Η συμφωνία της Καζέρτας
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της Κυριακής, 30 Νοεμβρίου 2008, ο καθηγητής Ν. Κ. Αλιβιζάτος σε άρθρο εμπεριστατωμένο, γραμμένο με νηφαλιότητα και αμεροληψία, μνημονεύει μεταξύ άλλων και το όνομα Κώστας Δεσποτόπουλος: «Στην Καζέρτα, παρά τις αντιρρήσεις του Κώστα Δεσποτοπούλου, η ηγεσία τους δέχθηκε να υπαγάγει τον ΕΛ.ΑΣ. στις διαταγές του στρατηγού Σκόμπι».
Η ενδοτική αυτή απόφαση τής ηγεσίας του ΕΑΜ, εξηγήσιμη και από την τότε κατάσταση της υπό Κατοχή ακόμη Ελλάδος, υπήρξε ίσως κρίσιμη για όσα θλιβερά συνέβησαν τον Δεκέμβριο 1944. Και οι προς αυτήν αντιρρήσεις άρα ήταν ιστορικά σημαντικές. Καθώς λοιπόν δεν είμαι δαφνοκλέπτης, επιθυμώ να διευκρινίσω προς τους αναγνώστες, ότι ο εκφραστής πραγματικά των αντιρρήσεων αυτών Κώστας Δεσποτόπουλος ήταν ο κατά πολύ πρεσβύτερός μου, πρώτος εξάδελφός μου, έγκριτος δικηγόρος Αθηνών και συνεργάτης παλαιός του Γεωργίου Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος του Γεωργίου, ενώ το ιδικό μου όνομα είναι Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος του Ιωάννου.
Στο ίδιο άρθρο βεβαιώνει ο κ. Αλιβιζάτος ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός το 1944 ειλικρινά επιδίωκε να αποφύγει την αιματηρή σύγκρουση. Επιβεβαιώνω και προσθέτω, ότι αγωνιζόταν επίσης για την αποφυγή αυτή και τρεις τουλάχιστον υπουργοί τότε, οι αοίδιμοι Αλέξανδρος Σβώλος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος και Γεώργιος Καρτάλης.
Από τον Γεώργιο Καρτάλη, μάλιστα είχα μάθει, ολίγο πριν τα Δεκεμβριανά, ότι ευοδώθηκαν οι προσπάθειες για διατήρηση της εθνικής ενότητας, με την επίτευξη συμφωνίας να διαλυθούν και ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ, να κρατηθούν μόνο 6.000 επίλεκτοι εκατέρωθεν και να σταλούν στα σύνορα για φύλαξή τους, να επιστρατευτεί ως εθνοφρουρά η κλάση 1936 χωρίς διάκριση πολιτικών φρονημάτων και να διοριστούν ως ηγεσία της, αρχηγός ο Οθωναίος κοινής εμπιστοσύνης και υπαρχηγοί ο Σαράφης και ο Βεντήρης, εμπιστοσύνης εκατέρωθεν και με τις προϋποθέσεις αυτές μετά 6 μήνες, σε ήρεμη πλέον ατμόσφαιρα, να διεξαχθούν αδιάβλητες εκλογές Βουλής. Τη συμφωνία όμως αυτή δεν ενέκρινε ο στρατηγός Σκόμπι και ως γενικός αρχηγός ήδη των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδος, αξίωσε να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ μόνο και όχι ο ΕΔΕΣ.
Ας μου συγχωρήσει ο νεότερός μου καθηγητής κ. Αλιβιζάτος ότι δεν περιορίσθηκα να τον συγχαρώ επάξια για το δίχως λάθη άρθρο του, αλλά επιχείρησα και τη διευκρινιστική αυτή συμπλήρωση.
Εκτενέστερα στο βιβλίο μου «Αναπολήσεις, ΙΙ, 1940-1960».
Κ. Ι. Δεσποτοπουλος – Ακαδημαϊκός, Πρώην υπουργός
Μνήμη πρωτοπρεσβυτέρου Δ. Τζούμα
Κύριε διευθυντά
Στις 16-11-2008 εκοιμήθη εν Κυρίω ο πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Τζούμας, επίτιμος αρεοπαγίτης.
Διέθεσε τα δημιουργικότερα έτη της ζωής του ως λειτουργός τής Δικαιοσύνης τού κόσμου τούτου και έχοντας πάντα οδηγόν του τα λόγια του Κυρίου «εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον τών γραμματέων και φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών», εδίδαξε όλους, συναδέλφους, δικαζομένους, υπερασπιστές, τι σημαίνει Δικαιοσύνη με ανθρώπινο πρόσωπο. Χωρίς να παραμελήσει τις υποχρεώσεις του ως Δικαστού, έδειξε με την προσφορά του στους φυλακισμένους ότι η Δικαιοσύνη του «επερίσσευσε πλείον» των στενών πλαισίων τής δικαστικής λειτουργίας. Μετά την αποχώρησή του από τη δικαστική υπηρεσία λόγω ορίου ηλικίας εισήλθε στη χορεία των διακόνων του Ευαγγελίου, εχειροτονήθη πρεσβύτερος και απερίσπαστος επεδόθη στη διακονία των «εν φυλακαίς» και στο άλλο ιεραποστολικό του έργο του οποίου οι πλήρεις διαστάσεις παραμένουν άγνωστες.
Αφού διηκόνησεν λίαν επαξίως την κοσμική Δικαιοσύνη και το Θυσιαστήριον της επί Γης στρατευομένης Εκκλησίας, από της κοιμήσεώς του εξακολουθεί την διακονίαν του στις τάξεις τής εν Ουρανοίς θριαμβευούσης Εκκλησίας.
«Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται» ο Δίκαιος πρωτοπρεσβύτερος, επίτιμος αρεοπαγίτης Δημήτριος Τζούμας, ο οποίος μας εδίδαξε πώς πρέπει να είναι η ζωή του ανθρώπου για να μπορεί να επαναλαμβάνει το του Αποστόλου Παύλου «τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την Πίστιν τετήρηκα, λοιπόν απόκειταί μοι ο της Δικαιοσύνης στέφανος».
Ευαγγελος Ανδριανος – Επίτιμος αρεοπαγίτης Καστόρειον Λακωνίας