ολλοί δεν θυμούνται, αλλά αν ψάξουν τις εφημερίδες του 2001, θα βρουν πολλά «ωραία» επιχειρήματα κατά της πρότασης Γιαννίτση για το ασφαλιστικό. Κορυφαίο όλων ήταν ότι «αυτά τα πράγματα είναι νεοφιλελευθερισμός» και αν εφαρμοστούν θα καταστραφεί η χώρα μαζί με τους εργαζομένους της. Ετσι εκπληρώθηκε η προφητεία του αρχισυνδικαλιστή κ. Χρήστου Πολυζωγόπουλου, ότι «πρώτα θα χρεοκοπήσει το κράτος και μετά το ασφαλιστικό σύστημα».
Η Ελλάδα (και μαζί της το ασφαλιστικό σύστημα) χρεοκόπησε, αλλά η «επιχειρηματολογία δεν άλλαξε. Για κάθε μία από τις 329 συστάσεις του ΟΟΣΑ σχετικά με την απελευθέρωση του ανταγωνισμού στη χώρα μας, αντιτείνεται ένας θανάσιμος κίνδυνος· πέραν, φυσικά, του «νεοφιλελευθερισμού» ο οποίος είναι εξ ορισμού «θανάσιμος». Οι συνδικαλιστές των φαρμακοποιών ανησυχούν ότι λόγω του ανταγωνισμού στα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα θα… διπλασιαστούν οι τιμές. Οι αρτοποιοί, που πουλούν ως μισόκιλη τη φραντζόλα των 350 γραμμαρίων, ανησυχούν ότι αν αρχίζουν να ζυγίζουν τα καρβέλια και να τα χρεώνουν ανάλογα με το βάρος τους, θα έρθουν οι «καπιταλιστές» και θα τους φάνε το ψωμί. Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι εξαιρετικά χουβαρντάς. Στην πρόταση να μπορεί κάποιος να πουλάει γάλα υψηλής παστερίωσης πέραν των πέντε ημερών, ρωτά: «Για μια έκπτωση της τάξης των 5 άντε 10 λεπτών του ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια ημερησίως, θα εξοντώσουμε έναν κλάδο όπως οι αγελαδοτρόφοι;». Προφανώς, του περισσεύουν από τα αφορολόγητα που παίρνει ως βουλευτής. Οι εκδότες κλαίνε για τα «μικρά βιβλιοπωλεία», άσχετα αν οι ίδιοι ενισχύουν με μεγάλες εκπτώσεις τα μεγάλα. Γενικώς, σε μια χώρα που το εθνικό της εισόδημα έπεσε κατά 25% και οι τιμές παραμένουν στα ύψη, όλοι ανησυχούν ότι αν αλλάξουν οι δομές της αγοράς θα έχουμε… ακρίβεια και άλλες «νεοφιλελεύθερες καταστροφές».
Αυτή η χώρα έζησε τριάντα χρόνια με δόσεις τεχνητού τρόμου, μέχρι που φτάσαμε στον πραγματικό τρόμο της χρεοκοπίας. Ακούγαμε τα μύρια όσα για τις καταστροφές που θα έφερνε ακόμη και το μικρότερο μέτρο απελευθέρωσης της αγοράς. Διαβάζαμε για τα δεινά που θα έφερνε η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών. Απελευθερώθηκαν, κι εκεί που χρειαζόμασταν δύο με τρία χρόνια για να έχουμε τηλέφωνο στο σπίτι (βάζοντας ακόμη και πολιτικό μέσο), τώρα μας παρακαλούν οι εταιρείες για νέες συνδέσεις. Ακούγαμε για την καταστροφή της χώρας από την απελευθέρωση των εναέριων συγκοινωνιών· μέχρι και ότι δεν θα είχαμε… αεροπλάνα να στέλνουμε στα νησιά σε περίπτωση πολέμου! Η «Ολυμπιακή» ιδιωτικοποιήθηκε και οι Ελληνες φορολογούμενοι έπαψαν να χρηματοδοτούν ζημίες 1,5 εκατ. ημερησίως! Ακούγαμε ότι τα αρτοποιεία θα κλείσουν αν βγει το ψωμί από τη διατίμηση και τα αρτοποιεία πολλαπλασιάστηκαν και προσφέρουν πλέον μεγαλύτερη ποικιλία ψωμιού από εκείνο το άνοστο «λευκό 70%».
Το θέμα είναι ότι με τις διαρκείς δόσεις τρόμου η ελληνική αγορά παραμένει παγωμένη και –ακόμη και τώρα, παρά την κρίση– πολύ ακριβή. Οι συντεχνίες εξακολουθούν να «προειδοποιούν» για τα φανταστικά δεινά που θα φέρει η απελευθέρωση, οι υπουργοί σκέφτονται ως υποψήφιοι βουλευτές και ενστερνίζονται την αθάνατη ρήση του κ. Κώστα Καραμανλή «άσ’ το γι’ αργότερα» και για άλλον. Οι πολίτες συνεχίζουν να πληρώνουν ακριβά τους φόβους, που οι συντεχνίες (σε αγαστή συνέργεια με τα ΜΜΕ) ενσταλάζουν, και το μόνο που απομένει είναι να ξαναδούμε τηλεοπτικώς κάποια σόου για την καταπολέμηση της ακρίβειας σαν εκείνα με τα οποία μας διασκέδαζε ο κ. Κίμωνας Κουλούρης.