Ο… Βαλκάνιος Φίγκαρο στο Μέγαρο

Ο… Βαλκάνιος Φίγκαρο στο Μέγαρο

2' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενας στιβαρός σκηνοθέτης, μια δεμένη ομάδα, έξυπνα σκηνικά, σύγχρονη μετάφραση και φυσικά ένα διαχρονικό έργο, και το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι θετικό.

Συστατικά που χάρισαν στο κοινό που παρακολούθησε την πρεμιέρα του έργου του Μπομαρσέ «Ο γάμος του Φίγκαρο» δύο και πλέον γεμάτες ώρες, το περασμένο Σάββατο, στην αίθουσα «Ν. Σκαλκώτας» του Μεγάρου Μουσικής. Παράσταση που σκηνοθέτησε ο Στάθης Λιβαθινός, με πρωταγωνιστές πολλούς από τους ηθοποιούς που τον συνοδεύουν από τα χρόνια της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού. Τη μετάφραση -εύστοχη, ευφυή, σύγχρονη- υπογράφει η Ελσα Ανδριανού, ενώ για τα αέρινα σκηνικά και τα κοστούμια «ευθύνεται» η Ελένη Μανωλοπούλου.

Ενα έργο που έκανε πρεμιέρα στο Παλαί Ρουαγιάλ στις 27 Απριλίου του 1784, ελάχιστα χρόνια πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Για το έργο ο Μπομαρσέ χρειάστηκε να δώσει σκληρή μάχη με τη λογοκρισία, κι αυτό γιατί είναι ιδιαίτερα έντονη η πολιτική σάτιρα για τις παθογένειες και την υποκρισία της άρχουσας τάξης. Κι όλα αυτά κρυμμένα κάτω από μια κωμωδία, όπου κυριαρχούν το ευτράπελο, το μπέρδεμα, η παρεξήγηση.

Τι καινούργιο έβαλε σ’ αυτή την παράσταση ο Στάθης Λιβαθινός και κατάφερε να ανατρέψει τα όποια αναμενόμενα;

«Μετακίνησε» όλη εκείνη την εποχή και την περιοχή στα… Βαλκάνια, έντυσε τις χαρές και τις αγωνίες των ηρώων με μουσικές που παρέπεμπαν ευθέως στον Κουστουρίτσα και με τη βοήθεια της ευστοχίας της μετάφρασης, που ανέδειξε τα πιο πολιτικά στοιχεία στο έργο του Μπομαρσέ, έδειξε πόσα κοινά στοιχεία υπάρχουν στις κοινωνίες του 18ου και του 21ου αιώνα.

Ο Δημήτρης Ημελλος, από τους παλαιότερους της ομάδας, ήταν ο Φίγκαρο, ο παμπόνηρος και πολύ ερωτευμένος υπηρέτης που παθαίνει διάφορα, αλλά έχει επιχειρήματα, θέληση και πείσμα και πρόθεση να ξεσκεπάσει τις αδικίες του κακομαθημένου και αυταρχικού κόμη και αφεντικού του. Και του πήγαινε «γάντι» ο ρόλος. Αλώνισε, όχι μόνον το μικρό πατάρι που ήταν το κύριο σκηνικό της δράσης στην αίθουσα «Νίκος Σκαλκώτας», αλλά και όλη τη σκηνή. Δίπλα του, εξαιρετική Σουζάνα (η αγαπημένη του, υπηρέτρια επίσης, που παλεύει να απαλλαγεί από τις «θεσμοθετημένες» απαιτήσεις του κόμη προς το υπηρετικό προσωπικό) η Αμαλία Τσεκούρα.

To φαιδρό πρόσωπο της εξουσίας ενσάρκωσε ο Αρης Τρουπάκης και την κόμισσα, που δεν είναι διόλου αλλοτριωμένη από τη θέση και τα πλούτη της, η Αντιγόνη Φρυδά. Απολαυστικός, όπως πάντα, και ο Νίκος Καρδώνης, ενώ έχει ήδη τους πιστούς θαυμαστές της η Μαρία Σαββίδου, σε κάθε παράσταση του Στάθη Λιβαθινού.

Το συγκρότημα AntArtes συνόδευσε ζωντανά τον καταιγιστικό ρυθμό της παράστασης, και κάποιες στιγμές έμοιαζε σαν να καθοδηγεί τη δράση.

Το κοινό το Σάββατο το βράδυ, πρεμιέρα της παράστασης στο Μέγαρο, γέμισε την αίθουσα «Νίκος Σκαλκώτας», γέλασε με την ψυχή του και χειροκρότησε θερμά την ευφρόσυνη παράσταση.

Ο Στάθης Λιβαθινός δεν μας έχει συνηθίσει σε κωμωδίες. Είναι, όμως, ένας σκηνοθέτης που συνομιλεί βαθιά με κάθε έργο που σκηνοθετεί και που -όπως είπε και στη συνέντευξή του στην «Κ» το περασμένο Σάββατο- παρακολουθεί την εποχή του. Αυτή τη φορά επέλεξε ένα έργο που είναι βαθιά πολιτικό, που αναδεικνύει τα δίπολα της κοινωνίας, που είναι γοητευτικό και χαρούμενο και ακριβώς γι’ αυτό το επέλεξε. Επειδή ήθελε να προσφέρει στους σημερινούς θεατές όχι μόνο σκέψη, αλλά και γέλιο. Το κατάφερε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή