Η «Κ» συνεχίζει το… οδοιπορικό της στο ποδόσφαιρο της Μακεδονίας. Ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος με τις τέσσερις ομάδες της Θεσσαλονίκης και την Ξάνθη, και σήμερα παίρνουν πρώτες σειρά, τέσσερις ιστορικές ομάδες που έχουν προσφέρει συγκινήσεις στο παρελθόν, έχουν προσφέρει παίκτες στο ελληνικό ποδόσφαιρο και, χωρίς να έχουν κερδίσει τίτλους, είναι σημαντικές ποδοσφαιρικές «οντότητες».
Η Δόξα Δράμας, έστω και από… καραμπόλα, βρέθηκε στη Σούπερ Λίγκα φέτος και αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο μετά 16 χρόνια! Εφτασε μέχρι και τη Δ΄ Εθνική, έζησε την… παρακμή της μέσα και από οικονομικά προβλήματα, αλλά πλέον βαδίζει σε σωστά μονοπάτια, ανεξαρτήτως του τι θα κάνει φέτος στο πρωτάθλημα.
Ο Πανσερραϊκός πέρασε επίσης δύσκολα, δεν είναι ομάδα με σταθερή παρουσία στη μεγάλη κατηγορία, όμως ανέκαθεν υπήρξε «κυψέλη» παραγωγής παικτών. Είχε δύο ανόδους πρόσφατα στη Σούπερ Λίγκα, προσπαθεί να σταθεροποιηθεί και να επανέλθει στα μεγάλα σαλόνια.
Ο Πιερικός είναι από τις ιστορικές ομάδες της Μακεδονίας χωρίς πάντως να έχει σημαντική παρουσία στο υψηλότερο επίπεδο. Τα τελευταία χρόνια είναι από τις ομάδες που διεκδικούν την άνοδο, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Από το 1993 έχει να παίξει στην Α΄ Εθνική!
Ο Εδεσσαϊκός εκμεταλλεύτηκε μια φουρνιά παικτών με ταλέντο, έπαιξε πέντε χρόνια στην πρώτη εθνική στα μέσα της δεκαετίας του ’90, αλλά δεν άντεξε στον ανταγωνισμό. Σήμερα αγωνίζεται στην πρώτη τοπική κατηγορία του νομού Πέλλας!
Και οι τέσσερις ομάδες έχουν δώσει παίκτες στην Εθνική, είναι σε περιοχές όπου αγαπούν το ποδόσφαιρο και συνεχίζουν την παραγωγή παικτών, παρά τα όποια προβλήματα προκύπτουν.
Διαχρονική αξία και μέγεθος η Δόξα
Ενενήντα τέσσερα χρόνια ιστορίας αποδεικνύουν πως οι αξίες δεν χάνονται στον χρόνο. Μπορεί να… ξεθωριάζουν για διάφορους λόγους, αλλά δεν χάνονται. Η Δόξα Δράμας είναι αξία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ομάδα που βρίσκεται στα… ψηλά ράφια, εκπροσωπώντας μια περιοχή που έχει δώσει στο άθλημα ουκ ολίγους παίκτες τεράστιου βεληνεκούς. Πέρασε χρόνια υπέροχα, όπως τη δεκαετία του ’50 όταν και συμμετείχε σε τρεις τελικούς κυπέλλου, ούσα η πρώτη επαρχιακή ομάδα που κατάφερε κάτι τέτοιο. Πέρασε χρόνια σταθερότητας, όταν από το 1979 έως το 1995 απουσίασε μόλις μία φορά από το πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής. Πέρασε χρόνια απαξίωσης και αγωνιστικής και διοικητικής παρακμής, από το 1995 μέχρι και δύο, τρία χρόνια πριν, διάστημα στο οποίο βρέθηκε ώς την Δ΄ Εθνική και κινδύνευσε με (αγωνιστικό) αφανισμό.
