Ο 23χρονος ηλεκτρολόγος Μάρκος Καραμανής τραυματίστηκε θανάσιμα, στις 10.30΄ το πρωί της 17ης Νοεμβρίου 1973, ενώ βρισκόταν ακάλυπτος στο δώμα του 6ου ορόφου πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, όταν δέχθηκε στο κεφάλι πυρά τυφεκίου Μ1, προερχόμενα από τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Ιωάννη Λυμπέρη, που βρισκόταν στο δώμα του παλαιού κτιρίου του ΟΤΕ. Μεταφέρθηκε στην κλινική Παντάνασσα (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Στη δήλωση του προϊσταμένου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών Δημητρίου Καψάσκη, το βράδυ της 18ης Νοεμβρίου 1973, αναφέρεται ότι ο Μάρκος Καραμανής «εφονεύθη από αδέσποτη σφαίρα, ευρισκόμενος εις ταράτσαν οικίας επί της διασταυρώσεως των Λεωφ. Αλεξάνδρας και Πατησίων».
(Η κηδεία του έγινε στο Γ΄ Νεκροταφείο. Επτά μήνες αργότερα η γυναίκα του γέννησε ένα αγοράκι).
Την ώρα εκείνη και στο σημείο εκείνο, δρούσε η στρατιωτική φρουρά του ΟΤΕ, δυνάμεως 50 ανδρών του 572ου Τάγματος Πεζικού, υπό τη διοίκηση του λοχαγού Αναστασίου Αναστασίου. Στη δύναμη αυτή προστέθηκε αργότερα ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης του 573ου Τάγματος Πεζικού, ο οποίος στάλθηκε εκεί από τον 951 Λόχο της ΕΣΑ. Οι άνδρες της φρουράς μοιράστηκαν στους ορόφους του παλαιού κτιρίου (επί της Πατησίων), και ο ανθυπολοχαγός Λυμπέρης τοποθετήθηκε υπεύθυνος στον 5ο όροφο και την ταράτσα (6ος όροφος). Ο Μάρκος Καραμανής και ο άδελφός του Εμμανουήλ Καραμανής, βρίσκονταν την προηγουμένη στο Πολυτεχνείο, όπου είχαν βοηθήσει στη μεταφορά πολλών τραυματιών. Εκείνο το πρωινό, ο Μάρκος Καραμανής, με τον εξάδελφό του Χρήστο Μηλιαράκη, είχαν επιχειρήσει να προσεγγίσουν ξανά το Πολυτεχνείο, αλλά είχαν καταδιωχθεί από τις εκεί στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις και κατέφυγαν στην πολυκατοικία επί της πλατείας Αιγύπτου 1, της οποίας ο θυρωρός Ελευθέριος Χ. Παπαδημητρίου ήταν μακρινός συγγενής τους. Τα δύο εξαδέλφια ανέβηκαν στην ταράτσα της πολυκατοικίας για να παρατηρήσουν τα διαδραματιζόμενα στην περιοχή.
