Η συζήτηση που έγινε την περασμένη Δευτέρα στη Βουλή, ύστερα από πρόταση του πρωθυπουργού για τη πορεία των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους μας, κάθε άλλο παρά διαφωτιστική ήταν. Το αντίθετο μάλιστα. Υπήρξε απόλυτα προσχηματική και άγονη.
Προσχηματική μεν, διότι ο πρωθυπουργός ουδέν νεώτερον προσκόμισε. Υποτίθεται ότι θα επιζητούσε τη συναίνεση της αντιπολίτευσης στη «σκληρή» διαπραγμάτευσή του. Αντί αυτού προσπάθησε και πάλι να διαιρέσει αντί να ενώσει, κατηγορώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους με έναν επικίνδυνο, διχαστικό, ολοκληρωτικής κοπής λόγο, προς τέρψιν του εσωκομματικού πολυποίκιλου ακροατηρίου του και των απανταχού ψεκασμένων. Αναζήτησε και πάλι «εσωτερικούς εχθρούς» σε όλους εκείνους που ασκούν το αναφαίρετο δημοκρατικό τους δικαίωμα και το πολιτειακό λειτούργημα της κριτικής. Διότι, δεν την αντέχει. Προτιμά να τροφοδοτεί το κόμμα του και την κοινή γνώμη με φιέστες, ψευδαισθήσεις και φαντασιακές κατασκευές αριστεροσύνης.
Περιττή δε, διότι για μία ακόμη φορά μεταφερθήκαμε στο παρελθόν, μάρτυρες μιας κακοστημένης «αντιμνημονιακής» παράστασης, της μεγαλύτερης χίμαιρας και πολιτικής απάτης σε βάρος των πολιτών της χώρας μας, εν μέσω μιας κρίσιμης κατάστασης που όλα κρέμονται από μια κλωστή.
Ο πρωθυπουργός δεν τόλμησε καν να ψελλίσει στο εσωτερικό του ακροατήριο τα όσα αιδημόνως παραδέχτηκε ενώπιον της κυρίας Μέρκελ, ότι δηλαδή η κρίση που εξακολουθεί να μαστίζει τη χώρα βυθίζοντάς την όλο και περισσότερο στο τέλμα της διεθνούς ανυποληψίας και της εσωτερικής ανασφάλειας και επιδείνωσης, έχει κυρίως ενδογενή χαρακτηριστικά και ότι, παρά τις εμφανείς αποτυχίες της προηγούμενης κυβέρνησης, είχε γίνει και «κάτι» εν πάση περιπτώσει. Θα μπορούσε άραγε να διεκδικήσει, ορθώς, την αναδιάρθρωση του χρέους χωρίς τη δεσμευτική αλλά υπό όρους απόφαση του Eurogroup τον Νοέμβριο του 2012; Μάλλον όχι. Προτίμησε, όμως, την προσφιλή και δοκιμασμένη τακτική της «καμένης γης» ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση απλώς επεδίωξε τη δικαίωση των πεπραγμένων της. Απογοητευτικό θέαμα, διότι το ζητούμενο ήταν και παραμένει η έξοδος από τη σημερινή τραγική κατάσταση και η ευρύτατη δυνατή πολιτική συναίνεση για εφικτές λύσεις εντός του ευρώ και της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Το μόνο που δεν εξυπηρετήθηκε από τη «συζήτηση» στη Βουλή ήταν η αυτογνωσία για τις αιτίες της σημερινής κατάστασης και τα δυνατά μέσα θεραπείας τους. Παραμένουμε ακόμη δέσμιοι των παθογενειών του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, περιφέροντας «υπερηφάνως και αξιοπρεπώς» την εθνική μας αδυναμία, δίκην διαχρονικού επαίτου. Ο κανονικός χρόνος όμως έχει ήδη λήξει. Λήγει και η παράταση. Και η κυβέρνηση αντί για συναίνεση στήνει Εξεταστικές για τα «Μνημόνια», παραλείποντας μάλιστα την κρίσιμη καραμανλική περίοδο 2004-2009, όταν με τις εκατοντάδες χιλιάδες των προσλήψεων, το όργιο της κρατικής δαπάνης και των πελατειακών πρακτικών το χρέος αυξήθηκε από το 100%, περίπου, του ΑΕΠ στο 130%, ήτοι κατά περίπου 100 ολόκληρα δισ., ενώ το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης που αποκρυβόταν (ο περίγελως των Greek Statistics) αναρριχήθηκε στο τρομακτικό 15,6%. Βγάζει μάτια η χοντροκομμένη και αδίσταχτη πολιτική σκοπιμότητα.
Εύχομαι και ελπίζω να έχουμε τον «έντιμο συμβιβασμό» (θα δούμε ποιος είναι στην πραγματικότητα) εντός των προσεχών ημερών ούτως ώστε το ανηλεές επικοινωνιακό μαστίγωμα το οποίο υφίστανται οι απελπισμένοι πολίτες υποδεχόμενοι τον «μεσσία» μετά βαΐων και κλάδων να μην καταλήξει σε άρον άρον σταύρωση, χωρίς αναστάσιμη ακολουθία.
Το «Ποτάμι» έχει διακηρύξει κατ’ επανάληψη ότι θα ασκεί υπεύθυνη και εποικοδομητική αντιπολίτευση και τηρεί με άκρα συνέπεια τον λόγο του. Θα εξετάζει, θα κρίνει και θα ψηφίζει με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Κατά τα άλλα, ου μην αλλά εξίσου σημαντικ΄ά, τα δείγματα γραφής του διμήνου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι εξόχως αποκαλυπτικά και ανησυχητικά. Αναπαράγεται το χθες. Αμφισβητείται η «ηθική» ανωτερότητα μιας αριστερής διακυβέρνησης. Ακυρώνεται ό,τι το θετικό. Περισσεύει η αμετροέπεια και το μέλλον σκοτεινιάζει στο όνομα παρωχημένων απόψεων και ιδεοληψιών.
Τι μας μένει; Να δώσουμε όλοι μας πολιτικό περιεχόμενο στην ευχή των ημερών: Καλή Ανάσταση.
* Ο κ. Σπύρος Λυκούδης είναι ΣΤ αντιπρόεδρος της Βουλής, βουλευτής Α΄ Αθηνών με το «Ποτάμι».