Οσοι πριν από δύο χρόνια παρακολούθησαν τη συνέντευξη της 14χρονης τότε Ελένης Κέμπσον, η οποία είχε κερδίσει σε διεθνή διαγωνισμό για τους στίχους, τη μουσική και την απόδοση του τραγουδιού «Pink is not colour, it’s an attitude», μια διάκριση που τόνωσε το κύρος του μουσικού Γυμνασίου της Μυτιλήνης, συμβάλλοντας στη συνέχιση λειτουργίας του, δεν θα μπορούσαν να φανταστούν τον εφιάλτη που θα ζούσε αργότερα η ίδια. «Είναι μια 16χρονη που ευελπιστεί να ολοκληρώσει τη Β΄ Λυκείου» λέει με πικρία σήμερα η μητέρα της, Φιλίππα Κέμπσον, στην «Κ». Το ζεύγος των Βρετανών «ερωτεύτηκε» πριν από 19 χρόνια τη Λέσβο, τέλεσαν τον γάμο τους, στο χωριό Εφταλού και λίγους μήνες μετά τη γέννηση της μοναχοκόρης τους αποφάσισαν να μετακομίσουν στην Ελλάδα. «Πιστεύαμε ότι ήταν το κατάλληλο μέρος για να μεγαλώσουμε το παιδί μας» θυμάται η κ. Κέμπσον και τα λόγια της ηχούν ως τραγική ειρωνεία.
Η κόρη της, πλέον στο Λύκειο, τους τελευταίους μήνες, λίγο μετά την ηχογράφηση του πρώτου της CD, έγινε θύμα εκφοβισμού, λεκτικού και μέσω Ιντερνετ, από συμμαθήτριές της. Της «κλέβουν» τα πράγματα, την κλειδώνουν στην τάξη, της στέλνουν απειλητικά και υβριστικά μηνύματα στο facebook και mail (του τύπου «γύρνα εκεί από όπου ήρθες»). Η 16χρονη μαθήτρια προσπάθησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα μόνη – άλλωστε εξίσου θύματα είναι και άλλες δύο μαθήτριες. Εν συνεχεία, απευθύνθηκε σε εκπαιδευτικό ζητώντας του βοήθεια. Ωστόσο, η μέθοδος που εκείνος ακολούθησε, επιδείνωσε την κατάσταση. «Φώναζε για μια ολόκληρη σχολική ώρα στην τάξη, με συνέπεια να μετατρέψει όλους τους μαθητές σε εχθρούς της Ελένης» λέει η κ. Κέμπσον, «τις επόμενες μέρες θέλησε η Ελένη να του μιλήσει κατ’ ιδίαν, αλλά την απέφευγε».
Τελικώς, η οικογένεια αποφασίζει τη μετεγγραφή της 16χρονης σε άλλο σχολείο. «Την είδα και πάλι να χαμογελά και να παίζει πιάνο» διηγείται η μητέρα. Η οικογένεια ζει στην Εφταλού, 45 χλμ. από τη Μυτιλήνη, επομένως ένα ταξί είναι επιφορτισμένο με τη μετακίνηση της Ελένης στη χώρα. «Απαγόρευσαν στον ταξιτζή να τη μετακινεί, απειλώντας τον με αφαίρεση της άδειας επικαλούμενοι προγενέστερο συμβόλαιο». Τα κουράγια της μητέρας λιγοστεύουν, καθώς βλέπει καθημερινά το ταξί να μεταφέρει τα γειτονόπουλα, αλλά να μη δέχεται το δικό της παιδί. «Εναποθέτω την τελευταία μου ελπίδα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, διαφορετικά η κόρη μου θα εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει το σχολείο».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η νεαρή Βρετανίδα έρχεται αντιμέτωπη με bullying. Το ψηλό της ανάστημα και τα ξανθά της μαλλιά, το ταλέντο της στη μουσική, η αποστροφή της για ορισμένες «κοριτσίστικες» συνήθειες, αλλά και η καταγωγή τη βγάζουν εκτός «νόρμας», καθιστώντας την ευάλωτη σε πάσης φύσεως επιθέσεις. «Υπήρξαν εκπαιδευτικοί που με μαεστρία διαχειρίστηκαν τους κακόβουλους μαθητές, αλλά και δάσκαλος που ισχυρίζεται ότι το “bullying είναι ένα πρόβλημα που παρατηρείται στο εξωτερικό, αλλά δόξα τω Θεώ όχι στην Ελλάδα”». Η προσπάθεια προσέγγισης άλλων γονέων απέβη εξίσου άκαρπη. «Ενας εξ αυτών κατέληξε να πιάσει την Ελένη, με ένα μαχαίρι ανά χείρας, και να μας απειλεί ότι θα τη σκοτώσει» διηγείται η ίδια. «Η Ελένη ήταν τότε 11 ετών και έκανε μήνες να ξανακοιμηθεί».
Με την ευαισθησία του καλλιτέχνη, βέβαια, η νεαρή Βρετανίδα φαίνεται ότι από νωρίς θέλησε να αναδείξει το φαινόμενο του εκφοβισμού. Σε ερώτηση δημοσιογράφου της ΕΤ3 για το νόημα των αγγλόφωνων στίχων του τραγουδιού της, είχε απαντήσει: «Μιλάει για κορίτσια που νομίζουν ότι είναι καλύτερα από άλλα και τα κοροϊδεύουν».