Η κατάθεση
Τη συνέχεια περιγράφει χαρακτηριστικά στην κατάθεσή του ο υπάλληλος του ΟΤΕ Νικόλαος Χατζηχριστοφής, που βρισκόταν μαζί με άλλους επτά συναδέλφους του στον 10ο όροφο του νέου κτιρίου του ΟΤΕ (3ης Σεπτεμβρίου), απ’ όπου είχαν εποπτεία επί της ταράτσας του παλαιού κτιρίου και επί της Πατησίων:
«Είδα έναν αξιωματικό να προσπαθεί να πάρει από το χέρι ενός φαντάρου που στεκόταν δίπλα του, το όπλο που κρατούσε. Αφού του το άρπαξε, το έστησε στο στηθαίο, σκόπευσε προς την πολυκατοικία που βρίσκεται στη γωνία Πατησίων και Αιγύπτου, και έριξε μια φορά. Στην ταράτσα αυτής της πολυκατοικίας βρίσκονταν δύο παιδιά, που κοίταζαν προς την Πατησίων. Η ταράτσα είχε κάγκελα από ύψος 30 περίπου εκατοστών, πράγμα που επέτρεπε να βλέπουμε τα παιδιά εντελώς καθαρά. Η σφαίρα που έριξε ο αξιωματικός χτύπησε στην πίσω μεριά της ταράτσας, όπως κατάλαβα από τη σκόνη που σήκωσε. Τα παιδιά τρόμαξαν και τραβήχτηκαν χωρίς να ξέρουν από πού τους πυροβολούν. Ο αξιωματικός τους έριξε και πάλι, δεν θυμάμαι αν τους έριξε συνολικά τέσσερις φορές ή τρεις. Τα παιδιά έτρεξαν στη μεσοτοιχία και κοίταζαν προς τα εκεί, τα πυροβόλησε πάλι και αυτά έπεσαν μπρούμυτα δίπλα στο πεζούλι, το οποίο λόγω μικρού ύψους (30 περίπου εκατοστά) τα έκρυβε, αλλά όχι εντελώς. Διέκρινα ότι ο ένας φορούσε κόκκινη μπλούζα. Ακριβώς αυτός προσπάθησε να σηκωθεί και τότε ο αξιωματικός τον πυροβόλησε και φάνηκε ότι τον πέτυχε. Ο άλλος έτρεξε στο κλιμακοστάσιο, ενώ ο αξιωματικός γύρισε προς την οδό Κότσικα, σκόπευσε και πυροβόλησε ξανά [προφανώς τον 16χρονο μαθητή Αλέξανδρο Σπαρτίδη, βλ. σχετικό φάκελο]. Δεν ξέρω αν πέτυχε κάποιον ή όχι. Είδα όμως να σκοπεύει και να ρίχνει σε μια κοπέλα που βγήκε στην μπαλκονόπορτα. Δεν την πέτυχε και εκείνη βιάστηκε να κλείσει το παράθυρο και να μπει μέσα. Κατόπιν ο ίδιος αξιωματικός άρχισε να ρίχνει με το πιστόλι του προς τον δρόμο, χωρίς να βλέπω ποιους χτυπάει».
Ο Μάρκος Καραμανής και ο Χρήστος Μηλιαράκης είχαν κτυπηθεί και οι δύο στο κεφάλι. Ο πρώτος ήταν νεκρός και ο δεύτερος είχε τραυματιστεί. «Ο αξιωματικός αυτός», ανέφερε στην κατάθεσή του ο Εμμανουήλ Μαρουφίδης, επίσης υπάλληλος του ΟΤΕ, «πυροβολούσε οποιονδήποτε τολμούσε να εμφανιστεί στο οπτικό του πεδίο […]. Μετά κάθισε και άναψε τσιγάρο. Εκείνη τη στιγμή μπόρεσα να διακρίνω τα διακριτικά του, ήταν δόκιμος αξιωματικός».
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών που εκδίκασε την υπόθεση σε πρώτο βαθμό (16 Οκτωβρίου-30 Δεκεμβρίου 1975), έκρινε με το σκεπτικό της απόφασής του:
