«Ρινόκερως» στην Αθήνα

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Για ποιο λόγο επιλέγουμε ένα πολιτιστικό θέαμα ή εκδήλωση; Για διέξοδο, για χαλάρωση, για διασκέδαση, για επίδειξη ή για παρηγοριά. Οπωσδήποτε γιατί θέλει ν’ αφήσει κανείς στο σπίτι όσα βλέπει στην τηλεόραση. Και συχνότατα γιατί θέλει να χωρέσει, να ερμηνεύσει, να κατανοήσει τις αλλαγές που βλέπει και υφίσταται σε κάθε επίπεδο της ζωής του. Και ευτυχώς αρκετές φορές τα έργα τέχνης, τα έργα των ανθρώπων, δίνουν απαντήσεις, και γι’ αυτό ανακούφιση. Μια τέτοια περίπτωση είναι το θεατρικό έργο «Ρινόκερως», του Ευγένιου Ιονέσκο, που παίζεται από το περασμένο Σάββατο στο θέατρο «Θησείον» σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Εργο γραμμένο το 1959 από τον Ρουμάνο συγγραφέα, έχει για κεντρικό ήρωά του τον Μπερανζέ, έναν φοβισμένο και φοβικό ανθρωπάκο, που παρ’ όλα αυτά αντιστέκεται, ο μόνος που τελικά αντιστέκεται, στην επέλαση της ομοιομορφίας, της ρινοκερίτιδας, ένα φαινόμενο στο οποίο όλοι υπακούουν, με το οποίο όλοι συντάσσονται τελικά, παρά τις αρχικές τους αντιρρήσεις και διαφοροποιήσεις.

Κι ενώ στην αρχή κυριαρχεί το κωμικό στοιχείο, ενώ γελάς με τα παθήματα του αφελή Μπερανζέ, στην πορεία αυτό το μεταπολεμικό έργο είναι σαν να συνομιλεί, σχεδόν να φωτογραφίζει όσα συμβαίνουν στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, στην Ελλάδα και αλλού. Οι άνθρωποι που άλλα λένε δημοσίως, από άλλα γοητεύονται και άλλα υποστηρίζουν υπήρχαν και την εποχή του Ιονέσκο και σήμερα. Οι άνθρωποι που βλέπουν το κακό δίπλα τους, αλλά αδιαφορούν και σιγά σιγά το εξωραΐζουν, υπήρχαν πάντα. Και τότε και σήμερα. «Συνηθίζει ο κόσμος ξέρετε. Πλέον κανείς δεν εκπλήσσεται από τα στρατεύματα των ρινόκερων που διασχίζουν καλπάζοντας τους δρόμους. Οι άνθρωποι παραμερίζουν, τους αφήνουν να περάσουν και μετά συνεχίζουν τον περίπατό τους και τις δουλειές τους σαν να μη συμβαίνει τίποτε», λέει ένας ήρωας του Ιονέσκο. Μάλλον δεν χρειάζεται να σκεφτούμε πολύ για να βρούμε παραλληλισμούς μ’ αυτή τη φράση στην Ελλάδα του 2014… Αρκεί να θυμηθούμε τους τρόπους που οι άνθρωποι επιλέγουν τι θα ψηφίσουν ή τι θα ανεχθούν στο πολιτικό τοπίο και στο πολιτικό σύστημα. Αρκεί να σκεφτούμε πόσες φορές όλοι μας έχουμε κλείσει τα μάτια σε παρατυπίες και παρανομίες.

Ο Ιονέσκο έγραψε αυτό το έργο έχοντας πίσω του τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη ναζιστική ιδεολογία και έχοντας μπροστά του, στην πατρίδα του, την ομοιομορφία της μιας άποψης των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού. Είχε δει με τρόμο τι μπορεί να προκαλέσει η μία και μοναδική σκέψη, η μία και μοναδική άποψη, ο «διάλογος» μέσω της απειλής και της βίας.

Δεν είναι εύπεπτη παράσταση ο «Ρινόκερως» ακριβώς επειδή μας καλεί να δούμε τους εαυτούς μας. Επειδή όσο βλέπει κανείς το έργο, «βλέπει» ταυτόχρονα σκηνές από την καθημερινή ζωή, ακούει απαντήσεις, κατανοεί συμπεριφορές.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή