Δολοφονίες πιο σκληρές και από σενάριο

Δολοφονίες πιο σκληρές και από σενάριο

3' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΠANOΣ ΣΟΜΠΟΛΟΣ

Τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα όπως τα έζησα

εκδ. Πατάκης, σελ. 480

Υπόθεση Φραντζή: «Ο δολοφόνος έμενε πολύ κοντά στο λύκειο που πήγαινε σχολείο η κόρη μου. Την πλησίασε. Η κόρη μου εκμυστηρεύθηκε στη μάνα της ότι κάποιος την πειράζει. (…) Τελικά αναγκάστηκα να δώσω τη συγκατάθεσή μου. Ο γάμος έγινε τον Δεκέμβριο του 1986. Εχω τύψεις συνειδήσεως γιατί τον αποδέχθηκα».

Υπόθεση Δουρή: «Παίρνω ηρεμιστικά χάπια αρκετά χρόνια, από το 1974, αλλά δεν γνωρίζω ποια χάπια είναι. Σήμερα μαζί μου δεν έχω χάπια. Ξαναδηλώνω ότι εάν έχω διαπράξει όσα μου αποδίδονται να πληρώσω».

Υπόθεση Βακρινού: «Παλιότερα είχα κλέψει από τον Παναγιώτη ένα κυνηγετικό όπλο. Κάθε λίγο με απειλούσε ότι θα με καταγγείλει στην αστυνομία. Γι’ αυτό τον σκότωσα, για να σταματήσει να με απειλεί».

Υπόθεση Σεργιανόπουλου: «Μου ζήτησε να μου κάνει εκείνος σεξ. Εγώ αντέδρασα γιατί δεν είμαι παθητικός και με έθιξε. Κατάφερα να του πάρω το μαχαίρι και άρχισα να τον μαχαιρώνω σε διάφορα σημεία του σώματός του».

Υπόθεση Σαμπανιώτου με το χριστόψωμο: «Η κατηγορούμενη είχε σχέσεις επικοινωνιακές και έδειχνε φιλική προς τις οικογένειες αυτές, κάνοντας σε εξαιρετικές στιγμές, όπως είναι οι ονομαστικές ή γενέθλιες γιορτές, διάφορα μικρά δώρα. Το κρυφό μίσος της κατηγορούμενης εξελίχθηκε βαθμιαίως σε μανία εξόντωσης και των δύο αυτών οικογενειών».

«Υπεράνω υποψίας»…

Ο Πάνος Σόμπολος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Βρίσκεται στο τιμόνι της ερευνητικής δημοσιογραφίας πάνω από 35 χρόνια έχοντας θητεύσει στα μεγαλύτερα δημόσια και ιδιωτικά κανάλια όπως είναι η ΕΡΤ και το Mega, καθώς και σε εφημερίδες και περιοδικά όπως είναι το «Εθνος», η «Ακρόπολη», οι «Εικόνες», τα «Επίκαιρα» κ.ά. Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη το βιβλίο του με τίτλο «Τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα, όπως τα έζησα». Με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, βρέθηκε πολύ κοντά στο ανθρώπινο δράμα που εκτυλίσσεται κάθε φορά που ένας άνθρωπος βρίσκεται πνιγμένος, ακρωτηριασμένος, δηλητηριασμένος.

Στις 32 ιστορίες πραγματικών εγκλημάτων που περιγράφει και καταγράφει στο νέο του βιβλίο (απ’ όπου και τα παραπάνω αποσπάσματα), όλοι οι θύτες είναι άνθρωποι καθημερινοί, της διπλανής πόρτας, με ταπεινό πρότερο έντιμο βίο. Ανθρωποι που κινούνται στη σφαίρα της αναγνωρισιμότητας, καλλιτέχνες, άνθρωποι που έχουν ταλαιπωρηθεί για να βρουν ένα πιάτο ψωμί ή μια ασφαλή χώρα για να ζήσουν. Ανθρωποι κακοποιημένοι από τα παιδικά τους χρόνια και υπεράνω πάσης υποψίας, πιστοί, ευσεβείς, οικογενειάρχες.

Μπορεί σε αυτήν τη χώρα να έχουμε κοντή μνήμη, υπάρχουν όμως μερικά επώνυμα που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας. Δουρής, Φραντζής, οικογένεια Χρυσαφίδη, Νάσιουτζικ, Σεργιανόπουλος, Μαρσελίνο, Μονσελάς, Ακης Πάνου, Σεχίδης, Κάτια Γιαννακοπούλου, Κώστας Ταχτσής είναι μόνο μερικά από τα ονόματα των ανθρώπων εκείνων που πρωταγωνίστησαν, είτε ως θύτες είτε ως θύματα, σε μερικά από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Ερευνητικό ρεπορτάζ

Σαν ένα κουβάρι που αναζητά να ξεδιπλωθεί, έτσι και ο συγγραφέας Σόμπολος κεφάλαιο κεφάλαιο περιγράφει με λεπτομέρειες και αντικειμενική θέαση σε αυτές τις 480 σελίδες όλα όσα διημείφθησαν και εξιστορήθηκαν στις 32 αυτές φονικές ιστορίες που σόκαραν το πανελλήνιο. Η γλώσσα του δημοσιογραφική, λιτή, περιγραφική, χωρίς ίχνος λογοτεχνικής αφηγηματικότητας ή συγκινησιακής φόρτισης, δίνει στον αναγνώστη, στον μελλοντικό ερευνητή ή δημοσιογράφο ένα ολοκληρωμένο αρχείο πάνω σε αυτές τις υποθέσεις, που αξίζει να μελετηθούν και να παραμείνουν καταγεγραμμένες.

Το εντυπωσιακό με το ερευνητικό υλικό είναι ότι, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, ο Πάνος Σόμπολος διατηρεί ακέραιες τις πληροφορίες, περιγράφει πρόσωπα και πράγματα, αναφέρει ονόματα που συμμετείχαν στην εξιχνίαση των εγκλημάτων και με αυτό τον τρόπο, εκτός από την καταγραφή των εγκλημάτων, ανασυστήνει και μια ολόκληρη εποχή ως προς τη Δικαιοσύνη, τον ιατροδικαστικό κλάδο, τους αξιωματικούς της αστυνομίας, ακόμα και τους δημοσιογράφους που ήταν εν ενεργεία και αγωνίστηκαν για τη διαλεύκανση των υποθέσεων αυτών.

Σήμερα πολλοί από τους θύτες βρίσκονται αποφυλακισμένοι, λίγα από αυτά τα εγκλήματα δεν βρήκαν δικαίωση, όπως η οικογένεια Χρυσαφίδη όπου κανένας δεν τιμωρήθηκε για το αποτρόπαιο οικογενειακό δράμα, κάποιοι άλλοι φονεύθηκαν ή πέθαναν στο πέρασμα των χρόνων.

Ενα τέτοιο βιβλίο, χωρίς καμία διάθεση διδαχής, τελεί σήμερα και ένα μικρό μνημόσυνο για όλα εκείνα τα θύματα που, αν μη τι άλλο, βρέθηκαν με τον λάθος άνθρωπο, τη λάθος στιγμή στη ζωή τους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή