Αδάμ + Εύα – Γράμματα από τη Γη (βασισμένο σε κείμενα του Μαρκ Τουέιν)
σκην.: Π. Δεντάκης
Θέατρο του Νέου Κόσμου
Τελικά, η ιστορία του σύμπαντος δεν άρχισε με το Big Bang το οποίο δημιούργησε και τη γη μας από θεϊκό χέρι («Γιατί;» ρώτησε τον θεϊκό πατέρα ο Αρχάγγελος Σατανάς για να πάρει την απάντηση «Πειραματίζομαι!» κατά τον Μαρκ Τουέιν) αλλά από κάποια κυρία Κάρπεντερ. «Ε, όχι δεν γίνεται ένα τέτοιο βιβλίο -«Το Ημερολόγιο της Εύας» (1906)- να βρίσκεται στα ράφια της δημοτικής Βιβλιοθήκης του Τσάρλτον», αποφάνθηκε η βιβλιοθηκονόμος Κάρπεντερ και το απέρριψε ασυζητητί. Δεν ήταν τόσο το περιεχόμενο του βιβλίου -ο συγγραφέας ήταν ήδη διάσημος κι αποδεκτός στις ΗΠΑ- που την σκανδάλισε, όσο μια σειρά από «τολμηρές» εικονογραφήσεις στις αριστερές σελίδες, όπου μία Εύα «όπως την έκανε η μαμά της» χοροπηδούσε ανέμελα στις φυλλωσιές του κήπου της Εδέμ. Κι όπως συμβαίνει πάντα, το σκάνδαλο βοήθησε στη διάδοση του συγκεκριμένου βιβλίου. Αλλωστε μήπως δεν ήταν κι ο ίδιος ο συγγραφέας ο οποίος είχε (πρωτο)πει πως: «Πολλά ήταν τα μικρά στον κόσμο, που έγιναν μεγάλα με τη σωστή διαφήμιση». (Ενα άλλο απόφθεγμα του Μ. Τουέιν το οποίο ταιριάζει γάντι στη σημερινή οικονομική μας κρίση είναι κι αυτό: «Τραπεζίτης είναι ο άνθρωπος που σου δανείζει την ομπρέλα του όταν λάμπει ο ήλιος και τη ζητά πίσω μόλις αρχίσει να βρέχει».)
Αυτά συνέβαιναν πριν από έναν αιώνα. Σήμερα μια Εύα ντυμένη με λευκή «σέξι» νυχτικιά, όπως αυτή που φορά η Κατερίνα Λυπηρίδου (στο «Αδάμ + Εύα – Γράμματα από τη Γη»), μπορεί αναμφίβολα να σκανδαλίσει περισσότερο όσους σύγχρονους αρέσκονται στα μπεϊμπιντολικά πρότυπα. Ομως αν υπάρχει κάτι το γαργαλιστικό στη συγκεκριμένη παράσταση, αυτό είναι το καγχαστικό πιπέρι που έβαζε στα κείμενά του ο Μαρκ Τουέιν (1835-1910), αυτός ο διαχρονικός κι ευφυέστατος σατιρικός συγγραφέας των Αμερικανών. Η ικανότητά του να τσαλαπατά τα στερεότυπα παραμένει φρέσκια εκατό χρόνια μετά τον θάνατό του. Εναν εκπληκτικό επίγονό του ανακαλύπτει κανείς και στα γραπτά του Γούντι Αλεν (The Complete Prose of Woody Allen). Απορώ πώς το ελληνικό θέατρο δεν έχει ακόμα ανακαλύψει τα δύο απολαυστικά μονόπρακτά του. Καιρός είναι!
Επάνω σε διάφορα κείμενα του Μαρκ Τουέιν για τον Αδάμ, την Εύα και το Φίδι, τα οποία μάζεψε ένας επίσης ευφυής Παντελής Δεντάκης, χτίστηκε μια σβέλτη και ευρηματική παράσταση σκηνοθετημένη από τον ίδιο. Μια παράσταση η οποία μεταδίδει την ευχάριστη χαμογελαστή διάθεση η οποία υπάρχει και μέσα στο πνεύμα του συγγραφέα. «Μήπως δεν άρχισαν όλα από τον Αδάμ;» γράφει ο Μαρκ Τουέιν. «Μήπως δεν ήταν αυτός ο πρώτος άνθρωπος που διατύπωσε ένα αστείο γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν το είχε πει άλλος προηγουμένως; Πάντως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι πρέπει να ομολογήσουμε πως δεν υπήρξε μόνος του στον κήπο της Εδέμ. Ηταν κι η Εύα η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα, όπως ήταν και ο Σατανάς, ο πρώτος επιχειρηματικός σύμβουλος». (Σημειωματάριο, 1867).
Η ιστορία των πρωτόπλαστων μέσα από την ανατρεπτική ματιά του Μαρκ Τουέιν ευτύχησε να συναντήσει στην υπόγεια σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου μερικούς ξεχωριστούς ερμηνευτές. Κατ’ αρχήν είναι ο Δαβίδ Μαλτέζε (Αδάμ), ο οποίος αναπτύσσεται σ’ έναν τολμηρό ηθοποιό έτσι που δοκιμάζει συνεχώς καινούργιες μορφές υποκριτικής. Εδώ «δείχνει» έναν κωμικό χαζοχαρούμενο Αδάμ, ο οποίος όμως ακτινοβολεί μια πέρα για πέρα διαχρονική εξυπνάδα. Η Κατερίνα Λυπηρίδου ως Εύα «έπαιξε» αστραφτερά αυτό που λέγεται «έμφυτη θηλυκότητα» όταν αναφέρεσαι σε νυμφίδια. Μπορεί βέβαια η Κωνσταντίνα Τάκαλου να υπήρξε αρκετά αναποφάσιστη ως προς το πώς να χειριστεί έναν χαρακτήρα σαν τον Σατανά, όμως τελικά κατόρθωσε να πλησιάσει το ύφος του προπατορικού ζεύγους αποβάλλοντας τον αρχικό της, κάπως μελοδραματικό, λυρισμό.
Τέτοια «Γράμματα από τη Γη» είναι αυτά που σε κάνουν να φεύγεις χαμογελαστός από μια νεανική, εύχαρη παράσταση, ένα σπάνιο είδος στη μάλλον καταθλιπτική θεατρική σεζόν που περπατά προς το τέλος της.