Με την υπόθεση του Γιόζεφ Φριτσλ, που επί 24 χρόνια κρατούσε την κόρη του Ελίζαμπετ φυλακισμένη στο υπόγειο του σπιτιού του, στο Αμστέτεν της Αυστρίας, ασχολήθηκε η «Εμπόλεμη ζώνη» του Σωτήρη Δανέζη (Μega). «Το αίμα του Γιόζεφ» ήταν ο τίτλος του ντοκιμαντέρ, όμως και μόνον οι λέξεις «Εμπόλεμη ζώνη» τα λένε όλα. Μόνο στον πόλεμο εκδηλώνεται τόση κτηνωδία, αλλά φαίνεται ότι και σε εποχές ειρήνης η οικογένεια μπορεί να γίνει κατακτημένη χώρα.
Σκληρό το θέμα, κάθε άλλο παρά καλοκαιρινό, όμως η εκπομπή το προσέγγισε με σεβασμό, χωρίς συναισθηματικές κορόνες. Μίλησαν συγγενείς, γείτονες, δικηγόροι και ψυχίατροι, δικαστικοί υπάλληλοι. Μίλησαν και οι εικόνες. Ενα χαμηλοτάβανο υπόγειο που είχε χτιστεί για πυρηνικό καταφύγιο. Δωμάτια τακτοποιημένα, φτηνοί διακοσμητικοί πίνακες και μονωτικά φύλλα στους τοίχους. Ούτε ένας φεγγίτης, ο αερισμός προβληματικός, η ατμόσφαιρα πνιγηρή.
Επισημάνθηκε η μακάβρια συμμετρία ανάμεσα στις δύο ζωές του Φριτσλ, την επίγεια με τη νόμιμη σύζυγό του, με την οποία είχε αποκτήσει εφτά παιδιά, και την υπόγεια με την αιχμάλωτη κόρη, που έφερε στον κόσμο επίσης εφτά παιδιά, όλα καρποί βιασμού.
Η μικρή μητέρα έμαθε τα παιδιά της να περπατούν, να διαβάζουν και να γράφουν. Ο σύνδεσμός τους με τον έξω κόσμο, εκτός από τον Φριτσλ που τους επισκεπτόταν δυο τρεις φορές την εβδομάδα, ήταν η τηλεόραση. Μέχρι την απελευθέρωσή τους από το σπίτι-φυλακή, τα παιδιά δεν ήταν σε θέση να ξεχωρίσουν τον εικονικό κόσμο της τηλεόρασης από τον πραγματικό. Γι’ αυτά, ο Πόλεμος των Αστρων και ο πόλεμος στο Ιράκ του Μπους ήταν το ίδιο πράγμα…
Το Μαουτχάουζεν δεν είναι μακριά από το Αμστέτεν, παρατηρεί ο κ. Δανέζης. Η κάμερα περιπλανήθηκε στο στρατόπεδο, που ακόμα φαίνεται να το στοιχειώνει ο θάνατος. Και στην πεντακάθαρη πόλη, το νοικοκυρεμένο ιδιωτικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Σήμερα, τα παιδιά νοσηλεύονται σε ένα ψυχιατρείο μαζί με τη μάνα-αδελφή και τη γιαγιά τους. Ο 74χρονος αιμομίκτης πατέρας κρατείται σε μια πέτρινη φυλακή, ένα διατηρητέο κτίριο. Η κάμερα μπαίνει σε ένα κελί, πανομοιότυπο με το δικό του, που θυμίζει δωμάτιο κομψής πανσιόν. Με τηλεόραση και ένα αληθινό παράθυρο από όπου μπαίνει φυσικό, όχι τεχνητό, φως.
Η προσαρμογή στην αληθινή ζωή θα είναι δύσκολη, προειδοποιούν οι ειδικοί, αφού η Ελίζαμπετ και τα παιδιά της χρειάζονται οικονομική και ψυχιατρική στήριξη, αλλά και την ασπίδα της ανωνυμίας που θα τους προστατεύσει από το πνιγηρό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και από τα νύχια της σόου μπιζ. Ας ελπίσουμε ότι η γυναίκα αυτή δεν θα γίνει τηλεστάρ, όπως συνέβη με τη συμπατριώτισσά της Νατάσα Κάμπους, που έζησε οχτώ χρόνια αιχμάλωτη σε ένα υπόγειο και κατάφερε, το 2006, να δραπετεύσει. Πριν από ένα μήνα, η 20χρονη Νατάσα απέκτησε το δικό της βραδινό τοκ σόου. Προφανώς, τα κριτήρια της επιλογής της από το ιδιωτικό αυστριακό κανάλι Puls-4 δεν ήταν η επαγγελματική της πείρα ή οι ειδικές γνώσεις της, αλλά ό,τι ακριβώς πρέπει να ξεχάσει, δηλαδή η προσωπική της τραγωδία. Το μαύρο φως το χόρτασαν, άραγε θα γνωρίσουν ποτέ το αγγελικό;