Την ώρα που τα βλέμματα όλων είναι καρφωμένα στο εν εξελίξει θρίλερ των διαπραγματεύσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εταίρων – δανειστών της χώρας, κάποιοι ετοιμάζονται για την επόμενη μέρα, προσδοκώντας στο κέρδος. Ο λόγος αφορά επαγγελματίες διαχειριστές, που είτε βρίσκονται εδώ και καιρό με θέσεις στην Ελλάδα και μετρούν μεγάλες απώλειες –άρα ψάχνουν τρόπους για να τις μειώσουν– είτε νεόφερτους, που ετοιμάζονται να κάνουν ό,τι και μετά το πρώτο PSI: να επενδύσουν εκεί όπου όλοι αποεπενδύουν.
Πού; Για παράδειγμα στη δευτερογενή ελληνική αγορά ομολόγων, που είναι μια εξαιρετικά ρηχή αγορά. Το σημερινό βάθος της υπολογίζεται ότι δεν ξεπερνά τα 10 –το πολύ 12– δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων όλων των τίτλων που «κυκλοφορούν» (ιδιωτικού και δημόσιου τομέα). Παρ’ όλα αυτά, όπως έχει σημειώσει εδώ και αρκετές εβδομάδες η «Κ», το τελευταίο διάστημα παρουσιάζει μια ασυνήθιστη κινητικότητα για τα δικά της δεδομένα. Ο λόγος;
Ορισμένοι διαχειριστές προσδοκούν σε συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές και σπεύδουν να πάρουν θέσεις, τώρα που είναι όλα φθηνά, προσδοκώντας σε ένα καλοκαιρινό ράλι, που εκτιμούν ότι υπό προϋποθέσεις μπορεί να τους αποφέρει αποδόσεις έως και 100%. Το ράλι αυτό, όχι τυχαία, χρονικά τοποθετείται για τον ερχόμενο Ιούλιο – Αύγουστο. Υπό κανονικές συνθήκες, εκτιμούν, Αθήνα και δανειστές θα καταλήξουν σε μια (αυστηρή για την ελληνική πλευρά) συμφωνία τέλη Μαΐου, με αρχές Ιουνίου το αργότερο. Η συμφωνία αυτή, ωστόσο, θα πρέπει να περάσει από μια σειρά δοκιμασιών, με σκληρότερη εκείνη της ψήφισής της από το Κοινοβούλιο. Αν καταφέρει να το πετύχει, χωρίς τη βάσανο των πρόωρων εκλογών, τότε τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου εκτιμούν πως θα ξεκινήσει να «τρέχει» το προαναφερθέν ράλι, το οποίο μπορεί να είναι καλοκαιρινό, αλλά θα είναι ικανό να ισοσκελίσει σε σημαντικό βαθμό τις πολύ μεγάλες απώλειες που έχουν «γραφτεί» όλο το προηγούμενο διάστημα.
Προσοχή, όμως: Σύμφωνα με τους ίδιους σχεδιασμούς, εκεί γύρω στα μέσα Σεπτεμβρίου και αυτή η κούρσα θα ολοκληρωθεί. Ο λόγος; Εκτιμάται ότι κάπου εκεί θα αρχίσει να διαφαίνεται πως και αυτή η συμφωνία (του Ιουνίου) δεν θα μπορεί να προχωρήσει. Κι αυτό γιατί οι προβλέψεις της θα είναι τόσο σκληρές, που καμία κυβέρνηση –και πολύ περισσότερο, μια αριστερή– δεν θα μπορεί να τις υλοποιήσει. Κοινή είναι η αίσθηση μάλιστα, στους κόλπους αυτών των funds, ότι όσο περνάει ο καιρός και δεν ανακοινώνεται, τόσο οι όροι της γίνονται σκληρότεροι για την ελληνική πλευρά. Ωστόσο, αυτά είναι θέματα πολιτικής, με τα οποία δεν ασχολούνται, από τη στιγμή που δεν μπορούν να τα επηρεάσουν ως προς τη διαμόρφωσή τους. Αντιθέτως, αυτό το οποίο ξέρουν καλά να κάνουν είναι να προσαρμόζουν την τακτική τους με βάση το πώς τείνει να διαμορφωθεί η πολιτική κατάσταση και αυτό κάνουν τώρα.
Οπως προαναφέρθηκε, τη σχετική εμπειρία την έχουν ήδη. Αποκτήθηκε την περίοδο αμέσως μετά το PSI, όταν –και πάλι καλοκαίρι– κατάφεραν να εξασφαλίσουν αποδόσεις της τάξεως του 70% και του 80%. Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, super επιτυχημένος διαχειριστής είναι αυτός που εξασφαλίζει μία μέση ετήσια απόδοση της τάξεως του 10% (κατά μέσον όρο). Φανταστείτε τώρα τι έγινε όταν οι αποδόσεις ξεπέρασαν το 50% και το 60% ή και παραπάνω.
Από την άλλη πλευρά, όσοι είχαν χάσει εκείνο το ράλι, έτρεξαν μετά να μπουν, αλλά η κούρσα είχε ξεκινήσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα σπεύσουν όλοι τώρα από την αρχή να πάρουν θέση. Το γεγονός ότι έγινε μια φορά πάρτι, δεν συνεπάγεται ότι θα ξαναγίνει. Ειδικά όταν: α) Οι προϋποθέσεις για να επαναληφθεί είναι πολλές και σύνθετες και β) το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο.