Ανδρος και σκουπίδια
Κύριε διευθυντά
Σχετικά με το δημοσίευμα της εφημερίδας σας της 5ης/4/11 και με τίτλο «Εριξαν στη θάλασσα σκουπίδια κατά… λάθος», δηλώνουμε ότι ο τίτλος και η ουσία του άρθρου είναι λανθασμένα και αναρωτιόμαστε για τη σκοπιμότητά τους. Θέλοντας να αποκαταστήσουμε την αλήθεια, σας ενημερώνουμε ότι:
Μετά την κατάρρευση της χωματερής Ανδρου στις 4/2/2011, αντιμετωπίσαμε δύο τεράστια προβλήματα, άμεσα και επείγοντα: την αντιμετώπιση της κατολίσθησης τόνων σκουπιδιών στην παραλία του Σχοινιά και τη συγκέντρωση τόνων σκουπιδιών μέσα και γύρω από τους κάδους απορριμμάτων.
Ταυτόχρονα αν και ήταν στις προθέσεις μας η ανάγκη μακροπρόθεσμης λύσης στη διαχείριση των σκουπιδιών, αυτή αναδείχθηκε άμεση και επείγουσα. Το Δημοτικό Συμβούλιο, οι φορείς του νησιού και οι κάτοικοι ανταποκρίθηκαν άμεσα και προσπαθήσαμε όλοι μαζί, ο καθένας με την αρμοδιότητά του ή τη δυνατότητά του στη διαχείριση του προβλήματος.
Ηδη έχουν δρομολογηθεί:
Μελέτη για την αποκατάσταση του ΧΑΔΑ και ανάπλαση της περιοχής που ήδη εκτελεί το ΕΜΠ.
Μελέτη για χωροθέτηση ΧΥΤΥ.
Ενέργειες για τη διαχείριση των απορριμμάτων, έως τη χωροθέτηση και τη δημιουργία XYTY, με σύστημα ψυχρής επεξεργασίας χωρίς κατάλοιπα.
Ενέργειες για την αναβάθμιση και αποτελεσματική λειτουργία της ανακύκλωσης χρήσιμων υλικών που λειτουργεί από διετίας.
Η αποκομιδή των σκουπιδιών που επαναξεκίνησε στις 4/4/2011 και η εναπόθεσή τους στο σταθερό κομμάτι του ΧΑΔΑ Ανδρου, είναι νόμιμη, προσωρινή και επιβεβλημένη. Το τελευταίο διάστημα και έως ότου εξασφαλισθεί αυτή η προσωρινή λύση, είχαν δημιουργηθεί σε όλους τους οικισμούς του νησιού μικροί ΧΑΔΑ από τα σκουπίδια μέσα και γύρω από τους κάδους, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η δημόσια υγεία των κατοίκων του νησιού.
Δυστυχώς κανείς δεν χάλασε μελάνι να ασχοληθεί με αυτό το τόσο σημαντικό θέμα και να το αναδείξει, λες και δεν υπάρχει ανθρωπογενές περιβάλλον. Επομένως είναι επιβεβλημένη η αποκομιδή και προσωρινή, με χρονικό ορίζοντα 2 μηνών περίπου, οπότε και θα είμαστε σε θέση να επεξεργαστούμε αυτή την ποσότητα των σκουπιδιών, αλλά και όση ποσότητα ανακτήσουμε από το κομμάτι του ΧΑΔΑ που έχει καταρρεύσει.
Σε ό,τι αφορά την πληροφορία σας, ότι ρίξαμε τα σκουπίδια στη θάλασσα, είναι αναληθής και δυσφημιστική για τον τόπο. Αυτό το διάστημα χρησιμοποιούμε το σταθερό κομμάτι της χωματερής που δεν έχει καταρρεύσει, και αν από αστοχία πέσουν κάποια σκουπίδια στο σημείο της κατολίσθησης, αυτά επουδενί δεν πέφτουν στη θάλασσα.
Εξάλλου, αν υποθέσουμε ότι κάποιος έχει την παράλογη πρόθεση να πετάξει σκουπίδια στη θάλασσα, η απόσταση του σημείου που κατέρρευσε έως τη θάλασσα είναι περίπου ένα χιλιόμετρο, χωρίς οδική προσπέλαση προς την παραλία και κατά συνέπεια, ο μόνος τρόπος να πετάξει κάποιος σκουπίδια στη θαλάσσια περιοχή είναι είτε με πλωτό είτε από αέρος και όχι πάντως με τα απορριμματοφόρα του δήμου.
Παρακαλούμε να αποκαταστήσετε την αλήθεια, ώστε να μη δημιουργούνται άσχημες εντυπώσεις που τελικά βλάπτουν την εικόνα των κατοίκων και του νησιού της Ανδρου, οι οποίοι με αποφασιστικότητα και κοινωνική συνοχή είναι αποφασισμένοι να διαχειρισθούν το πρόβλημα και να προστατέψουν το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον του νησιού και να διατηρήσουν για το νησί τους τον τίτλο του νησιού του πολιτισμού.
