Σε πλήρη απαξίωση οδηγείται η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά, που πλήττεται τόσο από τη μαζική έξοδο των διεθνών επενδυτικών κεφαλαίων από κάθε τοποθέτηση αυξημένου ρίσκου όσο και από την κλιμακούμενη πολιτική αβεβαιότητα στην Ελλάδα. Η διαμόρφωση ενός τόσο δυσμενούς κλίματος στις διεθνείς αγορές διαμορφώνει το χειρότερο δυνατό πλαίσιο για μια ελληνική οικονομία που διψά για ανάπτυξη και χρηματοδότηση. Η εξάρτησή της από τους, επίσης πληττόμενους από την κρίση, εταίρους-δανειστές της καθίσταται έτσι ολοκληρωτική.
Παράλληλα, η πτώση των αξιών στην Αθήνα προσλαμβάνει χαρακτηριστικά αυτοτροφοδοτούμενου καθοδικού σπιράλ, καθώς η απουσία πρόθυμων αγοραστών υπονομεύει καίρια τις προοπτικές στήριξης της νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από ξένα επενδυτικά κεφάλαια, με αποτέλεσμα να πληθαίνουν οι εντολές πώλησης για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Και αυτά ενώ οι, όποιοι, αγοραστές είναι πρακτικά απόντες όπως μαρτυρά και ο χθεσινός πολύ χαμηλός τζίρος στο Χ.Α. (38 εκατ. ευρώ).
Ο Γενικός Δείκτης έκλεισε με απώλειες 10,53% στις 568 μονάδες, επιστρέφοντας σε επίπεδα που είχε να επισκεφτεί από τον Ιούνιο του 2012. Ακόμα μεγαλύτερη ήταν η πτώση του δείκτη FTSE/Athens Stock Exchange Large Cap που παρακολουθεί τη συμπεριφορά των 20 μεγαλύτερων εισηγμένων: υποχώρησε κατά 12,77%. Οι μετοχές της Εθνικής υποχώρησαν κατά 23,67%, της Πειραιώς κατά 26,53%, της Eurobank κατά 19,05% και της Alpha Bank κατά 21,74%. Απώλειες σημείωσαν μεταξύ άλλων και ο ΟΤΕ (-17,28%), ο ΟΠΑΠ (-9,28%), η ΕΧΑΕ (-9,49%), η ΔΕΗ (-17,99%), ο Τιτάνας (-12,57%), η Jumbo (-5.56%) και η Folli-Follie (-16,67%).
Σε αυτή την εικόνα πρέπει να επισημανθεί και η σπουδή πολλών ξένων επιθετικών επενδυτικών κεφαλαίων με βραχυπρόθεσμους ορίζοντες, να αποεπενδύσουν από ελληνικές θέσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν ρευστότητα και να μην βρεθούν ακάλυπτα έναντι πελατών τους που θέλουν να ρευστοποιήσουν τις συμμετοχές τους. Ετσι οι εντολές πώλησης αναζήτησαν αγοραστές σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα τιμών προκειμένου να εκτελεστούν.
Με τις αναδυόμενες να φυλλορροούν φέτος κεφάλαια με ρυθμό εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων μηνιαίως και τις εκροές αυτές να βαίνουν επιταχυνόμενες, η Ελλάδα, πλην ελαχίστων εισηγμένων της, δεν διαθέτει ούτε τη μακροοικονομική προοπτική ούτε την πολιτική σταθερότητα ούτε εν τέλει το «story» που θα μπορούσε να τη διαφοροποιήσει από τις διεθνείς αγορές. Εγινε έτσι αρνητικός πρωταγωνιστής στη «Μαύρη Δευτέρα» των διεθνών αγορών.
Οι ελληνικές μετοχές πωλήθηκαν αδιακρίτως, ενώ οι όποιοι δυνητικοί εγχώριοι αγοραστές παρέμειναν χαλιναγωγημένοι από τα capital controls και τους περιορισμούς στις συναλλαγές που ακολούθησαν την επανέναρξη της διαπραγμάτευσης αξιών μετά την τραπεζική αργία. Η απαξίωση αυτή της ελληνικής αγοράς κρούει δυνατά τον κώδωνα του κινδύνου για τις δυνατότητες των ελληνικών ομίλων να αντλήσουν προοπτικά χρηματοδοτήσεις από τις αγορές, ζήτημα που θα απασχολήσει πρωτίστως και σύντομα τον τραπεζικό τομέα.
Η βιαιότητα της πτώσης γεννά σε ορισμένους κύκλους της αγοράς προσδοκίες για ανάκαμψη, εφόσον βελτιωθεί το κλίμα στις διεθνείς αγορές, με δεδομένες τις ελκυστικές αποτιμήσεις σε ορισμένες επιλεγμένες εισηγμένες με έντονο εξαγωγικό προσανατολισμό και δραστηριότητα. Ομως ορισμένες πηγές από το εξωτερικό, επικαλούμενες σχετική πληροφόρηση, πιθανολογούν αρνητικές μεταβολές τον Νοέμβριο στη στάθμιση ή ακόμα και τη συμμετοχή ελληνικών ομίλων στους δείκτες της MSCI.