Αξιολόγηση εκπαιδευτικών
Κύριε διευθυντά
Με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι, σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μέσω ΑΣΕΠ (άρθρο 3), τα μόρια που προσδίδουν οι μεταπτυχιακές σπουδές έχουν ως εξής: α) μεταπτυχιακό δίπλωμα (ενός τουλάχιστον ακαδημαϊκού έτους) στο γνωστικό αντικείμενο του κλάδου όπου διαγωνίστηκε ο υποψήφιος 2 μόρια, β) αντίστοιχο μεταπτυχιακό δίπλωμα στη διδακτική του γνωστικού αντικειμένου ή στις επιστήμες της αγωγής 2,50 μόρια, γ) διδακτορικό στο γνωστικό αντικείμενο 3 μόρια, δ) διδακτορικό στη διδακτική του γνωστικού αντικειμένου ή στις επιστήμες της αγωγής 5 μόρια. Με 3 μόρια μοριοδοτείται επίσης η κατοχή δεύτερου πτυχίου στο γνωστικό αντικείμενο ή στις επιστήμες της αγωγής. Επίσης, για λόγους που δεν αντιλαμβάνομαι και που ξεπερνούν τη λογική, όποιος υποψήφιος είναι κάτοχος και μεταπτυχιακού και διδακτορικού στο ίδιο επιστημονικό αντικείμενο μοριοδοτείται μόνο το διδακτορικό. Δεν γνωρίζω, καθώς δεν αναφέρεται ξεκάθαρα στο σχέδιο νόμου, αν το μεταπτυχιακό δίπλωμα λαμβάνει τα μόρια σε περίπτωση που έχει γίνει σε άλλο επιστημονικό αντικείμενο από το διδακτορικό. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, τα μεταπτυχιακά διπλώματα και τα διδακτορικά είθισται να γίνονται στο ίδιο επιστημονικό αντικείμενο. Γνωρίζετε πολλούς, για παράδειγμα, οι οποίοι έχουν μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Οργανική Χημεία και διδακτορικό στη Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων; Αδυνατώ να καταλάβω λοιπόν για ποιο λόγο το διδακτορικό ακυρώνει τη μοριοδότηση του μεταπτυχιακού όταν κάποιος είναι κάτοχος και των δύο, εφόσον αποτελούν ξεχωριστούς τίτλους σπουδών ανεξάρτητα εάν αφορούν το ίδιο γνωστικό αντικείμενο. Επίσης, τα 3 ή 5 μόρια του διδακτορικού είναι λίγα σε σχέση με τα 2 ή 2,50 μόρια του μεταπτυχιακού. Σκεφτείτε ότι ένας υποψήφιος με μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Παιδαγωγική μοριοδοτείται με 2,50 μόρια ή με 2 εάν έχει μεταπτυχιακό στο γνωστικό αντικείμενο, ενώ ένας υποψήφιος με μεταπτυχιακό δίπλωμα και διδακτορικό στην Αρχαία Ελληνική Φιλολογία, για παράδειγμα, λαμβάνει 3 μόρια. Στην πρώτη περίπτωση η διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών είναι ένα με δύο έτη, στη δεύτερη τουλάχιστον τέσσερα (ένα το μεταπτυχιακό, τρία το διδακτορικό), ενώ υπάρχει τεράστια ποιοτική διαφορά μεταξύ ενός μεταπτυχιακού και ενός διδακτορικού. Αμφιβάλλω, λοιπόν, εάν η συγκεκριμένη ρύθμιση προωθεί την ουσιαστική αξιοκρατία, η οποία είναι ο στόχος του υπουργείου μέσω του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.
Γεωργιος Καμπαλιος – Διδάκτωρ Φιλοσοφίας / Πάτρα
Τα Εξάρχεια
Κύριε διευθυντά
Με την από 19/10/2009 επιστολή (φύλλο εφ. 22/10/2009), συγχάρηκα τον υπουργό κ. Χρυσοχοΐδη για την προσπάθεια αστυνόμευσης των Εξαρχείων, ως ευχή και προς υποστήριξή της.
