Η Αρχιεπισκοπή για τον Βαρνάβα
Κύριε διευθυντά
Σε απάντηση τού από 24 Οκτωβρίου 2010 δημοσιεύματος της έγκριτης εφημερίδας σας με τίτλο «Ανέγερση στον πυρόπληκτο Βαρνάβα – Τα σχέδια της Αρχιεπισκοπής για τέσσερα κτίρια σε δασική έκταση», διευκρινίζουμε τα ακόλουθα:
Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών ουδέποτε ζήτησε «να τεθεί υπεράνω της πολεοδομικής νομοθεσίας», ούτε φυσικά την «παράκαμψη της νομοθεσίας προκειμένου να αξιοποιήσει τις εκτάσεις της». Αυτό που η Αρχιεπισκοπή έθεσε στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής ήταν η τροποποίηση του Προεδρικού Διατάγματος στις 5/13.12.1979 (ΦΕΚ Δ΄ 707/1979), προκειμένου αντί να προχωρήσει στην ανέγερση κτηνοτροφικών και πτηνοτροφικών κτιρίων, γεωργικών αποθηκών και θερμοκηπίων, με συνολική κάλυψη 15.000 τ.μ., ως έχει το νόμιμο δικαίωμα, να συμβάλλει, χωρίς φυσικά να αποσκοπεί σε οιοδήποτε κέρδος, στην ανακούφιση άμεσων αναγκών ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Και δη σε μια έκταση 151 στρεμμάτων κυριότητάς της στην Κοινότητα Βαρνάβα, η οποία είναι χαρακτηρισμένη όχι βέβαια ως δασική, αλλά ως γεωργική.
Αποτελεί μήπως πολεοδομικό… έγκλημα η ανέγερση Στέγης Γερόντων (με κάλυψη 1.500 τ.μ.), Στέγης Κατακοίτων (με όμοια κάλυψη), Στέγης Αποκατάστασης Αναπήρων Παιδιών της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας Αναπήρων Παιδιών (με κάλυψη 2.500 τ.μ.) και βοηθητικών κτιρίων (με κάλυψη 500 τ.μ.) για την εξυπηρέτηση των τριών ως άνω ιδρυμάτων; Μήπως οι πρωτοβουλίες κοινωνικής πρόνοιας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών δημιουργούν… περιβαλλοντικά προβλήματα ή θέτουν σε κίνδυνο την αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών; ΄Η μήπως η ανάληψη φιλανθρωπικών δράσεων, σε τόσο κρίσιμους για την πατρίδα μας καιρούς, για την αρωγή απόμαχων της ζωής και ατόμων με ειδικές ανάγκες μπορεί να συγκριθεί, όπως εμμέσως υπονοεί ο συντάκτης του δημοσιεύματος, με την «προσπάθεια να ανεγερθεί συνοδικό μέγαρο σε δασική έκταση στον Υμηττό»;
Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα, τα οποία χρήζουν απαντήσεων.
Εκ του Γραφείου Επικοινωνίας, Τύπου και Ενημέρωσης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών
Ελληνες και Εβραίοι
Ι
Κύριε διευθυντά
Στο ολοσέλιδο αφιέρωμά σας (Κυριακή 7 Νοεμβρίου) στους Ελληνες Εβραίους στην Κατοχή, ο κ. Αλέξιος Μενεξιάδης αναφέρει σωστά ότι συνυπήρξαν κατά την περίοδο του διωγμού, αφενός φαινόμενα συνεργασίας Ελλήνων με τις γερμανικές δυνάμεις εξόντωσης και αφετέρου φαινόμενα συνδρομής και αλληλεγγύης των χριστιανών προς τους κινδυνεύοντες συμπολίτες τους.
