Την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τους κλιματικούς και ενεργειακούς στόχους του 2030 υπερασπίζεται με συνέντευξή της στην «Κ» η επίτροπος Κλιματικής Δράσης της Ε.Ε. Κόνι Χέντεγκααρντ. Η κ. Χέντεγκααρντ εξηγεί ότι αν όλα τα κράτη-μέλη πετύχουν τους στόχους τους για το 2020, η μείωση σε σχέση με το 1990 θα φτάσει το 24% (υπερβαίνοντας τον στόχο του 20%). Ωστόσο, «το ένα τέταρτο θα έχει επιτευχθεί μέσω αντιστάθμισης (offsetting), άρα η εγχώρια μείωση είναι 18%. Τώρα λέμε ότι στην επόμενη δεκαετία πρέπει να φτάσουμε στο 40% αποκλειστικά μέσω εγχώριας μείωσης».
Το περιβαλλοντικό λόμπι άσκησε έντονη κριτική στην Κομισιόν για την απουσία δεσμευτικών στόχων ανά κράτος-μέλος για την παραγωγή ενέργειας μέσω ΑΠΕ (η πρόταση αναφέρεται σε δεσμευτικό στόχο – 27%- μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο). «Καταλήξαμε ότι για να γίνει πολιτικά αποδεκτή η πρόταση, με 28 κράτη-μέλη, χρειαζόταν περισσότερη ευελιξία» λέει η κ. Χέντεγκααρντ.
Ωστόσο αναγνωρίζει ότι το θεσμικό πλαίσιο -δεσμευτικοί στόχοι σε ευρωπαϊκό αλλά όχι σε εθνικό επίπεδο- είναι προβληματικό: «Είναι μία πρόκληση. Θέλουμε να εξετάσουμε τα εθνικά σχέδια για τις ανανεώσιμες: σε τι αθροιστικό αποτέλεσμα οδηγούν». Οπως σημειώνει, αν το αποτέλεσμα είναι ανεπαρκές, μπορούν να εξεταστούν μέτρα προώθησης του κλάδου μέσω του κοινοτικού προϋπολογισμού, «όπως έργα διασύνδεσης ενεργειακών δικτύων».
Σε ό,τι αφορά την έτερη βασική μέθοδο για τη μείωση των εκπομπών, την εξοικονόμηση ενέργειας, δεν υπάρχουν καν ευρωπαϊκοί δεσμευτικοί στόχοι. Ενδέχεται να προκύψουν τέτοιοι στόχοι; «Είναι νωρίς για να ξέρουμε. Στα μέσα της χρονιάς, θα υπάρξει αξιολόγηση της Οδηγίας για την Εξοικονόμηση Ενέργειας που ψηφίστηκε το 2012. Στη συνέχεια, ο επίτροπος Ετινγκερ (Ενέργειας) έχει δεσμευτεί να παρουσιάσει τις προτάσεις του για τα επόμενα βήματα τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο».
Ο κ. Ετινγκερ ήταν υπέρμαχος ενός χαμηλότερου στόχου για τη μείωση των εκπομπών από αυτόν που τελικά συμφωνήθηκε. Ταυτίζεται πλέον πλήρως με τον στόχο του 40%; «Το ελπίζω. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία αποφάσισε αυτόν τον στόχο» δηλώνει με νόημα η κ. Χέντεγκααρντ, η οποία παραπέμπει στον συνάδελφό της και τις ερωτήσεις της «Κ» σχετικά με την καθυστέρηση στην εκτέλεση έργων για την ενοποίηση των ευρωπαϊκών ενεργειακών δικτύων.
Οι πολιτικές της Ευρώπης για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής αποτελούν αντικείμενο μόνιμης κριτικής από την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Το κύριο επιχείρημα των βιομηχάνων είναι ότι οι μονομερείς ενέργειες αυτοδέσμευσης της Ε.Ε. υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι των μη Ευρωπαίων ανταγωνιστών τους. Η διεθνής κοινότητα έχει θέσει διορία να καταλήξει σε δεσμευτική συμφωνία για μειώσεις εκπομπών ρύπων, που να συμπεριλαμβάνει όλες τις χώρες υψηλών εκπομπών (ανεπτυγμένες και αναδυόμενες), έως τη σύνοδο του Παρισιού στα τέλη του 2015. Είναι αισιόδοξη η επίτροπος ότι αυτό θα επιτευχθεί;
«Θα είναι ιδιαίτερα σύνθετη πρόκληση» παραδέχεται. Ωστόσο, «όλο και περισσότερες χώρες ανά τον κόσμο συνειδητοποιούν ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι μία απόμακρη απειλή – ήδη συμβαίνει και έχει μεγάλο κόστος, ανθρώπινο και οικονομικό. Αρα όλο και περισσότερες κυβερνήσεις κατανοούν ότι τα μέτρα για την κλιματική αλλαγή δεν είναι μια πολυτέλεια που μπορεί να περιμένει έως ότου λυθούν όλα τα άλλα προβλήματα. Αυτό είναι που μου δίνει ελπίδες για το Παρίσι». Η κ. Χέντεγκααρντ τονίζει ότι οι ανεπτυγμένες χώρες θα πρέπει «να κάνουν περισσότερα και να τα κάνουν νωρίτερα από τις αναπτυσσόμενες χώρες», αλλά «χωρίς τη συμβολή των αναδυόμενων οικονομιών, δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή».