Με διηγήματα, «διηγήματα της φθοράς» τα χαρακτήρισε ο ίδιος, επανέρχεται ο Δημήτρης Μίγγας, αυτή τη φορά από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».
Της Σαλονίκης μοναχά… είναι ο τίτλος αυτής της συλλογής διηγημάτων του Δημήτρη Μίγγα, και όπως έλεγε χθες το μεσημέρι σε αθηναϊκό εστιατόριο, όπου παρουσίασε στους δημοσιογράφους το βιβλίο του, «ένα ή δύο θα μπορούσαν να γραφτούν μόνο για τη Θεσσαλονίκη. Τα υπόλοιπα για οποιονδήποτε τόπο».
Μια ποιητική συλλογή (Αγκαλιάζεις τον άνθρωπο αν αγγίξεις τη θάλασσα), μια συλλογή διηγημάτων (Των κεκοιμημένων) εκδ. «Πόλις», που βραβεύτηκε από την επιτροπή του διαβάζω ως βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα και ένα μυθιστόρημα (Σπάνια χιονίζει στα νησιά) επίσης από τις εκδ. «Πόλις» είναι τα βιβλία που προηγήθηκαν της μόλις χθεσινής νέας συλλογής διηγημάτων του Δ. Μίγγα. Ομως οι περισσότεροι έχουν ταυτίσει τον Δημήτρη Μίγγα με το διήγημα, και η επιστροφή του στο είδος χαιρετίστηκε. «Μετά το μυθιστόρημα ήθελα να ξαναστραφώ στη μικρή φόρμα», λέει. Βέβαια, όπως συνηθίζει, τα περισσότερα από τα διηγήματα της νέας συλλογής έχουν γραφτεί από παλιά. «Μόνο το πρώτο και το τελευταίο διήγημα γράφτηκαν μετά το μυθιστόρημά μου».
Βιοπορίζεται διδάσκοντας Φυσική στη Μέση Εκπαίδευση ο Δημ. Μίγγας, και μέχρι τώρα στα βιβλία του έχει για φόντο τους τόπους απ’ όπου πέρασε ως καθηγητής. Είναι η πρώτη φορά που «χαρίζει» ένα ολόκληρο βιβλίο στον τόπο που έχει ζήσει πολλά από τα τελευταία χρόνια, τη Θεσσαλονίκη – αν και Μεσσήνιος.
Λίγοι άνθρωποι βλέπουν τα κείμενά του πριν πάρουν το δρόμο για την έκδοση. Γράφει το ίδιο κείμενο πολλές φορές. Και πότε ξέρει ότι ένα κείμενο είναι απολύτως έτοιμο, ότι δεν χρειάζεται να γραφτεί άλλη φορά; «Δεν το ξέρω. Σαν τους παλιούς μπογιατζήδες που έτριβαν με τα χέρια τους την επιφάνεια να δουν αν είναι λεία, έτσι περίπου κάνω με τα κείμενά μου». Διηγήματα της φθοράς» λοιπόν, «νομίζω ότι οι ήρωές μου αντιστέκονται στη φθορά», λέει ο Δημ. Μίγγας.