Καταλήγει όμως ότι η «συνεργασία» υπήρξε ο κανόνας και η «αλληλεγγύη» η φωτεινή εξαίρεση. Ημουν τότε πολύ μικρός και είμαι σήμερα ενδεχομένως κατά τον κ. Μενεξιάδη πολύ «αφομοιωμένος» ώστε να μπορώ να θεωρηθώ αξιόπιστος μάρτυρας για τα γεγονότα της εποχής. Θέτω όμως υπόψη σας την κατάθεση του πατέρα μου Ασέρ Μωυσή, στη Σύσκεψη του Διεθνούς Κεντρικού Εβραϊκού Αρχείου που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι τον Μάρτιο του 1948, και έχει δημοσιευθεί στο Χρονολόγιο Βερέμη – Κωνσταντοπούλου. Από την κατάθεση αυτή, η οποία συνολικά αποτελεί ύμνο υπέρ της Ελλάδας, παραθέτω τρία αποσπάσματα: «Οπως σε όλα τα κράτη, υπήρξαν και στην Ελλάδα Ελληνες που έθεσαν εαυτούς στη διάθεση των γερμανικών αρχών. Οι Ελληνες αυτοί δεν συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς ειδικά εναντίον των Εβραίων αλλά γενικά εναντίον ολόκληρου του ελληνικού πληθυσμού. Υπήρξαν πραγματικοί δωσίλογοι. Δυστυχώς ανάμεσα στους δωσίλογους υπήρξαν και κάποιοι Εβραίοι. Εβραίοι προδότες, που καταδικάστηκαν σε θάνατο από το ελληνικό στρατοδικείο. «Οσον αφορά γενικά τον ελληνικό πληθυσμό, δεν μπορεί κανείς να πει ότι έδειξε αρνητική διάθεση προς τους Εβραίους. Κάθε άλλο μάλιστα. Αν σήμερα υπάρχουν 10.500 διασωθέντες Ελληνες Εβραίοι, αυτό οφείλεται στη βοήθεια του ελληνικού πληθυσμού, κυρίως δε στη βοήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Πρέπει να υπογραμμίσω όλως ιδιαιτέρως τη βοήθεια και τη συμπαράσταση που μας προσέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ενώ κατά γενικό τρόπο, μπορεί κανείς να διαβεβαιώσει ότι ο ελληνικός πληθυσμός συνέβαλε ουσιαστικά στη διάσωση των Εβραίων της Ελλάδας». Και σε άλλο σημείο: «Η (μεταπολεμική) ελληνική κυβέρνηση υπήρξε η πρώτη κυβέρνηση στον κόσμο η οποία ασχολήθηκε με το θέμα των σχολαζουσών εβραϊκών περιουσιών, θέσπισε νόμο που κατήργησε για αυτές το κληρονομικό δικαίωμα του κράτους και διόρισε ως διαχειριστή τους το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, μέτρο μοναδικό στην απελευθερωμένη Ευρώπη».
Τέλος και πραγματικά αξιοπρόσεκτο: «Θυμάμαι τη δήλωση που μου έκανε τον Μάρτιο του 1945, λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση, ο Στρατηγός Πλαστήρας, όταν τον πλησίασα για το θέμα των εβραϊκών περιουσιών. Μου δήλωσε επί λέξει: «Το ελληνικό Κράτος είναι ένα φτωχό Κράτος, αλλά ένα Κράτος τίμιο που δεν θα θελήσει ποτέ να επωφεληθεί από την εξόντωση των Εβραίων πολιτών του για να εμπλουτίσει το δημόσιο θησαυροφυλάκιο!»».
Ραφαηλ Μωυσης / Κηφισιά
Ι Ι
Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στο δημοσίευμα περί Εβραίων της κατοχής στην Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» σελίδα 31 με σκοπό να συμπληρώσω το αρχείο σας.
Ο τότε γενικός διευθυντής του Δήμου Αθηναίων Πάνος Κ. Χαλδέζος, μετά από συνεννόηση με τον τότε αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και τον τότε διευθυντή της Αστυνομίας Αθηνών Αγγελο Εβερτ εξέδιδε τα ψεύτικα πιστοποιητικά γεννήσεως των Εβραίων, (543 τον αριθμό.)
Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός με βάση τα πιστοποιητικά αυτά εξέδιδε αντίστοιχα βαπτιστικά.
Ο διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών με βάση τα δύο αυτά πιστοποιητικά εξέδιδε τις ψεύτικες ταυτότητες. Το εβραϊκό κράτος αναγνωρίζοντας τη μεγάλη αυτή προσφορά του Πάνου Κ. Χαλδέζου τον ανακήρυξε μετά θάνατον ως «Αξιο των εθνών» και παρέδωσε στη θυγατέρα του κ. Αλίκη Χαλδέζου – Παλαιολόγου, σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον Δήμο Αθηναίων τα σχετικά έγγραφα της αναγνώρισης.
Μια προσθήκη – σημείωση στην «ΚΑΘΗΜΕΡΝΗ» μας πιστεύω ότι θα είναι πράξη δικαιοσύνης, στο δε αρχείο της εβραϊκής κοινότητας στην Ελλάδα, αν δεν είναι καταχωρισμένη αυτή η αναγνώριση καλό θα ήταν να καταχωρισθεί.
Χρηστος Ι. Σιουτης / Αθήνα
Οι βουλευτές
Κύριε διευθυντά
Σαν απλός (αγρίως) φορολογούμενος πολίτης βασίζω τις πληροφορίες μου στα στοιχεία που δίνει ο συνεργάτης σας κ. Γ. Μπουρδάρας (Καθημερινή 2/11/10) που δεν διαψεύστηκαν μέχρι στιγμής.
Ο προϋπολογισμός της Βουλής για πληρωμές προς τους βουλευτάς μας (βέβαια εκείνοι ωραιοποιούν την πληρωμή και την αποκαλούν αποζημίωση, επιδόματα, οργάνωση γραφείων, κ.λπ., κ.λπ. προς νόμιμη / ηθική αποφυγή φορολογίας) ανέρχεται στο ιλιγγιώδες για την Ελλάδα ποσό των 44.097.600 ευρώ. Περιλαμβάνω μόνο τα μισά τηλεφωνικά. Αυτά βέβαια χωρίς να υπολογίσω πόσο μας κοστίζουν τα διάφορα προνόμια τα οποία έχουν φροντίσει να εξασφαλίσουν. Αφορολόγητα αυτοκίνητα, φρουρούς που εκτελούν άλλες εργασίες, κ.λπ.
Διαιρώντας το ποσό αυτό με τον αριθμό των βουλευτών διαπιστώνουμε ότι ο κάθε βουλευτής μας κοστίζει 147.000 ευρώ. Συνεπώς αν τους μειώναμε στους μισούς, όσους δηλαδή έχουν μεγαλύτερες χώρες από μας, θα εξοικονομούσαμε άμεσα πάνω από 22.000.000 ευρώ.
Πώς είναι δυνατόν βέβαια να το πετύχουμε αυτό αφού για να πραγματοποιηθεί θα πρέπει να το ψηφίσουν οι βουλευτές με αποτέλεσμα οι μισοί να μείνουν άνεργοι και οι άλλοι μισοί να χάσουν τις μισές ευκαιρίες να αποκαταστήσουν τα παιδιά τους, τους γαμπρούς τους και άντε και τους κουμπάρους τους αφήνοντάς τους κληρονομιά την έδρα τους.
Ετσι κι αλλιώς στις συνεδριάσεις της Βουλής παρευρίσκονται ελάχιστοι. Για παράδειγμα τον πιο πάνω προϋπολογισμό τον εψήφισαν βουλευτές όσα είναι τα δάχτυλα του ενός μου χεριού. Αλήθεια γιατί άραγε η τηλεόραση της Βουλής δεν δείχνει ποτέ την αίθουσα;
Πραγματικά οι πατέρες του Εθνους πρέπει να είναι πολύ γενναίοι για να μη φοβούνται να κυκλοφορούν στους δρόμους.
Παυλος Αλευρας / Κηφισιά
Δείγμα γραφής
Κύριε διευθυντά
Γιατί γράφω; Γράφω γιατί αντιδρώ. Αντιδρώ στον καταιγισμό των συμβάντων, των σκέψεων και των δράσεων που διαμορφώνουν το ορμητικό ποτάμι που θέλει να μας συμπαρασύρει στο ρεύμα του, να μας βάλει σε αυτόν τον κινούμενο δρόμο της ζωής οδηγώντας μας στις εκβολές του, για να μας εκβράσει τελικά στην απέραντη θάλασσα μιας ακατάστατης ομοιομορφίας, μιας εντροπικής αταξίας από την οποία δεν υπάρχει επιστροφή. Γράφω γιατί αρνούμαι να κινηθώ με το ρεύμα που άλλοι διαμορφώνουν για μας. Γράφω γιατί δεν είμαι ψόφιο ψάρι ούτε ξερό φύλλο για να ακολουθήσω τη ροή των γεγονότων που άλλοι υποκινούν, τη ροή που μας ωθεί στον μεγάλο αναμείκτη, στο παγκόσμιο μίξερ ενός πλανήτη που γυρίζει ολοένα και πιο γρήγορα ρουφώντας μας στην περιδίνισή του και κάνοντάς μας να τρέχουμε χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Γράφω γιατί αντιστέκομαι. Και φωνάζω για να ακούσω μέσα στην έρημο των βοώντων την αντήχηση της φωνής τής πατρίδας μου, του γένους μου, του Θεού μου. Γράφω για να ακούσω, για να δω, για να ψηλαφήσω, για να οσφρανθώ, για να ωθήσω τον διαχρονικό Ελληνα μέσα μου, πλάι μου, γύρω μου. Γράφω γιατί προαισθάνομαι τον σεισμό που έρχεται, γιατί προσλαμβάνω τα πρόδρομα κύματα μιας έκρηξης και ενός σοκ που πρέπει να απορροφήσουμε χωρίς να μας διαλύσει. Γράφω για να εκπέμψω S.O.S: «η πατρίδα κινδυνεύει». Από εμάς τους ίδιους που χάσαμε τη μεταφυσική μας πυξίδα, τον πνευματικό μας φάρο και τον ψυχικό μας βηματισμό. Γράφω γιατί εξανίσταμαι. Γράφω γιατί ανθίσταμαι. Γράφω για να μην πυροβολήσω.
Χριστος Γουδης