Ιωαννης Γλυνος – Δήμαρχος Ανδρου
Απάντηση
Τα σκουπίδια ρίχτηκαν σε μια πλαγιά, η οποία καταλήγει στη θάλασσα. Οταν κατέρρευσε η παράνομη χωματερή, την απόσταση του ενός χιλιομέτρου διάνυσαν χιλιάδες τόνοι σκουπιδιών, με τη βοήθεια του ρέματος που διατρέχει το σημείο. Είναι απορίας άξιο, λοιπόν, πώς ο δήμαρχος Ανδρου είναι σίγουρος -όπως υποστηρίζει στην επιστολή του- ότι τα σκουπίδια που ρίχτηκαν στην πλαγιά δεν θα καταλήξουν και αυτά στη θάλασσα. Αυτό που δυσφημίζει την Ανδρο δεν είναι τα ρεπορτάζ που καταγράφουν τα γεγονότα, αλλά τα γεγονότα. Ας μην ξεχνά ο κ. Γλυνός ότι ήταν ένας εκ των τριών δημάρχων του νησιού, οι οποίοι επί χρόνια απέτυχαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα των απορριμμάτων, όπως έπραξαν πολύ μικρότερα σε μέγεθος νησιά.
Γιωργος Λιαλιος
Το κράτος και η κοινωνία
Κύριε διευθυντά
Αφορμή για την επιστολή μου είναι το άρθρο του κ. Αγγελου Στάγκου «Κράτος Ελλήνων πολιτών» για τη μιζέρια μας, την ανάγκη να απαλλαγούμε από αυτήν και να πορευτούμε στο μέλλον, με το αναπάντητο ερώτημά του αν το κράτος διαμόρφωσε την κοινωνία μας ή το αντίστροφο.
Στη σύγχρονη ιστορία μας, μόνο στην περίοδο της Κατοχής η ισοπεδωμένη από την παρουσία των κατακτητών κοινωνία μας, παράλληλα με την ένοπλη αντίσταση κατά των κατακτητών, επιχείρησε και επέτυχε, παρά τις παλινωδίες του Κομμουνιστικού Κόμματος, να αναδείξει ένα κράτος σε όλη την επικράτειά μας, υποτυπώδες βέβαια, που ξεχώριζε από εκείνο που υπήρχε μέχρι το τέλος του Μεταξικού καθεστώτος. Μετά την απελευθέρωση, το νεοφανές κράτος εξαφανίσθηκε και μέχρι τη μεταπολίτευση με την πτώση της Χούντας το θέρος του 1974, το κράτος αναδείχθηκε και πάλι όπως το γνωρίζαμε, κυριαρχούμενο όμως από τους δωσιλόγους που επέβαλαν στην κοινωνία μας τη νοοτροπία τους για την απόκτηση πλούτου με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο, και την περιφρόνηση αρχών, οραμάτων και ιδανικών. Υστερα τα κόμματα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που επί τριάντα περίπου χρόνια εναλλάσσονται στην εξουσία, μας οδήγησαν ως λαό και χώρα στη μιζέρια που κυριαρχεί σήμερα.
Και η κοινωνία μας; Αποχαυνωμένη από το φαγοπότι των περισσευμάτων των ενταγμένων στον κρατικό μηχανισμό -οι περισσότεροι προέρχονταν από τις γραμμές των πρώην «αντιστασιακών»- στην αρχή τούς συνέδραμε, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια, ζαλισμένη από τα μέτρα που το κράτος λαμβάνει εις βάρος της πλειοψηφίας των μελών της, παρακολουθούσε αδιάφορα τα διαδραματιζόμενα.
Μόνο τους τελευταίους μήνες, μέλη της κοινωνίας μας, από όλα τα στρώματά της, με επικεφαλής καταξιωμένες προσωπικότητες, μιλούν και γράφουν για τα δεινά μας, τα αίτια και τους υπεύθυνους που τα προκάλεσαν. Και ενώ στην αρχή περιορίζονταν σε διαπιστώσεις και εκκλήσεις προς τους υπευθύνους να αποφασίσουν και να λάβουν τα αναγκαία μέτρα, τώρα αναγνωρίζουν ότι οι «αρμόδιοι» δεν μπορούν ή δεν θέλουν, για διάφορους λόγους, να λάβουν τις κατάλληλες αποφάσεις και τα πρακτικά μέτρα για την άμεση υλοποίησή τους, και αρχίζουν να προτείνουν τι πρέπει να γίνει, και πώς πρέπει εμείς οι πολίτες να κινηθούμε, αν θέλουμε να διασωθούμε ως κοινωνία και κράτος και να πορευθούμε με τους άλλους πρωτοπόρους λαούς στο σύγχρονο κόσμο μας. Ετσι, ενώ μέχρι τελευταία το κράτος με την πολιτεία του διαμόρφωνε την κοινωνία και όχι το αντίστροφο, τώρα η κοινωνία απευθύνεται προς «τις υγιείς δυνάμεις της χώρας» και τις προσκαλεί να λάβουν τις ευθύνες τους.
