Ο καλός φίλος και αναγνώστης της «Κ», που αναζητάει στην πολιτική μας Ιστορία πρόσωπα και περιστατικά με κάποια ομοιότητα με τα σημερινά πολιτικά μας πράγματα, είχε την καλοσύνη και μου έστειλε στοιχεία από την κοινοβουλευτική δράση του Ρόκκου Χοϊδά. Κρίκος, η λέξη παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα.
Αλλά προσέξτε! Παραίτηση όχι σαν πράξη ευθιξίας λόγω θορύβου για πιθανά σκάνδαλα. Ούτε πεισματική άρνηση παραίτησης (όταν όλοι τη ζητούν) σαν άμυνα στο απυρόβλητο της βουλευτικής ασυλίας. Αυτές οι παραιτήσεις ή η άρνησή τους έχουν εμφανή σκοπιμότητα, συχνά αποβλέπουν σε εκβιασμούς και προκαλούν υποψίες και αποδοκιμασία. Μιλάμε για παραίτηση ως κοινοβουλευτική στάση που, κατά τον παραιτούμενο, θα ενίσχυε τα επιχειρήματά του.
Ο Ρόκκος Χοϊδάς γεννήθηκε στην Κεφαλονιά, σπούδασε Νομικά στην Ιταλία και σταδιοδρόμησε στον εισαγγελικό κλάδο και έφτασε στον βαθμό αντεισαγγελέως Εφετών. Καλός ρήτορας, θαρραλέος μαχητής και πολυμαθής, οικείος με τα ευρωπαϊκά πολιτικά ρεύματα. Αντιμοναρχικός δημοκράτης με εμφανείς αποκλίσεις στον «κοινωνισμό» (όπως ονόμαζαν τότε τον σοσιαλισμό ή κάτι σαν τον σοσιαλισμό): Εξελέγη βουλευτής Κεφαλονιάς στη Βουλή της περιόδου 1875 – 1879, που νομίζω ότι ήταν η μακροτέρα του 19ου αιώνα.
Πρώτη φορά παραιτήθηκε το 1877, καταγγέλλοντας το σκάνδαλο ναυτιλιακής εταιρείας (τι σύμπτωση) με έδρα τη Σύρο. Ζήτησε μάλιστα να διορισθεί εκεί ως εισαγγελεύς για να αποκαλύψει το σκάνδαλο. Η παραίτησή του δεν έγινε δεκτή και φυσικά δεν εστάλη ως εισαγγελεύς στη Σύρο. Ο Χοϊδάς, όμως, δεν εμφανίσθηκε στη Βουλή κατά την ίδια βουλευτική σύνοδο.
Εμφανίσθηκε όμως στην επόμενη, όπου προκάλεσε σάλο όταν απεκάλεσε τον Ιησού υιόν του Ιωσήφ και της Μαρίας. Σχεδόν τον έδιωξαν από τη Βουλή και αργότερα μονομάχησε με βουλευτή Μεσολογγίου και συνταγματάρχη το επάγγελμα και τραυματίστηκε σοβαρά στον πνεύμονα.
Ο Ρόκκος Χοϊδάς δεν ήταν κολλημένος στο βουλευτικό έδρανο και στην ασυλία που του προσέφερε. Ως μέλος του Κοινοβουλίου όταν τον εξέλεγαν, αλλά και όταν δεν τον εξέλεγαν, επεξέτεινε ποικιλοτρόπως την πολιτική του δράση στην κοινωνία. Με άρθρα στις εφημερίδες και με λόγους στους δημοκρατικούς συλλόγους (τους πρώτους που άρχισαν τότε να εμφανίζονται) έθιξε θέματα και προβλήματα πρωτοποριακά για την εποχή και συνέχισε τον αντιμοναρχικό αγώνα.
Ενα άρθρο του χαρακτηρίσθηκε υβριστικό για τον βασιλιά και τον διάδοχο. Καταδικάσθηκε σε τριετή φυλάκιση και πέθανε από τις κακουχίες στη φυλακή. Δεν πρόλαβε να δει τον πόλεμο του 1897, που με επονείδιστη ήττα αποκάλυψε τη διαφθορά και την ανικανότητα της βασιλικής οικογένειας.