Εξ αφορμης

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Υπάρχουν πολλά γερμανικά παρελθόντα, που δεν λένε να παρέλθουν», σημειώνει ο Ματζίντ Σατάρ, στο πρωτοσέλιδο άρθρο της Frankfurter Allgemeine, με τίτλο «Η διαμάχη των υστερικών», ανακαλώντας στον τίτλο και τη μνήμη την παλαιότερη «διαμάχη των ιστορικών» με θέμα το Ολοκαύτωμα.

Αφορμή αποτέλεσε η αποκάλυψη που ανατάραξε τη Δημοκρατία του Βερολίνου: ο αστυνόμος Καρλ Χάιντς Κούρας, που πυροβόλησε εν ψυχρώ τον Μπένο Ονεζοργκ, στις 2 Ιουνίου 1967, στη διάρκεια των διαδηλώσεων κατά της επίσκεψης του σάχη στο Βερολίνο, υπήρξε, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες και τον εντοπισμό ενός ξεχασμένου φακέλου, «μέλος του κόμματος (SED) και πράκτορας της Στάζι». Εδώ οι ισορροπίες ανατρέπονται άρδην, οι θεωρίες καταρρέουν.

Η δολοφονία του Ονεζοργκ δεν πυροδότησε μόνο το κίνημα διαμαρτυρίας (Protestbewegung), δίνοντας ταυτόχρονα το έναυσμα και το έρεισμα για την ένοπλη σύγκρουση της RAF με το «σύστημα των γουρουνιών» (Schweinesystem), αλλά αποτέλεσε και την επιτομή της σύγκρουσης γενεών: τα παιδιά της ευημερίας, που πρώτα απόλαυσαν τα αγαθά του γερμανικού οικονομικού θαύματος, θα έπαιζαν «κλέφτες κι αστυνόμους» με τους «πατεράδες» τους, που εκπροσωπούσαν τη «γενιά του Αουσβιτς».

Ομως, στο πρόσωπο του αμετανόητου αστυνομικού υπαλλήλου, που ζει σήμερα συνταξιούχος σε μια εργατική πολυκατοικία του ’60, στο Σπάνταου, ο ιδεότυπος του αυταρχισμού είχε διπλή ταυτότητα: στήριζε κατ’ επάγγελμα τον καπιταλισμό, υποστηρίζοντας συνειδητά τον σοσιαλισμό.

Πράγματι, «ο πυροβολισμός του άλλαξε τη δημοκρατία» (FAZ), οι επόμενες γενεές (πλην των μελών της οργάνωσης «2 Ιούνη») είχαν σχεδόν ξεχάσει το ανύποπτο θύμα, αλλά υποχρεώνονται τώρα, κυρίως οι αριστεροί και τα παλιά μέλη της DKP, του γερμανικού Κ. Κ., να ξαναδούν τη «ζωή των άλλων» με άλλα μάτια.

Ο Ούβε Τιμ, γνωστός συγγραφέας και φίλος του Ονεζοργκ, αφιέρωσε στον παλιό του συμμαθητή ένα «ρέκβιεμ», με τον τίτλο «Ο φίλος και ο ξένος», ενθυμούμενος ένα συνεσταλμένο αγόρι να του μιλάει στα σχολικά θρανία για τον «Μόλοϊ», του Μπέκετ. Εξι χρόνια αργότερα, ο Τιμ έγραφε τη διατριβή του για «το πρόβλημα του παραλόγου στον Καμί», όταν έμαθε για τη δολοφονία του φίλου του, 38 χρόνια αργότερα κυκλοφορούσε το βιβλίο του.

Ο Ινγκο Σούλτσε, μιλώντας πρόσφατα στην ελληνική τηλεόραση για την πτώση του Τείχους, δήλωσε πως θα ήθελε κάποια θετικά στοιχεία από την Ανατολική Γερμανία να είχαν συμπεριληφθεί στη διαδικασία της Επανένωσης, σε αντίθεση με τον Μάρτιν Βάλζερ («Καθημερινή»), ο οποίος το μόνο που θυμάται από το 1949, όταν το γερμανικό έθνος εμφάνιζε στη διεθνή κοινότητα δύο κρατικές εκδοχές, ήταν το «έτος Γκαίτε».

Η ιστορία συχνά ακροβατεί ανάμεσα σε διλήμματα: τυχαιότητα ή αναγκαιότητα, προσωπικότητα ή συνθήκες, μνήμη ή λήθη. Στην περίπτωση του Μπένο Ονεζοργκ αρκεί «ένα λεπτό μαζί».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή