Ο τρυφερός θρίαμβος του Δημήτρη Μαυρίκιου

Ο τρυφερός θρίαμβος του Δημήτρη Μαυρίκιου

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το πρώτο είναι ότι ο Δημήτρης Μαυρίκιος ξέρει να δημιουργεί θεατρική ατμόσφαιρα, με το που μπαίνει ο θεατής στον θεατρικό χώρο. Την Τετάρτη το βράδυ, μπαίνοντας στον Χώρο Η της Πειραιώς 260, είδαμε στις δύο πλευρές της σκηνής μερικούς μεγάλους ξύλινους θαλάμους-προθήκες (μουσείο; Λειψανοθήκες αγίων;). Περίπου στις εννέα και δέκα λεπτά τα φώτα μισοκλείνουν και ακούγεται η φωνή του Δημήτρη Μαυρίκιου να καλεί τους θεατές να κατανοήσουν τις όποιες τεχνικές ατέλειες της παράστασης και αμέσως μετά άρχισε να μας εξηγεί -με τη βαθιά αφηγηματική φωνή του- την ιστορία που επρόκειτο να δούμε. Την ιστορία του Εμμανουήλ Ροΐδη, του εμβληματικού βιβλίου του και της ηρωίδας του, της «Πάπισσας Ιωάννας», αλλά και την οικογενειακή του ιστορία, έτσι όπως την αφηγήθηκε η μητέρα του Ροΐδη, η Κορνηλία Ροδοκανάκη-Ροΐδη. Φυσικά δεν έλειπε η μεγάλη οθόνη στο βάθος της σκηνής, αφού ο Δημήτρης Μαυρίκιος ήταν ο πρώτος Ελληνας σκηνοθέτης που έκανε τον κινηματογράφο «συμπρωταγωνιστή» στη θεατρική σκηνή. Εδινε από την κονσόλα τον λόγο στους ηθοποιούς (σαν σε πρόβα) που άρχισαν να εξηγούν την ιστορία και την περίεργη πλοκή αυτής της παράστασης, που είχε τον λόγο του Ροΐδη, την ψίχα του έργου του και την αφήγηση της Κορνηλίας Ροΐδη, της περιπετειώδους ζωής της και της ισχυρής σχέσης που είχε με τον «Μάνο» της. Πολλές ιστορίες δεμένες σε μία. Με πολύτιμο αρωγό πάντα τη μεγάλη οθόνη στο βάθος της σκηνής και το γοητευτικό δέσιμό της με όσα συνέβαιναν ζωντανά μπροστά μας. Και συνέβησαν πολλά.

Είδαμε ξυλοπόδαρα φαντάσματα. Είδαμε, από τις πλέον αναπάντεχες εκπλήξεις, την Ερη Ρίτσου να αποδίδει θαυμάσια -σε βίντεο- τον όχλο που λοιδωρούσε τον Ροΐδη. Είδαμε τη Λένα Κιτσοπούλου ως Αγία Λιόββα, ολόγυμνη. Είδαμε το πάθος δύο ερωτευμένων και τις συμβάσεις που τους έδεναν. Είδαμε τη βάσανο της γραφής σ’ εκείνη τη συγκλονιστική εικόνα του μαχαιρωμένου βιβλίου, αλλά και την άλλη σκηνή, του ιδιοφυούς βρέφους-Ιωάννας που ψάλλει, σαν να κλαίει, στα αγγλικά, το «Πιστεύω»! Είδαμε μεστές ερμηνείες από νέους ηθοποιούς. Τέλος, απολαύσαμε, σε κάθε της εμφάνιση, τη Ράνια Οικονομίδου ως Κορνηλία Ροΐδη, μέχρι την τελευταία σκηνή: «Μήπως καλύτερα να έμενα σκλάβα;». Το ξέφρενο χειροκρότημα στο τέλος για εκείνην ήταν το λιγότερο. Και όλοι, βγαίνοντας, συμφωνούσαν ότι ο Δημήτρης Μαυρίκιος αφηγήθηκε με θεατρικό, ευαίσθητο και συγκινητικό τρόπο μια γοητευτική ιστορία. Αν δεν είναι δυνατόν να επαναληφθεί τον Σεπτέμβριο, όπως συζητείται, επιβάλλεται να επαναληφθεί του χρόνου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή