Μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση για απάτη με το γνωστό συμπλήρωμα διατροφής «σπιρουλίνα» δημοσίευσε η «Καθημερινή»: «Δύο άνδρες είχαν συστήσει το 2010 διαφημιστική εταιρεία, μέσω της οποίας ήρθαν σε συμφωνία με εταιρεία παραγωγής σπιρουλίνας με σκοπό τη μεταπώλησή της. Κάθε συσκευασία σπιρουλίνας των τριάντα δισκίων κόστιζε στους κατηγορουμένους 79 λεπτά, όταν τα φαρμακεία και τα καταστήματα πώλησης τυποποιημένων προϊόντων -στα οποία επιτρεπόταν η πώληση του εν λόγω προϊόντος- χρεώνουν την κάθε συσκευασία των 70 δισκίων προς 10 ευρώ. Στη συνέχεια υπάλληλοι της εταιρείας, ανέλαβαν να προωθήσουν το προϊόν, υποστηρίζοντας δήθεν ότι προσφέρουν δωρεάν τη συσκευασία των 30 χαπιών, με μοναδική επιβάρυνση τα έξοδα αποστολής, που, κατά τους ισχυρισμούς τους, ανέρχονταν σε 7,95 ευρώ. Στο διάστημα των τριών μηνών, οι κατηγορούμενοι έπεισαν 78.180 καταναλωτές να αγοράσουν από τη δική τους σπιρουλίνα, αποκομίζοντας συνολικά το χρηματικό ποσό των 278.320 ευρώ» (Καθημερινή 24,.1.2014)
Οι δύο άνδρες συνελήφθησαν και αντιμετωπίζουν κατηγορίες για απάτη σε βαθμό κακουργήματος, αλλά το ενδιαφέρον από την ανακοίνωση της αστυνομίας είναι άλλο. Η αγορά μιας συσκευασίας 30 δισκίων κόστιζαν στους κατηγορούμενους 79 λεπτά, ενώ «τα φαρμακεία και τα καταστήματα πώλησης τυποποιημένων προϊόντων, στα οποία επιτρέπεται αποκλειστικά η πώληση του εν λόγω προϊόντος, χρεώνουν την κάθε συσκευασία των 70 δισκίων προς 10 ευρώ».
Βεβαίως, τα χάπια σπιρουλίνας δεν είναι καραμέλες, που θα ’λεγε και ο υπουργός Υγείας κ. Αδωνις Γεωργιάδης, αλλά η διαφορά μεταξύ τιμής παραγωγού και τιμής που φτάνει στον τελικό καταναλωτή ήταν υπερπενταπλάσια· όταν ο παραγωγός πουλούσε τη συσκευασία των 30 δισκίων έναντι 79 λεπτών, αναλογικά η συσκευασία των 70 δισκίων θα κοστίζει 1,84 ευρώ. Ομως, διά νόμου ο ανταγωνισμός αυτών των προϊόντων απαγορευόταν μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο. Τότε η Ελλάδα εδέησε να εναρμονίσει την εθνική νομοθεσία με την κοινοτική, μόνο που η κοινοτική νομοθεσία για απελευθέρωση της αγοράς συμπληρωμάτων διατροφής είναι του 2002! Το ελληνικό κράτος άργησε ένδεκα χρόνια με επιχειρήματα του τύπου «τα συμπληρώματα διατροφής δεν είναι καραμέλες να πωλούνται στα σούπερ μάρκετ».
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: αν οι δύο τύποι που συνελήφθησαν γιατί διακινούσαν σπιρουλίνα, κατόρθωσαν με μια μικρή βιοτεχνία απάτης να κερδίσουν 300.000 ευρώ σε τρία χρόνια, πόσα λεφτά έχασαν οι καταναλωτές από την 11ετή προστασία ολόκληρης της αγοράς συμπληρωμάτων διατροφής;
Το πιο ενδιαφέρον στη διδακτική αυτή ιστορία είναι η ανακοίνωση του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου στην οποία διαβάζουμε τα ίδια τρομολαγνικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται σήμερα για τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα. «Γνωρίζουμε το δεσμευτικό πλαίσιο που καθορίζει η Κοινοτική Οδηγία 2002/46/ΕΚ της 10ης Ιουνίου 2002… Πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι με τον όρο συμπληρώματα διατροφής θα επιδιωχθεί η διακίνηση προϊόντων με σύνθεση που θα έχουν επιβλαβείς επιδράσεις στην υγεία των πολιτών… Αναρωτιόμαστε με ποια λογική τα καταστήματα που πωλούν τυποποιημένα τρόφιμα δύνανται και δικαιούνται να διαθέτουν προϊόντα που άμεσα ή έμμεσα επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία;».