Η ίδρυση του ΝΑΤΟ

Πριν από εξήντα χρόνια ακριβώς, η Ελλάδα μαζί με την Τουρκία προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ. Η ένταξή τους στις 18 Φεβρουαρίου 1952 σηματοδοτούσε την πρώτη διεύρυνση του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, ο οποίος είχε ιδρυθεί από δώδεκα κράτη στις 4 Απριλίου 1949 προκειμένου η Δυτική Ευρώπη να αποκτήσει μία αίσθηση ασφάλειας έναντι της σοβιετικής απειλής, επικυρώνοντας έτσι και στο στρατιωτικό πεδίο τη διαίρεση της Γηραιάς Ηπείρου. Ηταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα μετείχε σε μία μεγάλη συμμαχία, σε συνθήκες τυπικής ισότητας, μαζί με τις Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης. Εκτοτε, η ελληνική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ αποτέλεσε ένα από τα μεγάλα θέματα της δημόσιας συζήτησης στη χώρα μας. Ακολούθησε η ένταξη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το 1955, η οποία προκάλεσε ως αντίδραση τη σύναψη του Συμφώνου της Βαρσοβίας από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η Ισπανία, που προσχώρησε το 1982, ήταν και το τελευταίο νέο μέλος πριν από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου. Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, το ΝΑΤΟ απέκτησε δώδεκα ακόμη μέλη, αριθμώντας σήμερα συνολικά 28. Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η Βορειοατλαντική Συμμαχία έχανε το αντίπαλον δέος και αναγκαζόταν να επανεξετάσει τον ρόλο της σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο. Το 1999, με αφετηρία την κρίση στο Κοσσυφοπέδιο, το ΝΑΤΟ αποφάσισε ότι πλέον θα έδινε έμφαση στην πρόληψη συγκρούσεων και τη διαχείριση κρίσεων σε ολόκληρη την υφήλιο.