Τώρα, επτά μήνες μετά, η κατάσταση εκτροχιάσθηκε, αφού εγκαταλείφθηκε κάθε προσπάθεια, κυρίως από τότε που οι αστυνομικοί, κυνηγώντας μασκοφόρους που τους επιτέθηκαν, «παραβίασαν τον ιερό χώρο καφετέριας» και μετά τη νομοτελειακά αναμενόμενη επίθεση σε ομάδα ένστολων, που «πήγε μόνη της στην πλατεία και ξέχασε να ζητήσει την προστασία του εγχειρήματός της από την αστυνομία»!
Είναι για γέλια ή για κλάματα που η αστυνομία, τουλάχιστον από δεκαετίας, επικαλείται έλλειψη πολιτικής κάλυψης ή καταστάσεις γραμμένες από τα κουδούνια, που επιτήδειοι εμφανίζουν ως αρνούμενους την παρουσία της, για να δικαιολογήσει τη μη εκτέλεση της αποστολής της.
Η πλατεία, οι γύρω δρόμοι, πεζόδρομοι και πεζοδρόμια παραδόθηκαν στην ελεύθερη διακίνηση και χρήση της πρέζας. Οι έμποροι, προσαρμοσμένοι στο πολυετές δόγμα της δίωξης ναρκωτικών να μην ασχολείται με μικρεμπόρους και περιπτεράκια, ιδίως στα Εξάρχεια, ανέθεσαν σε πολλούς ανατροφοδοτούμενους μικρεμπόρους που δεν κρύβονται και δεν συλλαμβάνονται!
Η περιοχή έγινε ο παράδεισος και το καταφύγιο κάθε παρανόμου και κάθε παρανομίας. Ολοι μαζί, ενισχυμένοι από πλιατσικολόγους και καταστροφείς, κάθε εθνικότητας, πρωτοστατούν στις συγκεντρώσεις, στα επεισόδια και στις καταστροφές.
Οι καβγάδες και τα αλληλομαχαιρώματα στην πλατεία, οι αναίτιες επιθέσεις σε άνδρες και γυναίκες με χέρια, ξύλα, αλλά και με τα αδέσποτα που «εκπαιδεύουν», έγιναν καθημερινά. Ποιος μπορεί να κυκλοφορήσει στα Εξάρχεια;
Αμέτρητα καταστήματα και επιχειρήσεις καταστράφηκαν και έκλεισαν. Πολλές άλλες οδεύουν στο κλείσιμο. Πολλοί κάτοικοι φεύγουν. Τα ξενοδοχεία και τα φαγάδικα, που στήριζαν κάποιες ελπίδες στην καλοκαιρινή περίοδο και στον τουρισμό, βλέπουν τους λίγους τουρίστες που ήρθαν φοβισμένους και προβληματισμένους.
Μπροστά στην απελπισία, οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες απελευθέρωσαν την πλατεία Εξαρχείων από την πρέζα, που το αδιάφορο και ανίκανο κράτος, με θεατή τον δήμαρχο και τις υπηρεσίες του, έπνιγαν. Χρειάστηκαν ελάχιστοι άνθρωποι για να εντοπίσουν και να κυνηγήσουν τους πρεζέμπορους, καταστρέφοντάς τους το εμπόρευμα και αδειάζοντας την πλατεία.
Ομως, νέα ομαδική συμφορά ξαναγύρισε. Το Σαββατοκύριακο (15/5) στήθηκε, όπως πέρυσι, νέα εμπορική επιχείρηση κέντρου διασκέδασης στην πλατεία, με ξενόφερτους επιτήδειους και περίπου 100 πελάτες, που με δύο μεγάφωνα στο ζενίθ ξεσήκωσαν την πλατεία μέχρι τις 03.00 της Κυριακής και μεθυσμένοι συνέχισαν να φωνάζουν σερνόμενοι στους δρόμους. Οι κάτοικοι «έσπασαν τα τηλέφωνα», ζητώντας επέμβαση της αστυνομίας. Ομως, αμείφθηκαν με αναλγησία και αδιαφορία. Οι τουρίστες των ξενοδοχείων της περιοχής σηκώθηκαν να φύγουν.