Πλέον ο τροχός έχει γυρίσει. Η Δόξα μπορεί να βρέθηκε από… καραμπόλα στη φετινή Σούπερ Λίγκα, αλλά είναι στον σωστό δρόμο. Ακόμα κι αν υποβιβαστεί φέτος, μην αντέχοντας αγωνιστικά την… παράνοια ορισμένων να τη βάλουν να παίζει Τετάρτη – Κυριακή για να βγει το πρόγραμμα, η Δόξα με μαθηματική ακρίβεια δείχνει πως θα επιστρέψει.
Υπό διοίκηση του Θανάση Σάμιου η Δόξα έχει νοικοκυρευτεί σε διοικητικό και οικονομικό επίπεδο, είναι από τις πιο υγιείς ΠΑΕ στο ελληνικό ποδόσφαιρο και είναι από τις ομάδες που δεν θα δυσκολευτούν να αποκτήσουν δικαίωμα συμμετοχής στο επόμενο πρωτάθλημα, γιατί ούτε οφειλές έχει και είναι τυπική σε όλες τις υποχρεώσεις της. Η Δόξα έχει βάλει τις βάσεις για να μπορέσει να έχει μια διαρκή παρουσία στην πρώτη κατηγορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και να μπορέσει να παράξει πάλι παίκτες όπως ο Τάκης Λουκανίδης, οι Γεωργιάδηδες (του Χαραλάμπους και του Σάββα), ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης, ο Κυριάκος Τοχούρογλου, ο Σάββας Πουρσαϊτίδης…
«Οι εποχές τότε ήταν διαφορετικές, όπως και το ποδόσφαιρο. Επιτρεπόταν να παίζουν μόνο δύο ξένοι όταν ήμουν εγώ στη Δόξα και μετά έγιναν τρεις. Εκ των πραγμάτων οι ομάδες ήταν αναγκασμένες να στραφούν σε Ελληνες ποδοσφαιριστές και να αναζητήσουν ταλέντα. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να έρχονται ξένοι αμφιβόλου αξίας. Είναι κρίμα, γιατί ταλέντα υπάρχουν και πρέπει να τα βάλουμε να παίξουν. Υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί Ελληνες ποδοσφαιριστές. Δείτε την Εθνική Ελπίδων και τις πορείες που κάνει αυτή η ομάδα», επισήμανε στην «Κ» ο Γιώργος Γεωργιάδης του Σάββα, γέννημα- θρέμμα της Δόξας και πρόσθεσε: «Για μένα Δόξα σημαίνει ότι αν δεν υπήρχε αυτή η ομάδα, εγώ δεν θα ήμουν τίποτα! Ο,τι έγινα το οφείλω στη Δόξα. Εδώ ανδρώθηκα, εδώ πρωτοέπαιξα ποδόσφαιρο, αυτή η ομάδα με βοήθησε να κάνω καριέρα».
Αστείρευτη πηγή ποδοσφαιριστών ο Πανσερραϊκός με «βαρύ» όνομα
Σέρρες. Μία ακόμη περιοχή με μεγάλη παράδοση στην παραγωγή ποδοσφαιριστών. Ο Πανσερραϊκός είναι ο κύριος εκφραστής του σερραϊκού ποδοσφαίρου, όμως δεν είχε ποτέ σταθερότητα σε αποτελέσματα, που θα του επέτρεπαν να παίξει έναν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο στα δρώμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Είναι ομάδα με ιστορία, έχει ιδρυθεί το 1964, έχει υπάρξει -και συνεχίζει ώς σήμερα-τροφοδότης του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά η έλλειψη άρτιας επαγγελματικής οργάνωσης και μη εκμετάλλευσης του τοπικού ποδοσφαίρου, έχουν οδηγήσει τον Πανσερραϊκό στη μετριότητα της Β΄ Εθνικής και τους οπαδούς μακριά από το γήπεδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος η ομάδα των Σερρών δεν κόβει περισσότερα από 120-150 εισιτήρια σε κάθε παιχνίδι, δείγμα της παρακμής της. Η ομάδα ήταν και είναι αστείρευτη πηγή παικτών όπως οι Παναγιώτης Κελεσίδης, Σάκης Ζαρζόπουλος, Μάκης Κατσαβάκης, Χρήστος Καλτσάς, που