Σταυρος Αστ. Παπαγιαννης – ε.τ. Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω, συγγραφέας
Μια μορφή αντισημιτισμού
Κύριε διευθυντά
Αφορμή παίρνω από την επιστολή του φίλου κ. Ιάκωβου Φριζή «H μνήμη του Ολοκαυτώματος» («H Καθημερινή» 13-4-2011), για να θυμίσω ένα βάρβαρο έθιμο των χριστιανών κάθε Πάσχα: Το κρέμασμα και το κάψιμο του «Ιούδα». Σε όλη την Ελλάδα… ευδοκιμούσε τούτο το συνήθειο: να κατασκευάζουν με παλιόρουχα ένα ανθρώπινο ομοίωμα σε φυσικό μέγεθος -πανάσχημο συνήθως -.να το κρεμούν σε δέντρο ή σε ικρίωμα, κοντά στο ναό που λειτουργούσε τη Μεγάλη Πέμπτη ή τη Μεγάλη Παρασκευή και να το καίνε με μανία μετά το «Χριστός Ανέστη». Με μανία, αλλά και με ιαχές θριάμβου, ποδοπατώντας και τις στάχτες του.
Παντού, σε όλη την Ελλάδα, σε χωριά και σε πόλεις, αυτή η εκδήλωση, αυτό το μίσος των χριστιανών ενάντια στον Ιούδα, που πρόδωσε τον Χριστό! Ευτυχώς όμως που η προκλητική αυτή συνήθεια έχει ατονήσει από λίγα χρόνια. Σε κάποια νησιά, πάντως, συνεχίστηκε και τα τελευταία χρόνια ως τουριστική εκδήλωση, ίσως να… ευδοκιμεί ακόμα εδώ κι εκεί. Κοντά σ’ αυτά και μια άλλη συνήθεια των χριστιανών έκανε θραύση: να περιφέρονται τα παιδιά κάθε Μεγάλη Πέμπτη από σπίτι σε σπίτι, σε χωριά και σε πόλεις και να τραγουδούν το αντισημιτικό τραγούδι: «Σήμερα έβαλαν βουλή οι… άνομοι Εβραίοι, για να σταυρώσουν το Χριστό…». Δεν είναι να τα λέμε ούτε να τα γράφουμε…
Γιωργος Θωμας / Βόλος
Μουσείο της Ακρόπολης
Κύριε διευθυντά
Με ικανοποίηση διάβασα στην έκδοση της εφημερίδας σας με το άρθρο της κυρίας Ολγας Σελλά «Οι Καρυάτιδες συντηρούνται με την πιο σύγχρονη μέθοδο» με εντυπωσιακό μέγεθος γραμμάτων στον τίτλο.
Οι ελληνίδες κόρες, μας πληροφορεί, θα απαλλαγούν από την αιθάλη και την μαύρη κρούστα η οποία κάλυπτε την μαρμάρινη κορμοστασιά τους. Η περίτεχνη κόμη τους και οι πτυχώσεις των ενδυμάτων τους, θα ιριδίσουν ξανά μετά από αιώνες, στο φως του αττικού ήλιου!
Συγκρινόμενη όμως η θέση του κειμένου αυτού στις λευκές σελίδες (πολιτικές) της εφημερίδας, με τη θέση της είδησης για το «Διεθνές βραβείο στο Μουσείο της Ακρόπολης» παλαιότερα, υπάρχει μια αντίθεση και απρόσεκτη ίσως τοποθέτηση του κειμένου.
Η είδηση της βράβευσης του Μουσείου ανεγράφη στις οικονομικές σελίδες και μάλιστα στη γωνία «κάτω αριστερά» του οπισθόφυλλου. Σε μια θέση όπου διαβάζουμε συνήθως ειδήσεις οι οποίες δεν ενδιαφέρουν όλους τους αναγνώστες. Το Μουσείο όμως της Ακρόπολης ενδιαφέρει όλους τους Ελληνες.
Τι πιο τιμητικό και ωραίο για κάθε Ελληνα από την είδηση ότι το Μουσείο της Ακρόπολης πήρε το βραβείο του «Καλύτερου μουσείου του κόσμου»; Προηγήθηκαν χρόνια προσπαθειών για να υλοποιηθεί αυτό το όνειρο! Η μεγαλοπρέπεια θα συνυπάρχει πάντοτε σ’ αυτό μαζί με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Η σκέψη, ίσως, του συνεργάτη σας ότι θα αυξηθούν οι επισκέπτες και επομένως και τα έσοδα του Μουσείου, ότι έπρεπε η είδηση αυτή να γραφεί στις οικονομικές σελίδες της έκδοσης, ήταν άκρως λανθασμένη. Εάν η είδηση ότι το Εθνικό μας Μουσείο της Ακρόπολης, πήρε Διεθνές βραβείο, δεν είναι η μέγιστη, τότε ποια είναι;
Βουλα Τσαρα – Ζιωγανα