Τα πράγματα στην Ελλάδα εξελίσσονται κυριολεκτικά στην άκρη ενός τεντωμένου σχοινιού. Την περασμένη εβδομάδα, σε φιλικό κύκλο, έτυχε να ακούσω από πρώτο χέρι τους κινδύνους που διατρέχει ο τόπος, διά στόματος ενός πολύ σοβαρού ξένου παράγοντα, φίλα προσκείμενου πάντα προς την Ελλάδα… Ενός Ευρωπαίου αξιωματούχου, με πολιτική εμπειρία και δράση, όχι τεχνοκράτη ή γραφειοκράτη των Βρυξελλών, ενός από εκείνους που συμμετέχουν στους μηχανισμούς των αποφάσεων. Η Ελλάδα, έλεγε, βρίσκεται, για μία ακόμη φορά, σε ένα πολύ κρίσιμο ιστορικό σταυροδρόμι. Αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι οι πολίτες της χώρας. Η Ελλάδα δεν είναι ο ισχυρός, αλλά ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας, ο οποίος σπάει πάντα υπό την πίεση…
Η Ευρώπη, έλεγε ο ίδιος άνθρωπος, δεν έχει κανένα λόγο σήμερα να υποχωρήσει απέναντι στις οποιεσδήποτε ελληνικές απαιτήσεις, της μιας ή της άλλης κυβέρνησης, έξω από τα συμφωνηθέντα και τα προβλεπόμενα.
Κάθε νέα κατάκτηση προϋποθέτει την εκπλήρωση μιας προηγούμενης καθοριστικής δέσμευσης εκ μέρους της ελληνικής πλευράς. Αυτό είναι πλέον κανόνας απαράβατος και φάνηκε καθαρά τους τελευταίους μήνες, με τη στάση της τρόικας απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση. Είναι πολιτικός παραλογισμός να πιστεύει κανείς ότι τώρα θα συμβεί το αντίθετο! Για ποιο λόγο; Οι Ευρωπαίοι εταίροι, οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι δηλαδή, έχουν προσφέρει στην Ελλάδα βοήθεια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ… Δεν νομίζω πως η Αθήνα, πρόσθεσε ο ίδιος με ειρωνεία, είναι ισχυρότερη από το Βερολίνο ή τις Βρυξέλλες, για να επιβάλει τους όρους της… Η βεβαιότητα η δική μου, τόνισε, είναι ότι δεν πρόκειται να δοθεί στην Ελλάδα ούτε ένα ευρώ επιπλέον, χωρίς την καθολική αποδοχή του ευρωπαϊκού προγράμματος.
Η Ευρώπη δεν θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να διαχειριστεί τη νέα κρίση, εάν το τεντωμένο σχοινί σπάσει. Εφόσον το ελληνικό πολιτικό σύστημα συμπεριφερθεί με την αδικαιολόγητη αλαζονεία που πολλές φορές το χαρακτηρίζει, υπογράμμισε ο ίδιος αξιωματούχος, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα θέσουν νέους σκληρότερους όρους. Ο,τι συνέβη και στην Κύπρο, όταν η τάξη των πολιτικών της αντέδρασε στις αρχικές τους προτάσεις. Ή θα βγείτε από το ευρώ, τους είπαν, ή θα αποδεχθείτε τους νέους (χειρότερους) όρους. Στην Κύπρο χρειάστηκε να το σκεφτούν τρεις ημέρες. Στην Ελλάδα, πρόσθεσε με δηκτικό τρόπο ο ίδιος, οι ημέρες μπορεί να γίνουν τέσσερις!!
Ο Ντράγκι έχει στραμμένη την προσοχή του στην Ιταλία, πολύ πιο εύλογο (όχι μόνο γιατί είναι Ιταλός). Ας σταματήσουν οι αυταπάτες, αυτή είναι προτεραιότητα. Ισως η Ελλάδα, στο προσεχές στάδιο των εξελίξεων, να αποδειχθεί ο «λαγός» της ιστορίας. Η Μέρκελ, από την άλλη, λειτουργεί με ένα πιο κυνικό πολιτικό τρόπο. Οι Γερμανοί δεν θέλουν να ακούσουν ούτε για ένα σεντ επιπλέον βοήθεια στην Ελλάδα από τον δικό τους προϋπολογισμό. Και θα τους προσφέρει αυτήν την ικανοποίηση η Μέρκελ, έτσι φαίνεται, εξαντλώντας την αδιαλλαξία της απέναντι στην «ατίθαση» Ελλάδα (προς υπεράσπιση ας πούμε των χρημάτων των Γερμανών), λέει ο ίδιος άνθρωπος. Για να είναι υποχωρητική απέναντι –στο μείζον εξελισσόμενο πρόβλημα για την Ευρωζώνη– την «καλύτερη» και κυρίως πολύ μεγαλύτερη (άρα και απολύτως κρίσιμη) Ιταλία. Και έπεται η συνέχεια, με τις άλλες μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης.