Δύο είναι τα βασικά συμπεράσματα από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων: Πρώτον, ότι η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ένα επεξεργασμένο σχέδιο για την εποχή μετά το «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας», και δεύτερον, ότι παραμένει δέσμια της αντιπολιτευτικής ρητορικής της.
Ετσι, αν και στις προτεραιότητες της κυβέρνησης ήταν η κατάργηση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) και η δημιουργία του νέου Ταμείου Δημοσίου Πλούτου, εν τούτοις μικρά βήματα γίνονται προς αυτήν τη κατεύθυνση. Μάλιστα, με δεδομένη την πολεμική κατά του ΤΑΙΠΕΔ που είχε αναπτυχθεί, θα ήταν εύλογες οι παραιτήσεις του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου του Ταμείου μέσα στην πρώτη εβδομάδα της νέας διακυβέρνησης. Αντιθέτως, οι επικεφαλής ζητήθηκε να παραμείνουν στις θέσεις τους μέχρι νεωτέρας.
Στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ παραδέχονταν ότι η αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη και αρμόδια για το θέμα των αποκρατικοποιήσεων έχει κατεβάσει σημαντικά τους τόνους κατά του ΤΑΙΠΕΔ. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή η ίδια αρχίζει να γνωρίζει το έργο του είτε επειδή «σιγά σιγά συνειδητοποιεί ότι το Ταμείο δεν ήταν ένα άντρο διαφθοράς και σήψης. Είχε αρχές, κανόνες, και μάλιστα ιδιαίτερα αυστηρούς, στη λειτουργία και στη λήψη αποφάσεων». Πηγές που γνωρίζουν προσθέτουν ότι όλες οι σημαντικές αποφάσεις του Ταμείου ελέγχθηκαν τόσο από το Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων που έχουν ορίσει οι πιστωτές, όσο και από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Η πιο σημαντική απόδειξη συνιστά ότι μόνον ένας ενδιαφερόμενος για τις αποκρατικοποιήσεις μέχρι τώρα έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη (η Intralot για το Ιπποδρομιακό Στοίχημα).
Το δεύτερο που τώρα συνειδητοποιεί η νέα κυβέρνηση είναι ότι το ΤΑΙΠΕΔ δεν μπορεί να καταργηθεί εύκολα. Αποτελεί συμφωνία με τους πιστωτές και μια μονομερής κίνηση κατάργησης θα προκαλέσει πολλά προβλήματα. Ετσι, σύμφωνα με παρατηρητές, η κυβέρνηση μπορεί να επιχειρήσει να το «ξεδοντιάσει». Για τους πιστωτές, όμως, οι αποκρατικοποιήσεις και το ΤΑΙΠΕΔ παραμένουν κάτι περισσότερο από μια μικρή συμβολή στη μείωση του χρέους. Περισσότερο εξορθολογίζουν το μέγεθος του κράτους, ενώ επιπλέον συνιστούν τη μοναδική πύλη εισόδου ξένων κεφαλαίων, τα οποία τόσο πολύ έχει ανάγκη η χώρα.
Ετσι, με εξαίρεση τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Π. Λαφαζάνη, ο οποίος τοποθετήθηκε αναφανδόν κατά των αποκρατικοποιήσεων και ιδιαίτερα, εκείνης της ΔΕΗ και των ενεργειακών δικτύων, τα άλλα μέλη της κυβέρνησης άφησαν διφορούμενες εντυπώσεις για το μέλλον του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων. Ο πρωθυπουργός επέμεινε κυρίως στο ζήτημα της επανεξέτασης των αποκρατικοποιήσεων, ενώ η αρμόδια αναπληρώτρια υπουργός κ. Βαλαβάνη εμφανίσθηκε τιμητής των αγώνων που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια κατά των αποκρατικοποιήσεων. Η ίδια αφιέρωσε λίγες αράδες στην ομιλία της, καθώς εστίασε στο θέμα που αφορά όλους τους Ελληνες, τη φορολογία.
Τέλος, φαίνεται ότι και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης δεν έχει σαφή εικόνα και στρατηγική για το θέμα, όπως έδειξε η ιστορία του ΟΛΠ. Ετσι, το μόνο σίγουρο είναι ότι το πρόγραμμα μπήκε σε ένα τούνελ, από το οποίο ακόμη δεν έχει φανεί το φως στην άκρη του.