Τα εγκαίνια που δεν έγιναν ποτέ

Τα εγκαίνια που δεν έγιναν ποτέ

2' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν ενεργοποιείται ο όρος «γραφειοκρατική εμπλοκή», συνήθως δύο τινά συμβαίνουν: κάποιοι ή θέλουν να εμποδίσουν ή δεν επιθυμούν να διευκολύνουν μια κατάσταση. Επί της ουσίας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Οι προθέσεις διαφέρουν· μπορεί να είναι επίδειξη εξουσίας ή μεθόδευση για ιδιοτελείς σκοπούς. Γιατί λύσεις υπάρχουν, αρκεί να συνοδεύονται και από ανάλογη βούληση.

Για το νέο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Φιξ, τουλάχιστον, το οποίο επρόκειτο να εγκαινιαστεί την περασμένη άνοιξη και παραμένει κλειστό, οι φήμες οργιάζουν, κάνοντας τα όποια συμπεράσματα εξαιρετικά επισφαλή. Η «γραφειοκρατική εμπλοκή» είναι, κι εδώ, η έκφραση–κλειδί. Το Δ.Σ. και η ιδρυτική διευθύντρια του ΕΜΣΤ, Αννα Καφέτση, δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις. Ισως να έχουν και τις χειρότερες δυνατές, στα 14 χρόνια που η κ. Καφέτση είναι επικεφαλής. Το Δ.Σ. (εμπνεύσεως του προηγούμενου ΥΠΠΟΑ Π. Παναγιωτόπουλου) «ροκανίζει τον χρόνο» όπως υποστηρίζουν στο περιβάλλον της διευθύντριας, προκαλώντας «τεχνητή κωλυσιεργία». Τι κάνει το Δ.Σ.; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ («Κ» 26/09) δεν αναθέτει το δεύτερο στάδιο της οριστικής μουσειογραφικής μελέτης και των λοιπών επικαιροποιημένων μουσειολογικών μελετών του κτιρίου, δεν προχωράει στη σύσταση μη κερδοσκοπικής εταιρείας για τη διαχείριση της δωρεάς του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», ύψους τριών εκατομμυρίων ευρώ, ώστε να ολοκληρωθεί η προμήθεια και εγκατάσταση του τεχνολογικού και υλικοτεχνικού εξοπλισμού, απαραίτητη προϋπόθεση για την εγκατάσταση των υπηρεσιών και των μονίμων συλλογών στο νέο Φιξ.

Εν τω μεταξύ, η καθυστέρηση αυτή επηρεάζει άμεσα και δυσμενώς το Ωδείο Αθηνών (όπου στεγάζεται προσωρινά το ΕΜΣΤ), που περιμένει ύστερα από… 40 χρόνια την έναρξη των εργασιών για την αποπεράτωση των υποδομών του.

Μύλος. Η κ. Καφέτση δηλώνει «πανέτοιμη» για το νέο ΕΜΣΤ, το Δ.Σ. έχει αντίθετη άποψη. Το πραγματικό θύμα σε αυτήν τη διελκυστίνδα είναι η ίδια η πόλη, η Αθήνα, η μόνη, πιθανόν, πρωτεύουσα του πολιτισμένου κόσμου που δεν διαθέτει Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Ενα μουσείο, δηλαδή, που να συμμετέχει στον διεθνή πολιτιστικό διάλογο, να παρακολουθεί τάσεις και πτυχές σε εξέλιξη, να αντιλαμβάνεται, να συγκεντρώνει και να στηρίζει τις δημιουργικές δυνάμεις, να αφουγκράζεται και να μεταλλάσσει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μιας κοινωνίας η οποία αναζητάει το στίγμα της μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει μεγάλες ταχύτητες, να αποτελεί πόλο έλξης για τον τουρισμό (και τον εσωτερικό).

Οσοι γνωρίζουν την κ. Καφέτση την περιγράφουν ως έναν άνθρωπο με πάθος και πάθη, αφοσιωμένο απολύτως στο μουσείο. Οφείλουμε να της αναγνωρίσουμε ότι πήρε έναν τίτλο (ΕΜΣΤ) και δημιούργησε ένα μουσείο με συλλογή 1.000 έργων που αντιπροσωπεύουν τον διεθνή εικαστικό πολιτισμό από το 1950 έως σήμερα. Μπορεί να συμπεριφέρεται σαν να πρόκειται για «μιας γυναικός αρχή», αλλά για να λυθούν θέματα άμεσα και αποτελεσματικά χρειάζεται ευελιξία, η οποία ενίοτε αντιστρατεύεται τους τύπους.

Ενα μουσείο φέρει το αποτύπωμα του διευθυντή του· του ύφους και του ήθους του· του οίστρου και της τόλμης του· του σχεδιασμού και των γνώσεών του. Αποκλείεται το αποτέλεσμα να βρίσκει σύμφωνους τους πάντες. Ούτε ένας διευθυντής «παντρεύεται» τη θέση του. Η ροή και η διαδοχή βοηθούν την ανανέωση και την κινητικότητα.

Οσο ανασταλτικό για ένα θεσμό είναι να μην αλλάζουν ποτέ τα πρόσωπα, άλλο τόσο καταστροφικό είναι να «ακυρώνονται» στην ωριμότητά τους. Οταν και ξέρουν και μπορούν και θέλουν. Οι «γραφειοκρατικές εμπλοκές» στερούν από μια πόλη το μουσείο της, απαξιώνοντας μια προσπάθεια τη στιγμή ακριβώς που έχει τις προϋποθέσεις για να ανθήσει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή