«Η Αγκαλιά θα συνεχίσει να δίνει την ελπίδα»

«Η Αγκαλιά θα συνεχίσει να δίνει την ελπίδα»

2' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το τελευταίο μήνυμά του προς όλους όσοι είχαμε συνδεθεί μαζί του ψηφιακά ήταν στις 25 Αυγούστου – και εκ των υστέρων μοιάζει αποχαιρετιστήριο, μια διαθήκη: «Αγαπητοί φίλοι και φίλες», ξεκινούσε ο παπα-Στρατής, κατά κόσμον π. Ευστράτιος Δήμου, κληρικός από την Καλλονή της Λέσβου και ιδρυτής της «Αγκαλιάς», της ηρωικής οργάνωσης που σηκώνει ίσως το μεγαλύτερο βάρος της βοήθειας προς τους πρόσφυγες που προσεγγίζουν το νησί, «σήμερα φεύγω στο νοσοκομείο για το καινούργιο πρόβλημα καρκίνου που μου βρήκαν. Παρακαλώ πολύ για μια προσευχή και πιστεύω ότι γρήγορα θα γυρίσω δυνατός κοντά σας». Για να συνεχίσει: «Θέλω να σας πω ότι οι άνθρωποι του κόσμου, οι άνθρωποι του πολέμου, τα παιδιά που αναζητούν την ελπίδα είναι αδέρφια μας και η “Αγκαλιά” θα συνεχίσει να βρίσκεται κοντά τους και να τους δίνει την ελπίδα για την επόμενη μέρα. Σας προτρέπω να αγωνίζεστε όσο μπορείτε καθημερινά, για την ειρήνη και την αγάπη. Μόνο έτσι λεγόμαστε άνθρωποι».

Οσο κι αν οι δικοί του άνθρωποι, συγγενείς, φίλοι, συνοδοιπόροι πίστευαν σ’ αυτό, το θαύμα δεν έγινε. Χθες το απόγευμα, ο παπα-Στρατής έφυγε από τη ζωή, σκορπώντας αληθινή θλίψη σε όσους είχαν γνωρίσει τον ίδιο και το έργο του. Η υγεία του είχε κλονιστεί ανεπανόρθωτα. Χρόνια πάλευε, έπεφτε και σηκωνόταν. Το τελευταίο διάστημα, προσέτρεχε σε βοήθεια των προσφύγων με τα σωληνάκια του αναπνευστήρα στη μύτη. Δεν άντεξε άλλο. Οι κουρασμένοι πνεύμονες «έβγαιναν» στη φωνή του όταν τον Μάιο μιλούσε στην «Κ» για το κύμα των προσφύγων που ήδη τότε κατέκλυζε τη Λέσβο, για τις μανάδες που έφταναν χωριστά από τα παιδιά τους, τους ανθρώπους που είχαν εγκαταλείψει άρον άρον τα νοικοκυριά τους, τις δουλειές τους, για να σωθούν. «Πώς να κοιμηθείς αναλογιζόμενος το δάκρυ τους; Δάκρυ ίδιο με το δικό μας», μας έλεγε τότε. Από τον Μάιο μέχρι και σήμερα, η «Αγκαλιά» έχει αναδειχθεί σε πραγματικό πυλώνα αλληλεγγύης και ισορροπίας στη Λέσβο. Καθημερινά, η οργάνωση αναλαμβάνει την περίθαλψη των χιλιάδων προσφύγων που από τα ΒΔ παράλια του νησιού ξεκινούν το επίπονο ταξίδι με τα πόδια προς την Καλλονή και κατόπιν στη Χώρα. Το τελευταίο διάστημα, οι εθελοντές της Αγκαλιάς παλεύουν εν πολλοίς μόνοι.

Από το 2009, όταν ο παπα-Στρατής, εφημέριος του Αγίου Γεωργίου στο Κεράμι Καλλονής, σύστησε την οργάνωση, έκρουε συχνά-πυκνά τον κώδωνα της αφύπνισης. «Εφτασε πλέον ο καιρός που θα πρέπει να καταλάβουμε ότι, γύρω μας, υπάρχουν άνθρωποι», έλεγε το 2012 στην Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. «Να σταματήσουμε να κλείνουμε τα μάτια και να απαλύνουμε ο ένας τον πόνο του άλλου.

Δεν προσπαθούμε να φέρουμε την άνοιξη ούτε να σώσουμε τον κόσμο. Αλλά ένα χαμόγελο και μια ελπίδα μπορούμε να τα δώσουμε».

Με τον λόγο του είχε ξεσηκώσει τα αλληλέγγυα, φιλάνθρωπα αισθήματα των συντοπιτών του, που άρχισαν να ανοίγουν τα σπίτια τους, να παραχωρούν τα αυτοκίνητά τους, να προσφέρουν με κάθε τρόπο. Για τον ίδιο ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή