Οταν ένα επίκαιρο θέμα με κοινωνική ευαισθησία το αγγίζει η μαζική κουλτούρα είναι παρακινδυνευμένο γιατί συνήθως καταλήγει σε διδακτισμό. Κινδυνεύει να γλιστρήσει σε στερεότυπα, ευκολίες από τις οποίες μερικές φορές δεν μπορούν να ξεφύγουν ούτε μεγάλοι δημιουργοί. Είδαμε για παράδειγμα πώς περιέγραψαν βιαστικά κάποιοι την οικονομική κρίση στο τραγούδι ή στο θέατρο. Πόσο μάλλον όταν μιλάει κανείς για την τηλεόραση και τους σεναριογράφους.
Ακόμη και ο Γιώργος Καπουτζίδης, ο οποίος θεωρείται από τους πιο επιτυχημένους σεναριογράφους όπως έδειξαν οι «Σαββατογεννημένες» αρχικά κι έπειτα το «Παρά πέντε», που ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του, μια σειρά που αγαπήθηκε για τις ανατροπές, το χιούμορ και τη δράση, είναι δύσκολο να καταπιαστεί με θέματα όπως η Χρυσή Αυγή και ο ρατσισμός. Θέματα που απέφευγε η τηλεόραση για πολλά χρόνια ενώ συνέβαιναν δίπλα της ακρότητες.
Τα πρώτα, τουλάχιστον, επεισόδια της σειράς «Εθνική Ελλάδος» ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Ο τρόπος που χειρίζεται ο σεναριογράφος-ηθοποιός τη Χ.Α. δεν είναι ο αναμενόμενος. Είναι εύκολο, ειδικά στην τηλεόραση, να παριστάνεις τον χρυσαυγίτη σαν έναν κτηνώδη τύπο. Πιο δύσκολο όμως είναι να δείξεις τον ψυχισμό του και τις αιτίες που τον οδηγούν εκεί.
Μέσα από τη συνάντηση μιας ετερόκλητης ομάδας γυναικών που αποφασίζουν να αλλάξουν τη ζωή τους, ο Καπουτζίδης δανείζεται στιγμές από ελληνικά σπίτια και γειτονιές. Μία άνεργη μητέρα, η Νίκη, που υπήρξε κάποτε πρωταθλήτρια και έπειτα επιχειρηματίας, μια εγκλωβισμένη σε έναν αποτυχημένο γάμο κομμώτρια, μια εγχώρια σταρ απ’ αυτές που πιάνουν στασίδι στα περιοδικά κουτσομπολιού και μια Κύπρια που ζητάει, όπως όλες, τη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή της. Σμαράγδα Καρύδη, Κωνσταντίνα Μιχαήλ, Κατερίνα Παπουτσάκη, Μαριέλλα Σαββίδου (με τις δύο πρώτες στις πιο μετρημένες τους, ώριμες στιγμές, τουλάχιστον απ’ αυτά που έχουν δείξει στην τηλεόραση). Και ανάμεσά τους το κέρλινγκ, ένα άθλημα με πατρίδα τη Σκωτία, ιδιαίτερα αγαπητό στον Καναδά και στις σκανδιναβικές χώρες, επίσημα άθλημα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων από το 1998. Επίσης άθλημα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες – κέρλινγκ με αμαξίδιο.
Δεν μπορεί να προβλέψει κανείς τη συνέχεια της σειράς. Η τηλεόραση άλλωστε έχει δείξει πολλές φορές πως μπορεί να αλλοιώσει μέσα από την υπερβολή ακόμη και τις καλές της στιγμές. Εχει όμως ενδιαφέρον ο τρόπος που παρουσιάζει τις δύο οικογένειες ο σεναριογράφος. Την άτολμη μάνα, με τον περιφρονητικό σύζυγο και τον αμίλητο γιο, σε ένα σπίτι που δεν μιλάνε μεταξύ τους, όμως το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται. Ο τρόπος που αγγίζει χωρίς να κραυγάζει την αναπηρία στη δεύτερη οικογένεια, τη διαφορετικότητα, επίσης την ομοφυλοφιλία πέρα από τη συνηθισμένη καρικατούρα που βλέπουμε στην τηλεόραση.