Το πορτρέτο της Ζαΐρας Θεοτόκη – Ράλλη στην Πινακοθήκη Κερκύρας, σε μόνιμη περίοπτη θέση – Η μόνη επιθυμία του γιου της, πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, πραγματοποιήθηκε…

Το πορτρέτο της Ζαΐρας Θεοτόκη – Ράλλη στην Πινακοθήκη Κερκύρας, σε μόνιμη περίοπτη θέση – Η μόνη επιθυμία του γιου της, πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, πραγματοποιήθηκε…

3' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το τι πρόσφερε ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης στην πενηντάχρονη και πλέον πολιτική του τροχιά είναι γνωστό και στον τελευταίο Ελληνα. Περισσότερο από τις διακρίσεις, τα παράσημα μετρούσε και ήταν αυτό που ευχαριστούσε περισσότερο τον πρόεδρο Ράλλη, η αγάπη του κόσμου. Στον καθημερινό του περίπατο από το διαμέρισμα της Κανάρη 4 ώς το γραφείο του, που το διατηρούσε ώς το τέλος, τον σταματούσαν απλοί άνθρωποι, τον χαιρετούσαν «Καλημέρα κύριε πρόεδρε» και του έσφιγγαν το χέρι σε χειραψία εκτίμησης και σεβασμού. Στις 15 Μαρτίου 2006, αφού είχε κάνει τη συνήθη βόλτα του και είχε γευματίσει με την αγαπημένη του σύζυγο Λένα Ράλλη, κάθησε σε μια καρέκλα, εκεί στο ήσυχο περιβάλλον του αστικού του διαμερίσματος και αθόρυβα, ήρεμα έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 88 ετών. Πάντοτε ήταν πρόθυμος να προσφέρει στην πατρίδα του, την οποία υπηρέτησε και στον πόλεμο του ’40-’41 και στον Εμφύλιο και αυτός, ο πρωθυπουργός του ηπίου κλίματος, όπως έμεινε στην ιστορία του τόπου, ζήτησε την ψήφο του κερκυραϊκού λαού και εξελέγη βουλευτής Κερκύρας το 1989 και 1990, γιος και εγγονός πρωθυπουργών, για να βοηθήσει την παράταξη της Ν.Δ., την οποία υπηρέτησε με συνέπεια και αξιοπρέπεια και δεν ζήτησε τίποτα, παρά μόνο φρόντισε, όσο μπόρεσε, την αγαπημένη του Κέρκυρα.

«Ενα μόνο πράγμα ζήτησε», μας λέει η κ. Λένα Ράλλη, που ήταν δίπλα του σε όλα τα δύσκολα και γεμάτα ευθύνες χρόνια. «Ζήτησε να τοποθετηθεί στην Πινακοθήκη Κερκύρας, δωρίζοντάς το στην Εθνική Πινακοθήκη, το ολόσωμο πορτρέτο της αγαπημένης του μητέρας Ζαΐρας Ράλλη, το γένος Θεοτόκη, το οποίο πάντοτε στόλιζε την οικία Ράλλη στην Κέρκυρα». Ηθελε να μείνει στην Κέρκυρα ή τόσον αντιπροσωπευτική Κερκυραία, η ωραία, μορφωμένη Ζαΐρα, το όνομα της οποίας φέρει η εγγονή Ζαΐρα Γεωργίου Ράλλη, καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μητέρα της νεαρής ταλαντούχου ηθοποιού και τελειόφοιτης του Παντείου Πανεπιστημίου Λένας Αν. Παπαληγούρα. Είχε εκφράσει ο Γεώργιος Ράλλης σε ανύποπτο χρόνο την επιθυμία του αυτή στη σύζυγό του, η οποία και φρόντισε να την εκπληρώσει. Στις 11 Μαΐου 2006 έγινε η επιστολή από πλευράς οικογενείας, ώστε να παραδοθεί το πορτρέτο, όπως και έγινε, στην Εθνική Πινακοθήκη Κερκύρας, προκειμένου να εκτεθεί στο παράρτημα Κάτω Κορακιάνα, με την ένδειξη «Δωρεά οικογενείας Γεωργίου Ράλλη».