«Κατά την 10ην πρωινήν ώραν διήρχοντο άρματα μάχης εκ της οδού Πατησίων και οι υπάλληλοι του ΟΤΕ, οι οποίοι ειργάζοντο εις το νέον κτίριον, έσπευσαν εις τα παράθυρα να ίδουν τα άρματα. Τότε είδον, όπως κατέθεσαν επ’ ακροατηρίου οι μάρτυρες Παν. Ασδεράκης, Εμ. Μαρουφίδης, Ιωάννης Χατζηχριστοφής και Αλ. Βερνάρδος, ότι εις την ταράτσαν του κτιρίου της οδού Πατησίων (του ΟΤΕ) είχον ακροβολισθή τρεις έως τέσσερις στρατιώται και επί κεφαλής των ήτο ένας νεαρός αξιωματικός με κράνος, υψηλός, και μελαχροινός με στολήν εκστρατείας, ο οποίος με το περίστροφον εις το χέρι και επί του τοιχείου της ταράτσας επυροβόλει προς τα κάτω. Τούτο συνέβη περί την 10ην πρωινήν του Σαββάτου, 17/11/1973. Κατά την ώραν εκείνην ουδεμία διαδήλωσις εγένετο. Μετ’ ολίγον ενεφανίσθησαν εις την ταράτσαν μιας πολυκατοικίας, επί της συμβολής των οδών Πατησίων και Αιγύπτου δύο νεαρά άτομα, μόλις δε είδε ταύτα ο εν λόγω αξιωματικός ήρπασε το τυφέκιον ενός στρατιώτου, ο οποίος ήτο παραπλεύρως του, εσκόπευσε και επυροβόλησε τρις προς την ταράτσαν της πολυκατοικίας ένθα ήσαν τα νεαρά άτομα. Η πρώτη βολή ηστόχησεν, η δεύτερη έπληξε τον έναν νεαρόν, ο οποίος έπεσε χαμαί, και η τρίτη έπληξε τον άλλον νεαρόν, ο οποίος παραπάτησε ολίγον ως μεθυσμένος και έφυγεν(…)
Εις το πρόσωπον του κατηγορουμένου Ιωάννου Λυμπέρη ανεγνώρισαν άπαντες κατά την επ’ ακροατηρίου εξέτασίν των, τον πυροβολήσαντα αξιωματικόν. Περί του γεγονότος ότι επυροβόλησεν ο κατηγορούμενος Λυμπέρης κατέθεσαν και ο Παν. Δούκας, τότε έφεδρος επιλοχίας και υπηρετών υπό τας διαταγάς του λοχαγού Αναστασίου εις τον ΟΤΕ, και ο έφεδρος λοχίας Αλέξ. Φλώρος, περί του οποίου εγένετο λόγος ανωτέρω.
Εκ των ριφθέντων υπό του κατηγορουμένου τούτου βλημάτων προς την πολυκατοικίαν της οδού Αιγύπτου εφονεύθη ο Μάρκος Καραμανής, πληγείς εις την κεφαλήν καιρίως και ετραυματίσθη επίσης εις την κεφαλήν ο Χρ. Μηλιαράκης. Εκ των προς την οδόν Κότσικα ριφθέντων πυροβολισμών επλήγη καιρίως ο διερχόμενος την στιγμήν εκείνην νεαρός Αλέξανδρος Σπαρτίδης, όστις και απεβίωσε, συνεπεία του σοβαρού τραύματος, το οποίον προεκάλεσε το βλήμα, εισελθόν εκ της ωμοπλάτης και εξελθόν εκ της κοιλίας. Την σκηνήν της ανθρωποκτονίας του Σπαρτίδη αντελήφθη και ο Αθαν. Παλιούρας, εις τον οποίον ο παθών, πριν εκπνεύση, ανεκοίνωσε το όνομά του και το τηλέφωνον της οικίας του πατρός του και τον παρεκάλεσε να ειδοποιήσει τους οικείους του.
Ο κατηγορούμενος δεν ηρνήθη, κατά την απολογίαν του και εις την προδικασίαν και εις το ακροατήριον, ότι επυροβόλησεν, ουχί με τυφέκιον αλλά με το περίστροφόν του, ισχυρισθείς όμως ότι επυροβόλησεν εις τον αέρα και περαιτέρω, ότι επυροβόλησεν διότι εδέχθη το τμήμα του πυροβολισμούς εκ του έναντι κτιρίου και ότι τα εκείθεν προελθόντα βλήματα άφησαν ίχνη εις τον τοίχον του κτιρίου του ΟΤΕ.
Αμφότεροι οι ισχυρισμοί ούτοι διεψεύσθησαν υπό των εξετασθέντων μαρτύρων». Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, κήρυξε παμψηφεί αθώο τον Αναστάσιο Αναστασίου και ένοχο τον Ιωάννη Λυμπέρη, δεχόμενο «ελαφρυντικήν περίστασιν εντίμου βίου», καταδικάζοντάς τον «εις πρόσκαιρον κάθειρξιν 20 ετών δι’ εκάστην ανθρωποκτονίαν και πρόσκαιρον κάθειρξιν 12 ετών διά την απόπειραν ανθρωποκτονίας» και όρισε «σύνολον ποινής προσκαίρου καθείρξεως κατά συγχώνευσιν το κατά νόμον ανώτατον όριον 25 ετών, αποστέρησιν δε πολιτικών δικαιωμάτων διαρκείας 10 ετών».