ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΤΗΣ
More Veneto
(Βενετικό Ημερολόγιο)
εκδ. στιγμή
Ο Γιώργος Γώτης φαίνεται ότι είναι συχνός και τακτικός ταξιδευτής/επισκέπτης (προς Θεού, όχι τουρίστας!) της Βενετίας. Τόσο συχνός και τόσο τακτικός που με το βιβλίο του «More Veneto» σου δίνει την εντύπωση ότι έχει πλέον γίνει εκ μεταγραφής ντόπιος και το όνομά του ίσως υπάρχει στο Ληξιαρχείο της πόλης ως επίτιμος δημότης.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε τούτο το συναρπαστικό ημερολόγιο που συνιστά την ανθρωπογεωγραφία μιας αιώνιας πόλης-ενυδρείο, της οποίας την κάθε πτυχή ερμηνεύει μέσω του κυρτού καθρέφτη της μνήμης του και των σημειώσεών του. Μέσα από ένα καλειδοσκόπιο εξιστορήσεων και αφηγήσεων, ο συγγραφέας-ποιητής αναδεικνύει το πνεύμα των νερών και το νεύμα των νεκρών.
Μέσα από νοητά καρτ ποστάλ ανασύρει στιγμιότυπα και διαθλάσεις συναισθημάτων, χρωμάτων και αρωμάτων. Μέσα από γέφυρες και στεναγμούς ξεγυμνώνει τα ξόρκια των μύθων που μαγνητίζουν τον νου και μας δείχνει τον μίτο που οδηγεί σε στενοσόκακα ονειροπολήσεων.
Ιστορία και φαντασία
Οι γόνδολες μας πάνε και μας φέρνουν απ’ το παρόν στο παρελθόν, απ’ τη στοιχειωμένη ιστορία στην άκρατη φαντασία. Οι πάσσαλοι των καναλιών γίνονται κοντάρια όπου αναρτάται η ομορφιά της βραδύτητας, η ωραιοπάθεια, οι συνδυασμοί φαντασιώσεων και ονείρων, ξετυλίγοντας το κουβάρι της απώλειας, της ματαιότητας, της νωπής τοπογραφίας.
Οι αποχρώσεις του βλέμματος του Γώτη είναι ισάριθμες με τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου και ο χάρτης της Βενετίας είναι ένας αχανής δημόσιος χώρος κοινών παραδόσεων, μύθων, θρύλων, αναζητήσεων, οραμάτων, αφηγήσεων.
Το αέναο ταξίδι του Γώτη στη Βενετία τού έχει ανοίξει την πύλη της φαντασίας και τον έχει αφήσει μόνο να περιπλανάται στα κτίρια και στις πλατείες, στους ναούς και στα κανάλια, στα στενά και στα καφέ, στα παλάτσο και στα παλαιοβιβλιοπωλεία, στα κοιμητήρια και σε μικρές αποκαλύψεις, ενσαρκώνοντας το καινοφανές.
Φαντάζομαι τον συγγραφέα σκυμμένο πάνω στην ιστορία της πόλης όχι ως ιστοριοδίφη αλλά ως άλλον μοναδικό και ιδιότυπο τυχοδιώκτη που ανακάλυψε χρυσό: έχοντας συλλέξει με τα χρόνια τόσες εικόνες, τόσες ιδέες, τόσες ιστορίες, τόσες εντυπώσεις, τόσες αναψηλαφήσεις προσώπων και πραγμάτων, έρχεται με το βιβλίο του και μας «στρώνει το τραπέζι των αναμνήσεων ακολουθώντας την κλωστή των ονείρων». Τα μάτια του είναι η κάμερα και τις φωτογραφίες που τραβούν τις εμφανίζει μέσα στο μυαλό του, στον νου του, στον εικονικό σκοτεινό θάλαμο της φαντασίας του.
Η μαγνητική βελόνα του χρόνου δείχνει (και αποτυπώνει) τον ρυθμό των νερών, της αρχιτεκτονικής, τη φαντασίωση του κάλλους, τον χρόνο που περνά με τα αέρινα σκοινιά του πάνω απ’ την πόλη.
Το βιβλίο, εν τέλει, καλογραμμένο, πυκνό, άκρως ποιητικό, με σχέδια του Απόστολου Πλαχούρη, προσφέρει ύλη και ιδέες για περαιτέρω διερεύνηση-ενδοσκόπηση του εαυτού μας: πώς να ταξιδεύουμε με μια εξωστρέφεια που να μας ανοίγει τα μάτια και να μας κάνει πιο παρατηρητικούς και ώριμους ταξιδευτές.