Δώδεκα χρόνων ο Αχιλλέας, όποτε η ομάδα έπαιζε εκτός έδρας ταξίδευε όλο το βράδυ με οτοστόπ για να δει το ματς. Μόλις έφτανε στην ξένη πόλη, πήγαινε στο ξενοδοχείο του Πανιωνίου. Και καθώς όλοι στην ομάδα τον ήξεραν, κάποιος παίκτης πάντα του έδινε το δωμάτιό του να κοιμηθεί, ένα πιάτο φαΐ ή ένα χαρτζιλίκι για κολατσιό. Βλέπετε, οι παίκτες δεν φαντάζονταν πώς θα εξελιχθεί ο μικρός Αχιλλέας. Γιατί αν ήξεραν, δεν θα του έδιναν ούτε δωμάτιο ούτε κολατσιό ούτε χαρτζιλίκι. Θα του έδιναν μόνο ένα εισιτήριο διαρκείας για κάποια άλλη ομάδα, που η έδρα της να είναι όσο το δυνατόν πιο μακριά από τη Νέα Σμύρνη.
Αλλά ως γνωστόν, το πεπρωμένο παραμονεύει. Και έτσι ο μικρός Αχιλλέας παρότι σύντομα έφυγε για την άκρη του κόσμου και βρέθηκε νεαρός λαντζέρης στην άλλη όχθη του Ατλαντικού να παλεύει με στοίβες πιάτα, όπως ο Χατζηχρήστος στις ταινίες, τελικά επέστρεψε ζάπλουτος σαν το θείο από την Αμερική. Σύντομα θα μεγαλουργούσε σε Πανιώνιο, Ηρακλή και Ολυμπιακό Βόλου. Γιατί το 1999, την ημέρα που ο Αχ. Μπέος πήρε τον Πανιώνιο από τον Δήμο Νέας Σμύρνης ξεκίνησε και επίσημα το κεφάλαιο «Σοκ και Μπέος» στο ποδόσφαιρο.
Αρχικά, ταμπουρώθηκε μαζί με τους «Πάνθηρες» έξω από το σπίτι του δημάρχου Ν. Σμύρνης για να τον διώξει από την ομάδα. Ποιος να φανταζόταν πως σύντομα ο Αχ. Μπέος θα ξενύχιαζε τους «Πάνθηρες»; Λίγο καιρό μετά, αφού πρώτα τους αποκάλεσε «πρεζάκηδες και άπλυτους», τους έκλεισε τη θύρα του γηπέδου. Το ευμετάβλητο της διάθεσής του είχε μόλις αποκαλυφθεί.
Στο επόμενο διάστημα, θα τσακωνόταν με όποιον μιλάει (έστω και λίγα) ελληνικά: με το Ντ. Μπάγεβιτς έπαιξε μπουνιές στη Ν. Σμύρνη. Με το Β. Βλάχο έστησε καρεκλομαχία λίγο πριν τον απολύσει από τον Ηρακλή και δηλώσει πως «αν ο Βλάχος βρει δουλειά, θα βάλω περούκα και θα βγω στην Τσιμισκή»! Με τον Αλ. Κούγια αντάλλαξαν λόγια αγάπης (βλ.: «εσύ κλέβεις χαροκαμένες μάνες!» – «εσύ δέρνεις τον κόσμο!»), ενώ το 2005 επισφράγισαν τους όρκους τους με φάπες εκατέρωθεν. Και με τον Β. Μητρόπουλο και τον Μάκη Ψωμιάδη απέκτησε χρόνια έχθρα, καθώς και οι 3 διεκδικούν τον τίτλο της πιο καλτ φιγούρας του ποδοσφαίρου μας – αν και ο κ. Μπέος έχει τον πρώτο λόγο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το σουρεαλιστικό καρέ, όταν του απαγόρευσαν την είσοδο στην ΕΠΑΕ, αλλά αυτός επέμενε να μπει στην αίθουσα, με αποτέλεσμα να… φρακάρει στην πόρτα;
Είναι ο άνθρωπος που περηφανεύεται πως βοήθησε να γκρεμιστεί η «παράγκα» του 2002, αλλά από τότε μέχρι σήμερα έχει κάτσει στο εδώλιο για απάτη 1,6 εκατ. ευρώ για την οποία όμως αθωώθηκε. Μέχρι και η UEFA έχει ασχοληθεί μαζί του: ο Π. Λίμαχερ έστειλε στην ΕΠΟ τον φάκελο για το ύποπτο παιχνίδι του Πανιωνίου με την Ντιναμό Τιφλίδας. Αλλά όπως είπε ο κ. Μπέος, «ο Λίμαχερ μιλάει για κίτρινα και κόκκινα σημεία στο παιχνίδι. Και εγώ θα σας πω το τραγούδι της συχωρεμένης της Μοσχολιού «άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, καραβάκια στο Αιγαίο…»»! Εκτοτε η υπόθεση εκκρεμεί, όχι μόνο στην UEFA, αλλά και στα γήπεδα, όπου οι φίλαθλοι της ΑΕΚ τραγουδούν «διπλό ημίχρονο, άσο τελικό» μόλις δουν από μακριά τον Αχιλλέα Μπέο να περιφέρει το καλοθρεμμένο σαρκίο του. Αλλά όπως λέει και εκείνος, «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Αμα βρείτε τίποτα ύποπτο, να μου περάσετε χειροπέδες». Και σ’ αυτό ακριβώς το επιχείρημα βασίζεται και η αισιοδοξία του για τις τρέχουσες περιπέτειές του. Στο κάτω κάτω, ούτε το «γουρούνι» ούτε ο «κοκαλιάρης» ούτε ο «περίεργος» απ’ τις παλιές κασέτες του 2002 εντοπίστηκαν ποτέ για να τιμωρηθούν. Αλλά, βέβαια, ο παλιός παραγκάρχης είναι αλλιώς. Μένει να αποδειχθεί αν και ο Μπέος είναι ωραίος…