έκαναν καριέρα στις μεγάλες ομάδες. Υπήρξαν αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 οι Σαββίδης, Σοφιανόπουλος που έκαναν καριέρα στον Ολυμπιακό και αγωνίστηκαν και στην Εθνική Ελλάδας. Ιδια πορεία, αλλά με κατάληξη στον Παναθηναϊκό είχε και ο Γιώργος Τσιφούτης. Τελευταία «εξαγώγιμα προϊόντα» της ομάδας είναι ο Γιώργος Γεωργιάδης (ΠΑΟΚ) και ο Σάκης Παπάζογλου (Ολυμπιακός). Η αλλαγή σκυτάλης το 2004 από τον Σπύρο Κούτλα (είχε την ομάδα από το 1996) στον Πέτρο Θεοδωρίδη σημαίνει και την επιστροφή στα «μεγάλα σαλόνια». Ο Πανσερραϊκός κερδίζει δύο φορές την άνοδό του στη Σούπερ Λίγκα, το 2008 και το 2010, αλλά δεν κατάφερε να παραμείνει, παρότι είχε ομάδα που έπαιξε -ανάλογα της δυναμικότητάς της- καλό ποδόσφαιρο. Το 2008 το γήπεδο των Σερρών ήταν σχεδόν μόνιμα γεμάτο (3.500 εισιτήρια μέσος όρος), φέτος όμως ο κόσμος δεν παρακολουθεί την πορεία της ομάδας, απογοητευμένος από την αγωνιστική αστάθεια.
Το σερραϊκό ποδόσφαιρο αποδυναμώθηκε σε σχέση με τις περασμένες δεκαετίες και αυτός είναι ο λόγος που κατά πολλούς ο Πανσερραϊκός δεν μπορεί να αναδείξει με την ίδια συχνότητα παίκτες.
Πέρασαν κιόλας 15 χρόνια απουσίας του Εδεσσαϊκού από την Α΄ Εθνική
Ο Εδεσσαϊκός μέσα σε μια πενταετία στην Α΄ Εθνική κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του και να θεωρείται… απουσία το ότι δεν βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία εδώ και 15 χρόνια! Η ομάδα της Εδεσσας μπόρεσε να «μπολιάσει» μια φουρνιά παικτών με πρωταγωνιστές τους Σαπουντζή, Πασσαλή, Ζουμπούλη και να ανέβει στην Α΄ Εθνική την περίοδο 1992-93. Στη συνέχεια στηρίχθηκε σε έμπειρους ποδοσφαιριστές όπως οι Μπορμπόκης, Αλεξανδρίδης, Τσολερίδης, Οικονομίδης, Σαμόλης, «βγήκε» και ο νεαρός τότε Νασιόπουλος και ο Εδεσσαϊκός έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο με αποκορύφωμα τη συμμετοχή στην ημιτελική φάση του κυπέλλου Ελλάδας το 1995!
Η ομάδα έμεινε στην Α΄ Εθνική μέχρι το 1997, όμως έκτοτε… χάθηκε. Σήμερα αγωνίζεται στην Α1 τοπική κατηγορία της ΕΠΣ Πέλλας, δεν είναι επαγγελματικό σωματείο και προσπαθεί να επιστρέψει στην Δ΄ Εθνική. «Το ότι ο Εδεσσαϊκός δεν μπόρεσε να μείνει στην Α΄ Εθνική έχει να κάνει κυρίως με το ότι η πόλη δεν μπόρεσε να στηρίξει την ομάδα, δεν είχε τους επιχειρηματίες εκείνους, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν οικονομικά», είπε στην «Κ» ο Πέτρος Πασσαλής, που έφυγε από τον Εδεσσαϊκό και έκανε καριέρα στον Ολυμπιακό και τον Αρη.
Για τον προπονητή πλέον Πασσαλή «αυτό που πρέπει να κάνει ο Εδεσσαϊκός και κάθε ομάδα αυτού του βεληνεκούς του είναι να επενδύσει στις υποδομές. Να φτιάξει τις υποδομές της, να βρει ταλέντα από την περιοχή και όχι μόνο, να τα αναπτύξει και να τα πουλήσει… Μόνο έτσι μπορούν να επιβιώσουν αυτές οι ομάδες. Ταλέντα υπάρχουν. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το θέμα είναι πώς ασχολείσαι με τα ταλέντα, πόσο ενδιαφέρεσαι γι’ αυτά και πώς συμβάλλεις στην ανάπτυξή τους».
