Εδώ και εβδομάδες ο υποψήφιος δήμαρχος Γαβριήλ Σακελλαρίδης δέχεται πιέσεις από τον Δημοσιογράφο (όπως αυτοαποκαλείται ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος). Χθες αποφάσισε να καταγγείλει δημοσίως ότι «εξαπολύθηκε εναντίον του μια επίθεση με όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού εκβιασμού». Πολλούς ξένισε αυτή η ανακίνηση της υπόθεσης κι άρχισαν να αναρωτιούνται «γιατί τώρα;», αφού το ζήτημα είχε περάσει σταδιακά στη λήθη και ορθώς έμενε θαμμένο μόνο σε λούμπεν sites με ειδίκευση σε τέτοιου είδους «ειδησεογραφία».
Με διακριτικό, πλην σαφή τρόπο, η ελληνική κοινή γνώμη όρθωσε διά της σιωπής ένα τείχος προστασίας γύρω από τον κ. Σακελλαρίδη. Γι’ αυτό ενοχλήθηκαν ορισμένοι διαβάζοντας τη δήλωση του υποψήφιου δημάρχου του ΣΥΡΙΖΑ που κατέληγε «η Αριστερά δεν εκβιάζεται». Γιατί ο κ. Σακελλαρίδης έχει συμμάχους σε αυτήν την εκστρατεία κατά της κίτρινης δημοσιογραφίας, πέρα από το κόμμα του, πολλούς μη αριστερούς πολίτες. Ωστόσο, εγώ πολύ θα ήθελα να δω αν αυτό συνέβαινε σε έναν πολιτικό της συντηρητικής παράταξης, τι θα έπραττε το κόμμα του. Θα τον στήριζε μέχρι τελικής πτώσεως ή θα τον «άδειαζε» προκειμένου να γλιτώσει το πολιτικό κόστος; Δεν ξέρω την απάντηση, μια απορία διατυπώνω. Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό και μας αφορά όλους. Ενας πικραμένος εραστής, μια φωτογραφία, μια ξεχασμένη επιστολή έρχονται αναδρομικά στην επιφάνεια για «λόγους δημοσίου συμφέροντος». Ολοι έχουμε προσωπική ζωή.
Αυτό, το απλούστατο, σχεδόν αυτονόητο, που σιωπηρά έκανε η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, δεν το έκανε η ΕΣΗΕΑ. Για την ιστορία ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος παραμένει μέλος της ΕΣΗΕΑ, το υπέροχο συνδικαλιστικό μας όργανο, που το μόνο μεμπτό που ανακάλυψε στη δράση του είναι τα μαϊμού-νανογιλέκα και τον διέγραψε μόλις για τρεις μήνες (τρεις λιγότερους από τον Πάσχο Μανδραβέλη που απλά είχε εκφράσει τη -μη αρεστή- γνώμη του). Το γεγονός ότι έχει «μαυρίσει» τις ζωές δεκάδων ανθρώπων, από τον Στέφανο Κορκολή μέχρι τον Μιχάλη Ασλάνη, θεωρείται λεπτομέρεια.
Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος είναι από τους πλουσιότερους Ελληνες «δημοσιογράφους». Οπως και άλλοι συνάδελφοί του. Εγώ δεν έχω πρόβλημα. Απλώς πρέπει να ορίσουμε κάποια στιγμή τι είναι δημοσιογραφία. Εργαζόμενος σε κάποιο ΜΜΕ στην Ελλάδα δύσκολα θα κάνεις βουτιές σε πισίνα γεμάτη ευρώ, α λα Σκρουτζ. Αντίθετα, μπορείς να γίνεις πλούσιος. Κινδυνεύεις όμως -αν τυχόν ξεπεράσεις τα όρια της νομιμότητας- να παραπεμφθείς για κακούργημα και να αναγκαστείς να εγκαταλείψεις τη χώρα, από τον φόβο της Δικαιοσύνης ή των αντιποίνων από τα θύματά σου. Είτε επιλέγεις λοιπόν να είσαι άνεργος, να δουλεύεις άμισθος ή έστω να ζεις αξιοπρεπώς, κάνοντας ένα από τα πιο συναρπαστικά επαγγέλματα, είτε πλουτίζεις αναξιοπρεπώς. Αυτό είναι το ειλικρινές job description.