Ενα χρόνο μετά την έλευση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, και έξι μήνες μετά την υιοθέτηση του Μνημονίου, η εκλογική του βάση αλλά και η εικόνα του Γ. Παπανδρέου εμφανίζουν ευδιάκριτες ρωγμές. Στη μηνιαία εκτίμηση της Public Issue καταγράφεται το χαμηλότερο ποσοστό εκλογικής επιρροής του κυβερνώντος κόμματος στο μετεκλογικό δωδεκάμηνο (42,5%) και η συγκριτικά μικρότερη διαφορά του από τη Ν.Δ. (14,5 μονάδες). Αν και η «ψαλίδα», σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα συρρικνώνεται σημαντικά, κατά 2,5 εκατοστιαίες μονάδες, εντούτοις παραμένει για το κυβερνών κόμμα σε ασφαλή επίπεδα και, εξίσου σημαντικό, σε επίπεδα υψηλότερα από εκείνα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών (10,4%).
Παράλληλα, για πρώτη φορά, μετά δύο χρόνια, η πρωθυπουργική δημοτικότητα εμφανίζεται και πάλι ελαφρώς ελλειμματική (με θετικές κρίσεις μόνον 47%, έναντι 49% αρνητικών). Το μέγεθος της συντελεσθείσας μεταβολής στους 12 μήνες, μπορεί να γίνει κατανοητό από δύο επισημάνσεις: 1) στην πρώτη μετεκλογική μέτρηση του Βαρομέτρου, η δημοτικότητα του πρωθυπουργού είχε καταγραφεί στο 82%, ενώ οι αρνητικές κρίσεις για το πρόσωπό του προσέγγιζαν μόλις το 16%. 2) Η δημοτικότητα του προκατόχου του Κ. Καραμανλή, καταγράφηκε τον τελευταίο μήνα της θητείας του σε 46%.
Η μηνιαία άνοδος της Νέας Δημοκρατίας (28%, +1%) δεν μπορεί να θεωρηθεί εντυπωσιακή. Παραμένει ακόμη υποδεέστερη της εκλογικής της επιρροής (33,5% στις Β2009), και έχει καλύψει μόνον το 1/2 των απωλειών της, που προκλήθηκαν (μετεκλογικά) από την απώλεια της εξουσίας, την εκλογική συντριβή και την εσωκομματική ρήξη που την ακολούθησε. Κατά, συνέπεια, ενώ οι εκλογές «δεύτερης τάξης», όπως οι δημοτικές, αποτελούν κατά κανόνα «πολιτικό Γολγοθά» για την εκάστοτε κυβέρνηση, η εκλογική αναμέτρηση του προσεχούς Νοεμβρίου δεν αποκλείεται να αποτελέσει εξαίρεση.
Ενώ η εκλογική επιρροή του ΛΑΟΣ παραμένει καθηλωμένη (5,5%), από την κάμψη του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να ενισχύεται το ΚΚΕ (11%), το οποίο, επιπλέον, με ποσοστό 21% διεκδικεί εκ νέου από τη Ν.Δ. (22%) και την πρωτοκαθεδρία στον δείκτη «καλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης». O ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να διατηρεί ένα σημαντικό τμήμα του κοινωνικού του ποσοστού (4,5%), ενώ η δύναμη των Οικολόγων παραμένει αμετάβλητη (2,5%). Τέλος, η απήχηση της Δημοκρατικής Ανανέωσης, που τον περασμένο Ιούλιο κατέγραψε ποσοστό 3,5%, δείχνει σήμερα να συμπιέζεται (1,5%). Ενα μήνα πριν από την εκλογική δοκιμασία του Νοεμβρίου διαμορφώνεται μια εικόνα επιφανειακής (έστω εκλογικής) σταθεροποίησης του κομματικού συστήματος, που συνοδεύεται όμως από εντονότατες τάσεις περαιτέρω αποδιάρθρωσής του. Είναι οφθαλμοφανές, ότι οι αντικομματικές διαθέσεις των πολιτών εντείνονται, η δημοτικότητα των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών αρχηγών πέφτει (εξαίρεση αποτελεί η κ. Παπαρήγα), η τάση αποπολιτικοποίησης συνεχίζεται αμείωτη, ενώ η τάση εξόδου από το εκλογικό σώμα δείχνει σταθερή, με το 1/3 των εκλογέων (33%) να επιμένουν (σε περίπτωση βουλευτικών εκλογών) στην πρόθεση αποχής.
Για αρκετούς λόγους, ο εκλογικός συσχετισμός που αποτυπώνεται σήμερα στο Βαρόμετρο, σε καμία περίπτωση δεν προεξοφλεί ευθύγραμμα ή σχηματικά το αποτέλεσμα των εκλογών του Νοεμβρίου. Αποτελεί ωστόσο μια ισχυρή ένδειξη για το «πολιτικό υπέδαφος», πάνω στο οποίο θα διεξαχθούν. Οι περιφερειακές εκλογές, αποτελούν για τα ελληνικά δεδομένα μια νέου τύπου εκλογική αναμέτρηση, για τις οποίες δεν διαθέτουμε προηγούμενη ιστορική εμπειρία εκλογικής συμπεριφοράς. Ωστόσο, το πλέον πιθανό είναι ότι θα λειτουργήσουν, όπως λειτούργησαν και οι νομαρχιακές, ως «οιονεί βουλευτικές».