Ενας τόσο σημαντικός και μεγάλος σε μέγεθος πίνακας, έργο του Δημητρίου Γερανιώτη, του 1903, όπως είναι η ελαιογραφία της Ζαΐρας Θεοτόκη-Ράλλη ήθελε την κατάλληλη προετοιμασία για να τοποθετηθεί σωστά. Και αυτό πήρε αρκετό χρόνο αλλά, όπως ανακοίνωσε με επιστολή της η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης καθηγήτρια κ. Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, ο υπερμεγέθης πίνακας με τη βαριά χρυσή κορνίζα αναρτήθηκε σωστά, σε περίοπτη θέση, αφού πήγε επί τόπου στην Κέρκυρα η επιμελήτρια κ. Τόνια Γιαννουδάκη και χρειάστηκε ειδικός μεταφορέας για την τοποθέτησή του. Μπαίνοντας στην Πινακοθήκη Κερκύρας, μέσα δεξιά, η Ζαΐρα Θεοτόκη-Ράλλη δεσπόζει με την αρχοντική της ομορφιά, χαρακτηριστική Ελληνίδα κυρία της Belle epoque, όπως τη ζωγράφισε ο Δημήτρης Γερανιώτης. Ο πίνακας είναι υπογεγραμμένος, έχει δε ύψος 2 μέτρα επί 1,30 εκατ. Στην Πινακοθήκη Κερκύρας, παράρτημα Κάτω Κορακιάνα, η Ζαΐρα Θεοτόκη-Ράλλη βρήκε τη μόνιμη θέση που της αρμόζει, μαζί με τους Γάλλους ζωγράφους της γαλλικής δωρεάς για την αντίσταση και την έκθεση Στάμου. Για τον επισκέπτη, Ελληνα και ξένο, η Πινακοθήκη Κερκύρας, ως αξιοθέατο, έχει κερδίσει τη γοητευτική παρουσία μιας προικισμένης Κερκυραίας, κόρης πρωθυπουργού, συζύγου πρωθυπουργού και μητέρα του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη. Η αγάπη του γιου για τη μητέρα φρόντισε ώστε η Ζαΐρα Θεοτόκη-Ράλλη να μείνει για πάντα στην Κέρκυρα, όπου έζησε και δημιουργήθηκε ο θρύλος της χαρισματικής της προσωπικότητας…

Λίγα λόγια για τον ζωγράφο Δημήτριο Γερανιώτη

Γερανιώτης Δημήτριος, (Αθήνα 1871-Αθήνα 1966). Ακαδημαϊκός, ζωγράφος, ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με την προσωπογραφία. Σπούδασε ζωγραφική αρχικά στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, κοντά στους Σπυρίδωνα Προσαλέντη, Κωνσταντίνο Βολανάκη και Νικηφόρο Λύτρα. Μετά το 1895 στο Μόναχο, όπου μαθήτευσε κοντά στους Νικόλαο Γύζη και Γεώργιο Ιακωβίδη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα δίδαξε προσωπογραφία στην Καλλιτεχνική Σχολή Κυριών και Δεσποινίδων της «Εταιρείας Φιλοτέχνων». Το 1900 πήρε μέρος στην Παγκόσμια Εκθεση του Παρισιού και από το 1901 συμμετείχε σε εκθέσεις στην Ελλάδα, Παρνασσός 1901, 1903, Ζάππειο 1908. Από το 1903 έως το 1936 δίδαξε στη Σχολή Καλών Τεχνών, αρχικά αγαλματογραφία και από το 1904 στην έδρα της Σκιαγραφίας, στη θέση του Κωνσταντίνου Βολανάκη, που παραιτήθηκε. Το 1934 αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή