«Παλλάς», το νέο έργο Δημήτρη Παπαϊωάννου: ΜΕΣΑ – Από σήμερα, κι εμείς…

Από σήμερα, 13 Απριλίου στη σκηνή του «Παλλάς» 30 ερμηνευτές επί 6 ώρες, 5.30 ώς 11.30 μ.μ., θα εναλλάσσονται στη σκηνή «σε μια ανοιχτή σύνθεση που αφήνει μια θέση ανοιχτή καθημερινά για όποιον θεατή θα θελήσει να πάρει κι αυτός μέρος». Δεν χρειάζεται μέσον για να μπει ΜΕΣΑ, μόνο πρέπει να του δείξει μερικά τελετουργικά ο ίδιος ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο δημιουργός-ιδέα, σύλληψη, σενάριο, σκηνοθεσία. Συμπρωταγωνιστής η Πόλη έξω, βίντεο, φωτογραφίες, πίνακες ζωής όπως φαίνονται από το μπαλκόνι. Μαζί με τη μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα, οι ήχοι: ο διακόπτης, η ασφάλεια του θερμοσίφωνα, η πόρτα του ψυγείου που, αόρατα, ανοίγει – κλείνει, το νερό που τρέχει πίσω από τη διάφανη κουρτίνα. Αγόρια και κορίτσια εναλλάσσονται σε χορογραφημένη διαδικασία, σαπούνι, νερό, πετσέτα. Ποιος δεν θέλει να δει τον Ερμή του Πραξιτέλη, ολοζώντανο, ή την Αφροδίτη της Μήλου στο μπάνιο; H στολή της νεολαίας, γκρίζο χρώμα, όλα τα εξαρτήματα, σακίδιο, μπουφάν, αθλητικά ή μπότες. Γυμνό το σώμα σε κρεβάτι με ένα σεντόνι, το μόνο που παίρνει μαζί του. Κάθε ένας που μπαίνει από την πόρτα, ένα ποτήρι πέφτει. Διάφανες οι ψυχές. Στην πρόβα πέφτει κάπου κάπου ένα ποτήρι και σπάζει. Το ίδιο και με τις ψυχές. Μην πιστεύετε ότι αυτό είναι κάτι σαν περιγραφή ή σαν περίληψη του ΜΕΣΑ. O Δημήτρης Παπαϊωάννου, όταν τον ρώτησαν στη συνέντευξη Τύπου «γιατί τόση διάρκεια», απάντησε: «Το ιδανικό είναι να ήταν διαρκείας, να μη σταματούσε ποτέ, όταν άρχιζε». Μόνη νύξη η σκηνή στο μπαλκόνι, με την Πόλη και τη φύση να διεκδικούν την προσοχή των ΜΕΣΑ, έστω και για λίγο. «H μόνη ελπίδα το όραμα». Σύννεφα, σπίτια απέναντι από το δικό τους ΜΕΣΑ, πάλι ουρανός, φως, σούρουπο, νύχτα. Κατεβαίνοντας τις σκάλες του «Παλλάς» ο θεατής-επισκέπτης για να καπνίσει ή να πιει ένα καφέ ή να δει πώς θα είναι ύστερα από το ΕΞΩ το ΜΕΣΑ, βλέπει το τείχος της Πόλης να περιφρουρεί το ΜΕΣΑ. Πρόγραμμα, υπόκλιση δημιουργού και συντελεστών δεν προβλέπεται. Κι αυτά, είτε τα διαβάσεις είτε όχι, δεν σημαίνουν, τελικά, τίποτα. Εκεί, ΜΕΣΑ, στη σκηνή, στην πλατεία, στα θεωρεία «ένα τοπίο απλών, καθημερινών, ιδιωτικών κινήσεων σε αυτό το εκτεθειμένο σε κοινή θέα δωμάτιο. Οι κινήσεις ξεδιπλώνονται, επαναλαμβάνονται, αραιώνουν και συσσωρεύονται», είναι το μόνο στίγμα που δίνει ο δημιουργός για το ΜΕΣΑ. Οποιος σήμερα θα πάει στο «Παλλάς», θα βρει την πρόσκλησή του να τον περιμένει στο ταμείο, από τις πεντέμισι ώς τις εντεκάμισι. Μπορεί να μπει, να βγει, να ξαναμπεί – that is the question…