Ανδρεας Κουτρουμπελης – Εξάρχεια
Σταντάλ και Παπαγιαννάκης
Κύριε διευθυντά
Για πολλούς οραματιστές, ενδεχομένως με περιορισμένες γνώσεις φιλοσοφίας της ιστορίας και πάντως όχι ιδιαίτερα διορατικούς, το 1917 οι κομμουνιστές ήταν οι βαστάζοι και κουβαλητές των πιο φωτεινών ελπίδων της ανθρωπότητας. Επειτα από την εμπειρία του 20ού αιώνα, δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν εκείνους που προσβλέπουν στην επαναστατική, μάλιστα(!), αναβίωση του κομμουνιστικού συστήματος ως τους εχθρούς της ανθρωπότητας (εξ ηλιθιότητος ή εκ διαστροφής, μικρή σημασία έχει). Το βέβαιο είναι πως με την αυτόβουλη τοποθέτησή τους εκτός πολιτικού συστήματος, οι Ελληνες κομμουνιστές αυτοπροσδιορίζονται τόσο στην ορθόδοξη όσο και στη ΣΥΡΙΖΑ νεοσταλινική εκδοχή τους, ως οι εχθροί της πραγματικότητας των ανθρώπων. Γίνονται δε, μέσα από τη «νομιμοποίηση» της αντισυστημικής αντιπολίτευσης, οι -ακούσιοι;- σύμμαχοι της τρομοκρατίας που πυρπολεί όσους δουλεύουν, όσους υπάρχουν, όσους αναπνέουν και όσους σκέπτονται… (Ο Σταντάλ έλεγε ότι «μόνη δικαιολογία του Θεού είναι πως δεν υπάρχει». Αν, όμως, υπήρχε θα είχε δείξει μεγάλη εύνοια στον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, προφυλάσσοντάς τον από τη σημερινή εικόνα του πολιτικού του χώρου.)
Θανασης Διαμαντοπουλος
Νέες ιδέες
Κύριε διευθυντά
Στις συνήθως εύστοχες παρατηρήσεις του «Φαληρέα» θα ήθελα να παρατηρήσω ότι στο φύλλο της Πέμπτης 20 Μαΐου 2010, βλέπω δύο αστοχίες:
1) Η συνάντηση του πρωθυπουργού με διεθνώς αναγνωρισμένα στελέχη επιχειρήσεων και οργανισμών δεν ήταν «τρύπα στο νερό» ούτε «ανούσια συνάντηση». Η χώρα μας έχει ανάγκη νέων ιδεών και προτάσεων από τους ειδικούς και αποδεδειγμένα επιτυχημένους επιχειρηματίες στη δύσκολη παγκόσμια αγορά. Αν εμείς είχαμε «συγκεκριμένες πράξεις και προτάσεις» ίσως δεν θα τους είχαμε ανάγκη. Πιστεύω, όμως, ότι παρόμοιες κλειστές συναντήσεις, brain storming, με τους επιτυχημένους Ελληνες της Διασποράς πρέπει να επαναλαμβάνονται όχι μόνο για τις επενδύσεις, αλλά και για άλλα σοβαρά και επείγοντα για τη χώρα μας θέματα, όπως είναι η Υγεία και η Παιδεία.
2) Το σχόλιο κάτω από τη φωτογραφία του νέου υφυπουργού Τουρισμού κ. Γ. Νικητιάδη, που παραπέμπει σε «επιρροές», ίσως θα ήταν πιο πετυχημένο αν επαινούσε ευθέως τον πρωθυπουργό ότι επέλεξε για υπουργό έναν καλά μορφωμένο, επαγγελματικά επιτυχημένο, γνώστη του αντικειμένου, με προσωπική εμπειρία και διαδρομή στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα και φυσικά πολιτικά σε άμεση και διαχρονική συνάφεια και συνεργασία με το πρόγραμμα του πρωθυπουργού. Το «beautibul» ή όχι δεν απασχολεί πλέον τον κόσμο. Απαιτεί, όμως, όλοι οι υπουργοί να έχουν ανάλογα χαρακτηριστικά.
Δημητρης Λινος – Lecturer Χειρουργικής – Harvard Medical School