Διάβασα με έκπληξη τον εκπρόσωπο του ισραηλινού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων να αναφέρεται σε ένα παραποιημένο ηχητικό ντοκουμέντο που παρουσίασαν οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ και για το οποίο έχουν ήδη απολογηθεί δημοσίως (IDF 5/6/2010). Το να αμφισβητεί κανείς τους ανωτέρους του είναι ίσως γενναίο, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση λανθασμένο και επικίνδυνο. Στην πραγματικότητα κανένας δεν γνωρίζει ποιος μίλησε σε ανοιχτή συχνότητα ασυρμάτου περί Αουσβιτς και σίγουρα δεν αποτελεί την απάντηση του «Στολίσκου της Ελευθερίας».
Στο οπτικό υλικό που έχει διασωθεί από το Mavi Marmara είναι εμφανές ότι οι ακτιβιστές, «οπλισμένοι» μόνο με σφεντόνες και αντικείμενα που βρήκαν στο πλοίο, προέβαλαν στοιχειώδη και απολύτως νόμιμη αντίσταση σε μια απρόκλητη επίθεση ενόπλων σε διεθνή ύδατα. Στη συνέχεια μάλιστα προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες στους Ισραηλινούς στρατιώτες. Ως αυτόπτης μάρτυρας σας διαβεβαιώνω ότι όχι μόνο δεν οπλοφορούσαν, αλλά αν ήθελαν θα σκότωναν αμέσως τους κάκιστα εκπαιδευμένους αλλά έτοιμους να σκορπίσουν τον θάνατο στρατιώτες σας – ακόμη και με τα χέρια τους. Δεν το έκαναν. Αντιθέτως οι Ισραηλινοί στρατιώτες, οι οποίοι σημάδευαν και πυροβολούσαν ακόμη και τους δημοσιογράφους αλλά και ανθρώπους που κρατούσαν λευκές σημαίες, άφησαν τραυματίες να πεθάνουν αρνούμενοι να προσφέρουν βοήθεια. Και αυτό παρά τις σπαραχτικές εκκλήσεις των γιατρών.
Φυσικά όλα αυτά μπορείτε να τα διαπιστώσετε από το υλικό που κλέψατε από τους δημοσιογράφους – μαζί με τον εξοπλισμό αλλά και τα χρήματά μας. Χρησιμοποιώ τη λέξη κλοπή και όχι κατάσχεση, αφού δεν έγινε καμία καταγραφή του εξοπλισμού, ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκαν κλεμμένες πιστωτικές κάρτες συναδέλφων – πιθανότατα από στρατιώτες ή αξιωματούχους σας (Haaretz, 11/6/2010).
Το να αντιμετωπίζετε τους Ελληνες ακτιβιστές σαν αφελείς που έπεσαν στην παγίδα εξτρεμιστών, φοβάμαι ότι προσβάλλει βαθύτατα τον ελληνικό λαό που αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή την προσπάθειά τους. Οσο για τα «αποδεικτικά» στοιχεία, που μοίρασαν ισραηλινές πρεσβείες σε επιλεγμένους δημοσιογράφους (Spiegel, 9/6/2010) σχετικά με τις υποτιθέμενες σχέσεις της οργάνωσης IHH με ισλαμιστές εξτρεμιστές, έχουν ήδη καταρριφθεί («Ελευθεροτυπία», 13/6/2010).
Φοβάμαι όμως ότι και οι αναφορές σας στην «ανθρωπιστική» βοήθεια του Ισραήλ προς τη Γάζα απλώς προσβάλλουν τη νοημοσύνη των αναγνωστών. Ακόμη και αν κάποιος δεχόταν τους ισχυρισμούς σας για την αποστολή 15.000 τόνων, θα καταλάβαινε ότι σε κάθε κάτοικο της Γάζας αναλογούν 10 κιλά προϊόντων – περίπου δηλαδή όσο το βάρος του νερού που καταναλώνει ένας άνθρωπος σε μια εβδομάδα. Σε κάθε περίπτωση, βασικός στόχος της αποστολής δεν ήταν να μεταφέρει απλώς ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά να ανοίξει μια γραμμή ελεύθερου εμπορίου για το 1,5 εκατομμύριο Παλαιστινίων που ζουν στη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του πλανήτη χωρίς επαρκή τρόφιμα και φάρμακα. Σκεφτείτε εάν για κάθε προϊόν που φτάνει στην Ελλάδα έπρεπε να παίρνουμε άδεια από την κυβέρνηση της Ιταλίας ή της Τουρκίας.
Μου προκαλεί εντύπωση το μίσος που διαπερνά το γραπτό σας όταν μιλάτε για «περικύκλωση» των Εβραίων από εκατομμύρια Αραβες και δισεκατομμύρια μουσουλμάνους – σαν να πρόκειται για τέρατα ή κτήνη. Είναι το ίδιος μίσος που είδα στα βλέμματα των Ισραηλινών στρατιωτών όταν απειλούσαν να πυροβολήσουν τους μουσουλμάνους που ζητούσαν να προσευχηθούν στο κατάστρωμα του Mavi Marmara. Θέλω πραγματικά να πιστεύω ότι ο συγκαλυμμένα ρατσιστικός και μισαλλόδοξος λόγος σας δεν εκφράζει την πλειονότητα του ισραηλινού λαού.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τη Χαμάς, παρά την όποια κριτική μπορεί να της ασκήσει κάποιος (και πιστέψτε είμαι ο πρώτος που θα το κάνει) δεν παύει να αποτελεί τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του παλαιστινιακού λαού, η οποία ανατράπηκε πραξικοπηματικά με παρέμβαση της κυβέρνησης Μπους αλλά και στελεχών της Φατάχ (Vanity Fair, Απρίλιος 2008). Ενα δημοκρατικό κράτος λοιπόν, όπως θέλει να παρουσιάζεται το Ισραήλ, γνωρίζει ότι καλώς ή κακώς θα πρέπει να την αναγνωρίσει ως βασικό συνομιλητή του.
Από έναν δημοσιογράφο που έπεσε θύμα απαγωγής, ένοπλης ληστείας, ομηρίας, ανάκρισης, φυλάκισης και προπηλακισμού ενώ στερήθηκε του δικαιώματός του να επιτελέσει το έργο του. Με αξιοπρέπεια.