Στόχος του Εδεσσαϊκού σύμφωνα με τον Πασσαλή δεν είναι η επιστροφή στο υψηλό επίπεδο. «Ας ανέβει πρώτα στην Δ΄ Εθνική, ας βάλει τις βάσεις σωστά για να αναπτυχθεί και πάλι σαν ομάδα με επένδυση στα τμήματα υποδομής και μετά σε βάθος χρόνου μπορεί να κοιτάξει ξανά την επιστροφή στην Α΄ Εθνική…», ήταν το σχόλιο του βετεράνου παίκτη.
Αναζητεί την «Ιθάκη» του σχεδόν για μία εικοσαετία ο Πιερικός
Σχεδόν 20 χρόνια μετράει ο Πιερικός μακριά από τη μεγάλη κατηγορία. Η Πιερία έχει αρχίσει να… στερεύει από ταλέντα, τουλάχιστον στον βαθμό που εμφανίζονταν τις δεκαετίες ’60, 70′ και ’80 και έκαναν τον Πιερικό γνωστό σε όλη την Ελλάδα.
Οι παλιοί θυμούνται την ομάδα της δεκαετίας του ’60 που έπαιξε τελικό κυπέλλου και πήρε και μία πέμπτη θέση στην Α΄ Εθνική, οι νέοι δεν έχουν να θυμούνται σχεδόν τίποτα… Ο Πιερικός είναι μια ομάδα που αγωνίζεται στη Β΄ ή τη Γ΄ Εθνική, με ορισμένες αναλαμπές διεκδικεί άνοδο στην πρώτη κατηγορία, αλλά ποτέ δεν τα έχει καταφέρει. Φίλαθλος κόσμος που υποστηρίζει τον Πιερικό υπάρχει. Οχι όπως στο παρελθόν, αλλά υπάρχει. Η πραγματικότητα για τον Πιερικό περιγράφεται εύστοχα από το επίσημο σάιτ του συνδέσμου οπαδών της ομάδας: «Το ενδιαφέρον όλης της ποδοσφαιρικής Πιερίας είναι μειωμένο, ίσως επειδή οι πίκρες που αισθάνθηκε, ήταν πολύ περισσότερες από τις χαρές και επειδή η προοπτική για κάτι καλύτερο, είναι απλώς ένα όνειρο… Κάποια θετικά βήματα που γίνονται είναι είτε πολύ λίγα είτε σταματούν στη συνέχεια, μια και οι απαιτήσεις των εθνικών πρωταθλημάτων είναι πλέον πολύ αυξημένες, χρειάζονται ακριβές μεταγραφές μια και οι ποδοσφαιρομάνα Πιερία δεν βγάζει πλέον εκείνη την ποιότητα των ποδοσφαιριστών που θα στελεχώσουν μία ομάδα για την Α΄ Εθνική».
Το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας βρήκε τον Πιερικό στην… παρακμή της Δ΄ Εθνικής. Το 2005 η ομάδα ανέβηκε στη Γ΄ Εθνική και έμεινε δύο χρονιές. Από το 2007 ο Πιερικός επέστρεψε στη Β΄ Εθνική και προσπαθεί να σταθεροποιηθεί στην κατηγορία ούτως ώστε να κάνει το βήμα της επιστροφής στα «μεγάλα σαλόνια».
Το 2010 βγήκε 6ος, πέρσι βγήκε 9ος και φέτος κάνει μια αξιόλογη πορεία, βρίσκεται στην 5η θέση και διεκδικεί την άνοδο. Δεν υπάρχουν ούτε Λάκης Παπαϊωάννου, ούτε Γιώργος Κωστίκος, όμως φέτος ίσως είναι μια από τις καλές ευκαιρίες του Πιερικού να επιστρέψει εκεί όπου τον θέλει η Κατερίνη και όλη η Πιερία· στη Σούπερ Λίγκα.