Κατερίνα Σέρβη
«Αρχαιολόγος από κούνια».
Βιβλία για παιδιά και για νέους
σειρά: «Στα βαθιά, 4.000 λεύγες».
εκδ. Πατάκη
Τυχαίνει να βρίσκομαι συχνά σε συναντήσεις γονέων, γεγονός που μου δίνει τη δυνατότητα να μαθαίνω μερικά από τα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους γονείς στα διάφορα ηλικιακά στάδια των παιδιών τους. Οι «μωρομάνες» συζητούν κυρίως για το φαγητό και τις αρρώστιες, οι μαμάδες λίγο μεγαλύτερων παιδιών μιλούν για τα πρώτα βήματα των τέκνων τους στο νηπιαγωγείο και μετά για το σχολείο, ενώ οι γονείς εφήβων αντιμετωπίζουν άλλου είδους αγωνίες. Βομβαρδισμένοι καθώς είμαστε από ένα «καθεστώς» που δεν επιτρέπει στα παιδιά να ονειρευτούν πρώτα από όλα τι τους αρέσει ή τι θα ήθελαν να κάνουν, οι συζητήσεις περιστρέφονται στις σχολικές επιδόσεις, τους βαθμούς του τριμήνου, τα φροντιστήρια, δηλαδή με όλα τα διαδικαστικά εκτός του ουσιαστικού.
Οι σκέψεις αυτές με πολιόρκησαν καθώς διάβαζα το βιβλίο για παιδιά της Κατερίνας Σέρβη «Αρχαιολόγος από κούνια», με την πολύ ωραία εικονογράφηση από τον Θανάση Πέτρου και τη Λίλα Καλογερή. Η ιστορία της μικρής Στέλλας, η οποία αποφασίζει την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών της να ακολουθήσει τη μαμά της (αρχαιολόγος) σε μια ανασκαφή στην Κρήτη. Με κανονικό κείμενο και κόμικς σε άλλα σημεία, γινόμαστε μάρτυρες του καλοκαιριού της Στέλλας, την ακολουθούμε στο ταξίδι με τη μητέρα της και τους τρεις φοιτητές που θα τη βοηθήσουν, στο καράβι και αργότερα στη διαδρομή με το αυτοκίνητο μέσα από βουνά, παραλίες και φαράγγια προς το χωριό. Ζούμε στο σπίτι των αρχαιολόγων δίπλα στη θάλασσα, μπαίνουμε στο πρόγραμμα της Στέλλας η οποία αποφασίζει να ζήσει κι εκείνη από κοντά σε κάθε του λεπτομέρεια το έργο ενός αρχαιολόγου. Δύσκολο, καθώς πρέπει να ξυπνάει κάθε μέρα πολύ πρωί για να ταξιδεύει με το καΐκι την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος. Πώς ξεκινάει μια ανασκαφή, ποια εργαλεία χρειάζονται και τι κάνουν, ποιος θα σχεδιάσει και θα φωτογραφίσει τα ευρήματα, ποιος θα κρατήσει το ημερολόγιο.
Καθώς προχωράει η ιστορία, σαν να διηγείται ένα παραμύθι, η συγγραφέας βρίσκει τον τρόπο να δείξει στα παιδιά τι ακριβώς κάνει ένας αρχαιολόγος, κάποια ιστορικά στοιχεία (όταν η Στέλλα βλέπει στον ύπνο της τον Ερρίκο Σλήμαν!), τις δυσκολίες της δουλειάς, αλλά και τη μεγάλη ικανοποίηση. Διάλειμμα με τυρί, ψωμί, ντομάτα στο λιοπύρι, κούραση, λεπτομερής ταξινόμηση των ευρημάτων· και όμως, τι χαρά όταν η Στέλλα συναρμολογεί με έναν από τους βοηθούς της μητέρας της μια μινωική χύτρα και τι έκπληξη όταν είναι εκείνη που ανακαλύπτει μέσα στο χώμα έναν σφραγιδόλιθο από γκρι-ροζ αχάτη. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, από την αρχή έως το τέλος η Κατερίνα Σέρβη δίνει μηνύματα για την επιλογή του επαγγέλματος που θα ήθελε να ακολουθήσει η Στέλλα. Μέσα από επιθυμίες του κοριτσιού που έχουν αλλάξει καθώς μεγαλώνει, μέσα από συμβουλές των γονιών της, μέσα από κουβέντες με νέους φίλους και φυσικά μέσα από τη νέα εμπειρία της στην ανασκαφή, η οποία της δίνει καινούργιες ιδέες για άλλα πράγματα που θα ήθελε να κάνει.
Ενα βιβλίο που μας θυμίζει και μας επαναφέρει στο δικαίωμα των παιδιών μας να επιλέξουν, να δοκιμάσουν, να ονειρευτούν το μέλλον τους.