Η τελευταία συναυλία της Καμεράτας για το 2013 επιβεβαίωσε τις εξαιρετικές ποιότητες του συνόλου. Και όμως: η ορχήστρα, η οποία υπό τον Γιώργο Πέτρου απέκτησε διεθνή παρουσία και περγαμηνές, αγωνίζεται για την επιβίωσή της, ταλανιζόμενη ανάμεσα σε δύο οργανισμούς, τη Στέγη του Ωνασείου και τον Σύλλογο Φίλων της Μουσικής, που αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά και άλλα προβλήματά της. Ως εάν η χώρα να διαθέτει πολλά μουσικά σύνολα, από τα οποία ένας ή περισσότεροι χορηγοί θα μπορούσαν να εισπράξουν το κέρδος σημαντικής διεθνούς προβολής.
Στις 27 Δεκεμβρίου, ενισχυμένη από «ιστορικά» ξύλινα και χάλκινα πνευστά, όπως επίσης τύμπανα, η Καμεράτα παρουσίασε στη Στέγη έργα Μότσαρτ: τη Συμφωνία αρ. 41 «του Δία» και τη Μεγάλη Λειτουργία σε ντο ελάσσονα (Κ. 427). Ο Πέτρου έδωσε ιστορικά ενημερωμένες ερμηνείες, με ήχο καλά εστιασμένο, διεισδυτικό, ακριβή και σβέλτο. Διαβαθμίσεις σε όλα τα επίπεδα επέτρεπαν να παρακολουθήσει κανείς τον σαφώς αρθρωμένο διάλογο ανάμεσα σε κύριες και δευτερεύουσες φράσεις, ενώ συνολικά το μουσικό κείμενο αποδόθηκε με έντονη θεατρικότητα. Τα σκοτεινά χρώματα του δεύτερου μέρους, αλλά και η γήινη διάσταση του χορευτικού, ρυθμικού τρίτου αναδείχτηκαν από τον επιτυχημένο συνδυασμό ανάμεσα στα συγκεκριμένα ηχοχρώματα των ιστορικών οργάνων, όσο και στην κοφτή μουσική διεύθυνση. Το τελευταίο μέρος, από κάθε άποψη εντυπωσιακό, δόθηκε με ανάλογη μεγαλοπρέπεια.
Κορύφωση της βραδιάς αποτέλεσε η απόδοση της ημιτελούς Μεγάλης Λειτουργίας: η Καμεράτα παρουσίασε μόνον όσα μέρη της ολοκληρώθηκαν από τον ίδιο το συνθέτη, χωρίς προσθήκες τρίτων. Η πνευματικότητα, που ιδιαίτερα στα αργά μέρη περιορίστηκε από την ταχύτητα της μουσικής διεύθυνσης, αναπληρώθηκε από το ύφος της ερμηνείας. Η Χορωδία των Μουσικών Συνόλων του Δήμου Αθηναίων (διδασκαλία: Σταμάτης Μπερής) τραγούδησε με πλαστικότητα και διαβαθμίσεις τις μεγαλόπρεπες όσο και τις υπαινικτικές σελίδες. Ιδανική υπήρξε η υψίφωνος Μυρσίνη Μαργαρίτη με φωνή απίστευτης καθαρότητας, εστιασμένη, τονικά ακριβή και σίγουρη, δεξιοτεχνικά άρτια και κυρίως εκφραστική: το μέρος «Et incarnatus est» αποδόθηκε υποδειγματικά. Θαυμάσια ήταν επίσης η μεσόφωνος Μαίρη-Ελεν Νέζη, απόλυτα κυρίαρχη σε ένα είδος μουσικής που γνωρίζει άριστα. Ευχάριστη έκπληξη υπήρξε ο τενόρος Χρήστος Κεχρής, ενώ το κουαρτέτο των μονωδών συμπλήρωσε υποδειγματικά ο βαθύφωνος Πέτρος Μαγουλάς.