για τις πράξεις τους, δεν έκαναν τίποτα άλλο, παρά να δείχνουν ως αποκλειστικά υπεύθυνο τον υφυπουργο Οικονομίας και Οικονομικών κ. Χρ. Πάχτα.
Κι έτσι πέρναγε ο καιρός και ζούσαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα, μέχρι που ευδόκησε ο πρωθυπουργός να καταλάβει ότι όσα του υπόσχονται μπροστά του, οι συνάδελφοί του, τα ξεχνούν κατόπιν. Ετσι είναι βέβαιο ότι δεν γίνεται δουλειά, αλλά ούτε και μακριά μπορούμε να πάμε!