ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Σε μια εποχή που η επικρατέστερη αντίληψη είναι πως «χρόνο με τον χρόνο η Ελλάδα χάνει χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης» (μόνο το περυσινό καλοκαίρι κάηκαν πάνω από 2 εκατ. στρέμματα) η περί του αντιθέτου εκτίμηση, έτσι όπως διατυπώθηκε σε πρόσφατη εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, τουλάχιστον ξαφνιάζει: «Η Ελλάδα αυξάνει τα δάση της».
Τα τελευταία 35 χρόνια, όπως δήλωσε ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ κ. Σπύρος Ντάφης, στις ορεινές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας παρατηρείται μια σημαντική αύξηση της φυσικής αναγέννησης σε ποσοστό που ξεπερνά το 25%. «Αν εξαιρέσουμε τις πρόσφατες πυρκαγιές, τα ορεινά δάση, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, κερδίζουν διαρκώς περισσότερες πράσινες εκτάσεις και γίνονται πιο πυκνά», επισήμανε στην «Κ» ο κ. Ντάφης μιλώντας σε διημερίδα που πραγματοποίησε στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Κέντρου Βιοτόπων-Υγροτόπων (ΕΚΒΥ), η γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών του ΥΠΑΑΤ σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή- Φυσικής Ιστορίας-ΕΚΒΥ.
Ο λόγος; «Η μείωση των πιέσεων στα δάση αυτά», εξηγεί ο καθηγητής, καθώς οι ορεινοί οικισμοί και πληθυσμοί ελαττώθηκαν όπως και η κτηνοτροφία».
Τη δεκαετία του ’50 η αύξηση της φυσικής αναγέννησης των δασών έφτανε το 18%, ενώ σήμερα έχει ξεπεράσει το 25% επισημαίνει ο καθηγητής και υπογραμμίζει ότι το 1962 οι περιοχές γύρω από τα Ζαγοροχώρια ήταν σχεδόν γυμνές και σήμερα είναι σκεπασμένες από δάση. Κάτι ανάλογο συνέβη και στη Ροδόπη όπου η εγκατάλειψη της περιοχής από τους νομάδες Σαρακατσάνους είχε σαν αποτέλεσμα το δάσος να «θεριέψει» και να εξελιχθεί σε ένα από τα πλουσιότερα και πιο αντιπροσωπευτικά δάση της Ευρώπης και «μάλιστα χωρίς το ελληνικό κράτος να ξοδέψει ούτε μια δραχμή» τόνισε ο ίδιος.
Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η μείωση της κτηνοτροφίας στις ορεινές περιοχές, η αύξησή της στις πεδινές και η συνεχώς αυξανόμενη διατροφή των ζώων στον στάβλο αντί της βόσκησης στα λιβάδια είναι οι βασικοί λόγοι της υποβόσκησης ή της εγκατάλειψης των λιβαδιών. Κατά συνέπεια τα εγκαταλελειμμένα ορεινά λιβάδια σύντομα γεμίζουν από θάμνους και σε λίγα χρόνια τα δασικά είδη επεκτείνονται εκεί.
Οι επισημάνσεις των ειδικών σχετίζονται άμεσα με τη νέα δασική πολιτική την οποία εξήγγειλε πρόσφατα ο υφυπουργός κ. Κ. Κιλτίδης (να δοθούν έως το 2013, 600 εκατ. ευρώ για έργα διαχείρισης και προστασίας των δασών).
Εως το καλοκαίρι του 2005 πάντως σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο καθηγητής του ΑΠΘ κ Π. Ευθυμίου, το ελληνικό Δημόσιο διέθετε για τα 65 εκατ. στρέμματα δασικών εκτάσεων (50% της χώρας), περίπου 14 λεπτά/στρέμμα δασικής γης. Η νέα δασική πολιτική, σύμφωνα με τον κ. Ντάφη, πρέπει να εδράζεται στη σύγχρονη αντίληψη περί δάσους με την οποία ταυτίστηκε πάντως σε δηλώσεις του και ο κ. Κιλτίδης. Η αντίληψη αυτή αφήνει σε δεύτερη μοίρα το ξύλο, τους καρπούς των δασικών προϊόντων και την προσφορά του στην κτηνοτροφία και προβάλλει τις κοινωφελείς επιδράσεις του δάσους.
Βασικότερες εξ αυτών η αντιπλημμυρική του επίδραση και η παραγωγή νερού. «Στο μέλλον τονίζει ο καθηγητής όλοι θα διαχειρίζονται το δάσος κυρίως για την παραγωγή νερού αφού δρα σαν μια ρυθμιστική δεξαμενή που αποταμιεύει το καλύτερο πόσιμο νερό».
Αναψυχή, τουρισμός, αθλητισμός συμπληρώνουν τον κατάλογο των κοινωφελών επιδράσεων του δάσους, που παραμένει το μεγαλύτερο φίλτρο για το διοξείδιο του άνθρακα και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, καθώς μόνο ένα εκτάριο δάσους «καταναλώνει» 4 τόνους διοξειδίου του άνθρακα τον χρόνο.