Eίναι η αίσθηση αυτής της ανοίκειας οικειότητας που κάνει την έκθεση του Raed Yassin, στην Αθήνα, ένα αξιοθέατο. Μου συνέβη να θέλω τόσο πολύ να εστιάσω και να βυθίσω τη ματιά μου στα κεντημένα έργα του, που ένιωσα ότι αυτά γιγαντώνονταν και αποκτούσαν αυτονομία μέσα στον όμορφο χώρο των Kalfayan Galleries (Χάρητος 11). Από εκθέματα, τα ίδια τα έργα του Yassin, γίνονταν δράστες.
Θα σας αρέσει η έκθεση, αν σας συγκινεί το συγκινησιακό πείραμα πάνω στα θραύσματα της οικογενειακής μνήμης, των παλιών φωτογραφιών, των μικρόκοσμων από θαμπές, πλέον, εντάσεις σωμάτων και βλεμμάτων σε κάδρα ακινητοποιημένης ευτυχίας ή φριζαρισμένης κίνησης. Ο Λιβανέζος Yaed Rassin, 35 ετών, ξετυλίγει έναν κόσμο, πλήρη συμβολισμών, κεντώντας, στην κυριολεξία, αλληγορικές ταπισερί της μετέωρης αστικής Βηρυτού. Πέραν αυτής της πρώτης ανάγνωσης, ο Rassin, που παρουσιάζει επίσης και τις περίφημες κινέζικες πορσελάνες του με σκηνές από τον εμφύλιο του Λιβάνου, στήνει έναν πολύπτυχο βωμό, προσευχητάρι και κενοτάφιο μαζί, αναβιβάζοντας την υπονόμευση της λήθης σε λάβαρο επιβίωσης. Στα έργα του ράβει κεντητές στάμπες (δημιουργημένες στον υπολογιστή) πάνω σε παλιά κεντημένα υφάσματα. Αυτό που προκύπτει είναι λουλουδιασμένες «φωτογραφίες» με τα πρόσωπα ένα κράμα από ναΐφ απεικονίσεις και ποπ αρτ στυλιζαρίσματα. Ολο αυτό συμπλέει σαν Επιτάφιος, με μπορντούρες και φόντο που θυμίζουν βικτωριανές ταπετσαρίες και ανθόκηπους της Ανατολής. Είναι ισχυρή η επίδραση των έργων του, σε γεμίζουν ομορφιά, σου προκαλούν ανασύνταξη αισθημάτων. Φεύγεις βουβός, θέλεις να το βάλεις όλο αυτό σε μια τάξη. Να το αφομοιώσεις και να το αφήσεις να ζυμωθεί.