Στο συμπέρασμα ότι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) θα ήταν κατά 2,5% χαμηλότερο εάν δεν είχαν γίνει οι Ολυμπιακοί Αγώνες (Ο.Α.) του 2004 καταλήγει μελέτη του ΙΟΒΕ για τις επιπτώσεις των Ο.Α. στην ελληνική οικονομία. Μάλιστα, το Ιδρυμα υποστηρίζει πως εάν είχαν αξιοποιηθεί οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις καλύτερα, τότε το όφελος θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο, ενώ επισημαίνει ότι πολλά από τα έργα που χρηματοδοτήθηκαν από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) για τους Ο.Α. «βαφτίστηκαν» Ολυμπιακά, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν.
Συνολικά, «οι Αγώνες είχαν αισθητά θετική επίδραση στην οικονομική δραστηριότητα και στην απασχόληση σε όλη την περίοδο εξέτασης 2000-2013» αναφέρει το ΙΟΒΕ. Και προσθέτει πως «αν οι Αγώνες δεν είχαν γίνει, το 2004 το επίπεδο του ΑΕΠ θα ήταν κατά 2,5% χαμηλότερο, ενώ η απασχόληση θα ήταν μειωμένη κατά περίπου 44.000 θέσεις εργασίας». Ωστόσο το ΙΟΒΕ σημειώνει πως «από την άλλη πλευρά, η ελλιπής αξιοποίηση της Ολυμπιακής κληρονομιάς μετά το πέρας των Αγώνων εκτιμάται στη μελέτη ότι απομείωσε το ΑΕΠ μακροχρόνιας ισορροπίας της χώρας κατά περίπου 0,2%». Πάντως, γενικότερα, μετά το 2004 «η επίδραση των παραγόντων ζήτησης υποχώρησε σταδιακά, όμως οι παράγοντες προσφοράς (άνοδος της παραγωγικότητας) επέκτειναν τις θετικές επιδράσεις στην οικονομία μεσοπρόθεσμα», σύμφωνα με τη μελέτη του Ιδρύματος.
Πέραν αυτών, από την ανάλυση του ΙΟΒΕ προκύπτει ότι το συνολικό κόστος των Αγώνων έφθασε στα 9,2 δισ. ευρώ. Εξ αυτών:
• Τα 6,5 δισ. ευρώ ήταν δαπάνες που χρηματοδοτήθηκαν από τον προϋπολογισμό (ποσό που αντιστοιχεί σε μόλις 1% των κρατικών δαπανών της αντίστοιχης περιόδου και σε λιγότερο από 2% του ακαθάριστου χρέους της γενικής κυβέρνησης στο τέλος του 2013).
• Στα 2,3 δισ. ευρώ ανήλθαν οι δαπάνες της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004», η οποία εμφάνισε διαχειριστικό πλεόνασμα ύψους 130 εκατ. ευρώ.
• Τα υπόλοιπα 400 εκατ. ευρώ αφορούσαν αυτοχρηματοδοτούμενα έργα.
Πάντως, το ΙΟΒΕ επισημαίνει πως ως «Ολυμπιακά» έργα χρηματοδοτήθηκαν μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων αρκετά έργα που δεν είχαν απαραίτητα άμεση σχέση με την προετοιμασία και τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Τέτοιες περιπτώσεις ήταν οι αναπλάσεις σε περιοχές της Αθήνας που δεν είχαν άμεση σχέση με τις Ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις, οι αναβαθμίσεις σε επιλεγμένα νοσοκομεία που δεν χρησιμοποιήθηκαν για τη νοσηλεία αθλητών ή επισκεπτών, τα οδικά έργα που δεν ήταν απαραίτητα για το πρόγραμμα Ολυμπιακών μεταφορών και οι δράσεις του προγράμματος «Ελλάδα 2004».
Από την πλευρά του δημοσιονομικού οφέλους, εκτιμάται στη μελέτη ότι περίπου 2,9 δισ. ευρώ επέστρεψαν στα ταμεία του κράτους υπό τη μορφή φορολογικών εισπράξεων και εργοδοτικών εισφορών κατά την περίοδο προετοιμασίας και διεξαγωγής των Αγώνων.
Πέραν αυτών, στη μελέτη υπάρχουν και στοιχεία για το κόστος και τα οφέλη άλλων Ολυμπιακών Αγώνων. Αν και τα στοιχεία δεν είναι άμεσα συγκρίσιμα με εκείνα για την Ελλάδα:
• Στη Βαρκελώνη το 1992 το κόστος ήταν 7,4 δισ. ευρώ και το όφελος στο ισπανικό ΑΕΠ περίπου στα 20 δισ. ευρώ.
• Στην Ατλάντα το 1996 το κόστος ήταν 1,3 – 1,8 δισ. ευρώ και το όφελος μικρό λόγω του μεγέθους της οικονομίας των ΗΠΑ.
• Στο Σίδνεϊ το 2000 το κόστος ήταν 3,8 δισ. ευρώ και το όφελος 4,9 – 6,3 δισ. ευρώ.
• Στο Πεκίνο το 2008 το κόστος ήταν 11,4 δισ. ευρώ και το όφελος μικρό.
• Στο Λονδίνο το 2012 το κόστος ήταν 11,3 – 14 δισ. ευρώ και το όφελος στα 20 δισ. ευρώ.